Ghostlore

Poszukiwania są krótkie i owocne – mentora odnajdujemy bowiem już w pierwszej misji fabularnej. Po powrocie do bazy staruszek prosi nas, byśmy przejęli jego rolę – bronili Seaport przed duchami i szkolili przyszłych łowców. Pomoże nam w tym jedna z adeptek, Nadir, a także otrzymany od mistrza kompas naprowadzający, który wskazuje lokalizację kolejnych celów na minimapie oraz umożliwia błyskawiczny powrót do bazy po wykonaniu zadania.

Mechanika

System walki z Ghostlore przypomina te, które znamy z innych gier RPG akcji. Korzystając z krisów (rodzaj miecza), łuków, parang (typ maczety), noży kukri i włóczni, mierzymy się z hordami przeciwników na generowanych proceduralnie mapach, ukazanych w rzucie izometrycznym. Kluczem do zwycięstwa jest sprawne unikanie ciosów przeciwników, niszczenie kolejnych ich grup oraz pokonywanie potężnych bossów.

Nasze szanse w starciach dodatkowo zwiększają magiczne talizmany i amulety, a także zaklęte w niektórych przedmiotach duchy. Jeśli je obudzimy, poproszą nas one o wykonanie zadania związanego ze swoim życiem, np. wywarcie zemsty. Gdy spełnimy jej prośbę, zjawa wzmocni dany element ekwipunku o nowe właściwości.

Ghostlore wyróżnia się na tle innych przedstawicieli gatunku RPG akcji za sprawą systemu rozwoju postaci. Od początku przygody zbieramy glify, które wpływają na nasze statystyki – zwiększają zadawane obrażenia, regenerację zdrowia, szybkość wyprowadzanych ataków etc.

Co jednak ciekawe, w grze nie ma drzewka umiejętności per se – tworzymy je sami właśnie ze znajdowanych glifów. Służy do tego siatka, której kolejne gniazda odblokowujemy, zwiększając poziom postaci. Słabsze glify zajmują tylko jedno pole, a mocniejsze nawet pięć – przy czym cztery gniazda są puste i możemy w nich umieścić pomniejsze glify, by zwiększyć ich właściwości.

To jednak nie wszystko – w Ghostlore tworzymy również kombinację klas postaci (trochę przypomina to system znany z Grim Dawn). Po osiągnięciu z góry określonego poziomu, możemy wybrać jedną z sześciu klas – adepta, egzorcystę, ferala (swego rodzaju maga krwi, potrafiącego również zmieniać się w tygrysołaka), geomancera (włada żywołami), hakashina (skrytobójcę) lub strażnika (jest w stanie komunikować się ze zwierzętami). Wbijając kolejne poziomy, przed podobna decyzją staniemy jeszcze dwukrotnie. W sumie możemy więc zyskać zdolności trzech z sześciu klas. Jest to o tyle istotne, że ich efekty da się modyfikować i łączyć w zabójcze kombinacje.

Tryby gry

Oprócz kampanii fabularnej, Ghostlore oferuje kilka innych trybów. Pojedynczy gracz może wykonywać losowo generowane misje – dodatkowa opcja pozwala zmieniać mapy, na których się one rozgrywają – a także spróbować swoich sił w nieskończonym Hell Gate Island's Endless Mode.

Dostępne są również dwa warianty asynchronicznego trybu multiplayer. Pierwszy z nich pozwala udostępnić innemu graczowi przedmiot, by w zamian otrzymać część zdobytych przez niego łupów. Drugi natomiast umożliwia przyjęcie formy ducha i przyłączenie się do znajomego w jego świecie (na podobnej zasadzie jak w Elden Ring czy serii Dark Souls).

W Ghostlore da się również grać w kooperacji na jednym ekranie. W ten sposób w zabawie mogą uczestniczyć maksymalnie cztery osoby.

Ciekawostki

Jak wspomniano wyżej, Ghostlore jest mocno inspirowane folklorem południowo-wschodniej Azji. Dlatego też w grze napotkamy ponad czterdzieści potworów znanych z tamtejszych wierzeń. Można tu wymienić takie monstra, jak Jiangshi (chiński skaczący zombie), Rakshasa (zmiennokształtny), Pontianak (duch kobiety żyjący na bananowcach) czy Penanggal (znane z malajskich wierzeń stworzenie, składające się z bezcielesnej głowy i zwisających z niej wnętrzności). Co ciekawe, sposób pokonania każdego z nich również zaczerpnięto z regionalnej tradycji.

Podobnie postąpiono z rozmaitymi potrawami, które gracz może przygotować i spożyć przed walką, by zwiększyć statystyki swojej postaci. Wiele z nich to przysmaki doskonale znane zwłaszcza w Malezji, Indonezji i Singapurze.

Kwestie techniczne

Ghostlore charakteryzuje się urokliwą, pixelartową oprawą graficzną, kojarzącą się z latami 90. XX wieku. Animacje i efekty wizualne zostały jednak stworzone z wykorzystaniem współczesnej technologii, dzięki czemu są one znacznie ładniejsze niż te, które naprawdę powstały przed trzema dekadami.

Autor opisu gry: Hubert Śledziewski