8.0
W stopniu upierdliwym na największej mapie i średniej gęstości zaczęło mi mulić około tury 280, więc uznałem, że na razie wystarczy i czas ocenić.
Solidne 4x z potencjałem na bardzo solidne. Ogólnie - ciąg dalszy ewolucji serii. Ta sama specyfika, rozwinięcie poprzednich pomysłów, ten sam, spójny, klarowny i szczególny klimat/styl audiowizualny (plus za spójność, konsekwencję i pomysł, czy się podoba to już rzecz gustu, sam mam mieszane odczucia). To samo tło uniwersum. Analogiczne cechy, wady i zalety. Trochę przebłysków, trochę dziwactw, odrobina nowości.
Z braków zapewne tymczasowych (wersja 1.05) wymieniłbym narastające problemy z klatkami (jak szybko - to zapewne zależy od ustawień rozgrywki i procka/sprzętu), garść ogólnych kiksów (typu wartości nie mieszczące się w okienkach i nachodzące na siebie, ale też trochę dziwnych konsekwencji zasad rozgrywki), i może niedostatki balansu pewnych spraw choć tu nie wiem, w jakim stopniu to zostanie skorygowane. Nie wiem, czy coś zrobią z mało zajmującą i niezbyt przydatną dyplomacją.
Nie jestem tez pewien, czy mechanika wyborów/polityki wewnętrznej działa w 100%, jak powinna, ale ogólnie sens w tym jakiś jest. Poparcie dla danej partii zależy w danym układzie od wielu czynników, jak ostatnio postawiony budynek, specjalizacja planet, co sprawia, że może mocno i szybko fluktuować, a wybory wygra ta frakcja, z którą mają związek aktywności podejmowane akurat w okolicy wyborów (np. budowa laboratoriów wesprze krótkotrwale frakcje naukowców). Zaczynamy więc kombinować w kategoriach tego, kogo chcemy widzieć w koalicji i pod to decydujemy, co robić teraz, a z czym zaczekać aż będzie tuż przed wyborami. Na późnym etapie to się chyba jednak stabilizuje i czynniki trwałe zaczynają dominować nad tymczasowymi.
Najbardziej dokuczającą mi wadą są, tradycyjnie, znowu i jak zwykle bełkotliwe teksty interfejsu, opisy technologii, czasem zadań itd. Nie wiem, ile w tym winy oryginału, ale zakładam, że marne spolszczenie grało tu pierwsze skrzypce. Czytając niektóre kwiatki człek czasem zgrzyta zębami, zaś opisy wielu elementów są tak ogólnikowo-bełkotliwe, że wcale nie objaśniają, co dana rzecz robi i trzeba zgadywać "co poeta miał na myśli" - czasem coś przeciwnego, niż wynika z brzmienia. Np. dany moduł dla okrętów "zwiększa straty załogi wśród flotylli". WTF? Mam montować coś, co zwiększy straty wśród moich załóg? Można się jedynie domyślać, że chodzi raczej o straty załóg okrętów ostrzeliwanych przez nasze. Do tego dochodzi pokraczna miejscami składnia.
Wyjąwszy wspomniane klatkowanie gra się wygodnie i płynnie, choć gra nie jest przy tym prostą "klikanką", głębi i wzajemnych powiązań czynników, na które trzeba uważać jest sporo. Acz pojawia się ten efekt, co w wielu innych 4x (kwestia balansu) gdy jesteśmy już tak rozpędzeni, że właściwie klikamy kolejne konstrukcje na planetach nieomal losowo, bez konieczności priorytetyzacji, specjalizacji, ale też bez konkretnych powodów, dla których to, nie co innego.
Odnośnie często krytykowanej walki gdzie gracz jest widzem - rozumiem zamysł i nawet pochwalam. Nie narzekam, póki jedna gra tak ma, nie wszystkie. Imperator nie dowodzi osobiście każdym statkiem, polega na oficerach. A przy tym walki idą w space operową efektowność. Mam żal jedynie o to, że nie idą w tę stronę bardziej względem ES1. Gdyby się na tym pochylić na serio, można by stworzyć ucztę dla zmysłów ocierająca się o poziom, nie wiem, BSG. Z samej pracy kamery dałoby się wycisnąć lepsza dramaturgię. Sporo tu niewykorzystanego potencjału. Skoro już decydujemy się w te stronę, idźmy na całość, by zrekompensować graczowi brak kontroli podczas bitew. Podobnie przydałoby się nieco mechanik dających graczowi większą kontrolę nad wyszkoleniem dowódców, na których polega w walce i może bardziej złożoną kontrolę nad taktykami (oraz klarowniejsze objaśnienie obecnych ustawień), a też by grało to w bitwach decydującą nawet rolę razem z osobowością i cechami admirałów/kapitanów oraz tym, co jajogłowi obmyślą na gruncie taktyk.
Z fajniejszych spraw mamy całkiem klawy, choć nieprzesadnie złożony edytor okrętów. Są też wieloetapowe zadania i wyzwania, ale nie powiem, by ich tło fabularne jakoś mnie porywało. po części z winy jakości językowej opisów. Trochę to też, jak to w "Endlessach" durnolotne i dęte.
Jak w porównaniu ze Stellaris? Owszem, odmienna, ale pod jednym względem porównać mogę - ogólnej frajdy. Jak dla mnie Stellaris jest tu jednak na prowadzeniu (weźmy też poprawkę na fakt, że Stellaris ma za sobą rok intensywnego rozwoju po premierze). Ogólnie Stellaris bardziej mi odpowiada pod względem rozłożenia akcentów i dynamiki rozgrywki, acz nie wątpię, że znajda się tacy, którzy ES2 uznają za miodniejsze. Koniec końców konkurencja rzecz dobra, podobnie jak wybór. Tak, czy inaczej, moim zdaniem obie gry warto mieć w bibliotece.
Wychodzi mi 8/10, i trzeba to czytać jak naprawdę solidne 8, nie tak wiele brakuje do 8.5. Zważywszy na cenę już obecnie poniżej 100 - warto.
