Horace

Pomimo że w grze nie brakuje specyficznego brytyjskiego humoru oraz odwołań do popkultury, opowieść została skonstruowana w taki sposób, by wywoływać wzruszenie.

Mechanika

W trakcie zabawy w Horace przemierzamy różnorodne lokacje, prowadzimy rozmowy z napotkanymi postaciami i wykonujemy rozmaite zadania, a także skaczemy po platformach i omijamy liczne pułapki. Od czasu do czasu przychodzi nam również rozwiązywać zagadki środowiskowe blokujące postępy w fabule oraz toczyć zaciekłe pojedynki z bossami; podczas tych ostatnich musimy wykazać się nie tylko zręcznością i refleksem, lecz także spostrzegawczością, by w porę zauważyć słabe punkty adwersarzy.

Niczym w grach typu metroidvania, chcąc dostać się do pewnych miejsc, często potrzebujemy konkretnych umiejętności bądź określonego wyposażenia. Mowa na przykład o specjalnych butach grawitacyjnych pozwalających na chodzenie po ścianach i sufitach (należy przy tym uważać, gdyż jeśli Horace odpadnie od sufitu, będzie „spadać” dalej, aż wyleci w przestrzeń kosmiczną), czy choćby o specjalnym pancerzu zwiększającym jego odporność na obrażenia.

Pomimo że w większości przypadków akcję obserwujemy z boku, od czasu do czasu kamera zmienia swe położenie, ukazując wydarzenia zza pleców bohatera (TPP) lub nawet z perspektywy pierwszej osoby (FPP). Na osobną wzmiankę zasługują liczne minigry, które czerpią z rozmaitych gatunków gier wideo; wśród nich znajdziemy między innymi proste zręcznościówki, wyścigi samochodowe i grę rytmiczną.

Kwestie techniczne

Horace posiada przyjemną dla oka grafikę. Choć wykonano ją w technice pixel art, twórcom udało się stworzyć szczegółowe lokacje i charakterystyczne, zapadające w pamięć postacie. Ciekawym zabiegiem jest udźwiękowienie kwestii wypowiadanych przez bohatera przy pomocy syntezatora mowy.

Autor opisu gry: Krystian Pieniążek