BioShock 2 Remastered

Moja ocena 4.0 ----------------------------------------------------------------------------------- czas gry 50:19Zaczynimy od tego iż nie jestem fanem tej serii. Przeszedłem w zamierzchłych czasach jedynkę i nie miałem chęci kontynuować tej serii. No ale Epik dał możliwość zagrania także w Infinite co mnie akurat trochę bardziej ciekawiło wiec pasowałby tez odhaczyć dwójkę. Nie było dla mnie zaskoczeniem że gra będzie bardzo słaba. Jedynkę przez oryginalny świat i dość zaskakującą fabułę jeszcze do dziś pamiętam, a w dwójce nic odkrywczego nie wprowadzili. Fabuła też dużo słabsza. Słuchanie dzienników może trochę buduje klimat ale ja preferuje bodowe świata poprzez różnorakie postacie i wykonywanie dla nich zadań. Tu oczywiście prawie wszyscy chcą nas zabić, a z nielicznymi postaciami niezależnymi „rozmawiamy” (wysłuchujemy) - przez radio. Toteż ten świat jakoś nie potrafił mi się kleić i nie mogłem w niego uwierzyć. Jest to też wersja zremasterowana, choć dla mnie dalej brzydka. Szczególnie przeciwnicy mają strasznie brzydkie tekstury. Gra oczywiście ma także plusy + czytelne mapy+szybko się wczytuje ( klimatyczna muzyka podczas oczekiwania ) Jest to ważne, ponieważ jeśli wyłączamy w menu komory witalne to po śmierci wywala nas do menu i musimy oglądać dwa ekrany ładowania.+ przeciwnicy maja różny ekwipunek niestety nie możemy wybrać tylko upragnionych przedmiotów lecz zabieramy wszystko. Na szczęście ciała nie znikają i mamy możliwość wrócić do nich później by uzupełnić zapasy. +możliwość przycelowania zwiększa celności ( choć sama ikona celownika jest tragiczna ) + przeprowadzanie badan daje bonusy ( jeśli jednak nie będziemy robić ich od razu może się okazać że już nie spotkamy podstawowych przeciwników w późniejszych etapach i bonusy przepadną no i obiektyw kamery przeszkadzał podczas eksploatacji )Nie przepadam za podbijaniem wyników w starciach z falami wrogów ale Próby Obrońcy ( nowość w wersji zremasterowanej) nawet mnie wciągnęły . Wymuszały wprowadzenie innych taktyk przez co byłem bardziej kreatywny w kampani. Co do Minerva’s Den to mini kampania wprowadza jeden nowy plazmid i jedną nowa broń. Zauważyłem że tylko w tym DLC czasami tekstury za późno się doczytują. Dwie i pół mapy to po porostu Bioshock. Co do fabuły to jest faktycznie mocna ale pod sam koniec. Na pewno lepiej wyszło by podstawce jakby historia z tego dodatku była odpowiednio rozwinięta jako podstawowa gra, a miałka fabuła pierwszego tatuśka dodana jako dlc. Tak jak pisałem wyżej, klaustrofobiczny BioShock 2 jest dla mnie tylko przystawką przed Infinite co do którego mam większe nadzieje.

Nie jest to gra idealna, ale czasem wciąga. To samo co w przypadku jedynki. NA początku chaos. Wrogowie na ciebie skaczą nie wiesz co robić masz mnóstwo broni i plazmidów i musisz używać klawiatury jak fortepianu. W dodatku każda broń ma 3 tryby a ty musisz zmieniać styl walki ( na przemian różne bronie, plazmidy i amunicję) by użyć kamery.Przez pół gry z tym wszystkim się gubisz.Potem zaczyna się robić banalnie prosto. Pod koniec tylko zamrażałem wrogów i myk headshot z dwururki. Na większości wrogów wystarczył jeden strzał. Historia jest opowiedziana bardzo chaotycznie. Ciężko zrozumieć wszystko. Dopiero pod koniec zaczynałem rozumieć o co w tym wszystkim chodzi.ps. Gra wywaliła mnie tylko raz na początku gry w miejscu gdzie dwojga genoforów grzebie przy wieżyce.

Świetny klimat, ciekawa historia, powtarzalna rozgrywka, tragiczne bronie, mało wiarygodny świat. Trzeba solidnie rozwinąć postać by walka stała się ciekawa. Dopiero po paru godzinach z grą się do niej przekonałem i zaczęła mi dawać przyjemność. Sporo osób narzeka na stabilność, mi w ciągu niecałych 10 godzin z grą ze 3-4 razy się zawiesiła (tyle potrzeba na przejście kampanii). Mimo wad polecam.