Metal: Hellsinger

Metal: Hellsinger wypełnia głowę muzyką i trudno się od niego oderwać. „Rytmiczny Doom” to zdecydowanie jedna z ciekawszych gier tego roku. Szkoda jedynie, że taka krótka.

Metal: Hellsinger to gra przy której bawiłem się genialnie. Gdy wpada się dosłownie w rytm zabijania trudno potem z niego wyjść. Poziom trudności na normalu idealnie wyważony - rośnie z każdym pokonanym przeciwnikiem, aby później dokopać nam w starciu z bossem. Ale kurcze, po skończeniu produkcji na 100% w niecałe 7 godzin miałem wrażenie, iż właśnie skończyłem pomniejszonego DOOMa. No i trudno tak nie pomyśleć, ale twórcy próbowali tworzyć własną tożsamość, tylko szkoda, że zabrakło im w tym trochę rozmachu. I tak świetna produkcja jak na ograniczony budżet.

Początkowo było super, ale choć jest to krótka gra, to z czasem pojawia się monotonia. Wybijanie wrogów do muzyki jest ciekawe, ale na dłuższa metę nudziło, bo praktycznie strzelaliśmy w tym samym rytmie jaki nadaje perkusja. Do tego sceneria niemal taka sama, niezróżnicowani wrogowie a przede wszystkim bossowie, którzy poza ostatnim są tacy sami. Ponadto strasznie schematyczne były potyczki. Rozpoczynamy grę na danej mapie, walczymy z falami wrogów, przerwa, fale wrogów, przerwa, wrogowie i tak w kółko, aż do bossa. Na początku jeszcze robiłem dodatkowe wyzwania a potem już mi się nie chciało. A gra przecież nie jest długa. Muzycznie jest w porządku, ale też pojawił się zawód. Słucham metalu, ale te kawałki wydawały mi się na jedno kopyto. Nie przeszkadzały, ale nie zachwycały. Graficznie jest ok, ale to akurat gra, w której też nie podziwiamy widoków. Co do dubbingu nie pasowały mi głosy do postaci. Za czysto, za poprawnie jak na demony. Sama historyjka pretensjonalna i nieciekawa. Ostatecznie w mojej ocenie dostałem średniaka. Jednak wolę rozwalać wrogów we własnym tempie.

Bez rytmiki nie da się grać. Nawet na najłatwiejszym bardzo trudno wcelować się w rytm. Niektóre fragmenty piosenek są totalnie bez rytmu więc trzeba jechać z pamięci, bo nie ma żadnej perkusji ani niczego co odmierza nam tempo. W innych fragmentach piosenek z kolei wpasowujemy się dowolnymi broniami. Najłatwiej grać pistoletami bo wtedy rytm to bam-bam-bam zamiast bam-bam+reload. Gra wygląda jak doom sprzed lat a chodzi w 60-70fps, do tego przy dłuższej sesji zaczyna zamulać. Gra na jeden wieczór - 3h, chyba, że ktoś powtarza misje robiąc wyzwania. Najlepiej spróbować samemu i w razie czego zrobić refund.Gra przypomina mi trochę Succubus - tj. małe, krótkie mapy a potem wracamy do menu i wybieramy loadout na następną misję.

Ogólnie bez rewelacji, nie jest tak krótka jak zapowiadano, na "normalu" ukończyłem całą kampanię i dodatkowe wyzwania w 6h. Niestety bardzo ciężko momentami było mi wpaść w rytm, cały czas próbowałem zgrać się z gitarą jakbym miał uderzać kostką o struny przez co zbyt szybko naciskałem strzał XD rytm przez całą grę jest taki sam, dostosowany bardziej do perkusji, wymaga to trochę wprawy. Spodziewałem się że będzie trochę bardziej urozmaicone strzelanie w rytm, np. ze zmiennym tempem i różnymi odstępami, a nie w kółko w ten sam sposób - tutaj duży minus.

Tak na chwilkę pograć przyjemne :) broń boże nie jest to jakaś rewelacja natomiast przy okazji z game passa odpalić jak najbardziej tak.Muzyka jest rewelacyjna i rozwiązanie im lepiej się walczy tym lepiej grają jest moim zdaniem przyjemne. Choć sam pomysł z dmg do rytmu uważam za kiepski.Przynajmniej nie wnerwia mnie amunicja jak w doomie eternal :) bo się sama odnawia.Niestety mam jakiegoś buga z black screenem w czasie przerywników pomiędzy mapami widzę tylko napisy dialogowe, słyszę głos i czarne tło na całym ekranie trochę słabo. Po naciśnięciu Esc i przejściu do gry jest ok ale klimat ucieka i fabuła.Po 3 mapach trochę mi się niestety znudziło siekanie demonów ale z 2-3h zabawy było spoko. Czekam na fixa z tym czarnym ekranem szkoda tracić fabułę bo się nudno robi bez niej.

Jeden patent z rytmiką nie uratuje całej gry - motywacja skończyła mi się przed ostatnim piekłem - nie potrafiłem się już zmusić się do przejścia ostatniego poziomu piekła.

Świetna, dynamiczna strzelanka z ciekawym pomysłem. Wpadająca w ucho rytmiczna muzyka.