Wolfenstein 3D

Wolfenstein 3D to pradziad współczesnych FPSów. To kamień milowy w rozwoju komputerowej rozrywki. Prawdziwy fan gier FPS napewno musi znać ten tytuł, inaczej nie może mówić o sobie, że jest fanem gatunku.

Wolf 3D z dzisiejszej perspektywy jest nadal mocno grywalną produkcją. Tą grywalność zawdzięcza swojej prostocie. Sterując głównym bohaterem przemierzamy lochy zamku Wolfensteina napotykając po drodze różnej maści przeciwników, których musimy oczywiście wyeliminować, zbieramy różne skarby, broń, amunicję, apteczki, znajdując ukryte korytarze, wreszcie znajdując klucze, aby za ich pomocą otworzyć zamknięte drzwi i przechodzić do kolejnego levelu. Te wszystkie elementy, o których wspomniałem wyżej, nadały schemat tworzenia kolejnych gier FPS. Do dziś w grach akcji zbieramy broń, apteczki, jakieś bonusy czy alternatywne drogi dotarcie do celu. A to wszystko zapoczątkował właśnie Wolf 3D.

Wartość historyczna niniejszej produkcji jest oczywiście nie do przecenienia, ale chciałbym chwilę pochylić się nad tym, jak produkt prezentuje się dziś, lekko 30 lat po swojej premierze. Pomimo "3D" w nazwie, grafika nie była w pełni trójwymiarowa, ale był to pewien początek kształtowania modelu w kilku wymiarach. Do dyspozycji w grze mamy łącznie bodajże 4 rodzaje broni (nóż, pistolet, karabin i minigun), więc nie za wiele, ale 30 lat temu to była rewolucja. Najważniejsze jednak, że korzystanie z tych pukawek sprawia radochę. Przemierzanie nieraz skomplikowanych korytarzy zamku Wolfensteina ma swoisty klimat- na drodze napotykamy różnych przeciwników- od psów, po żołnierzy, SSmanów, do istot nadprzyrodzonych (czytaj- uzbrojonych zombie). W każdym levelu towarzyszy nam dziś już archaiczna, ale wciąż dobra muzyka, pasująca do tego, co dzieje się na ekranie. Mamy do wyboru aż 4 poziomy trudności, z czego już trzeci stanowi nie lada wyzwanie dla wyjadaczy, a należy wspomnieć, że amunicji jest tu stosunkowo niewiele, więc strzelanie do każdego wroga na oślep jest bardzo ryzykowne.

Gra jest długa. W podstawowej wersji gry mamy 6 epizodów, który ma po ok. 8-9 poziomów, a na końcu ostatniego musimy walczyć z bossem, którego pokonanie jest bardziej wymagające. Każdy level jest dobrze zaprojektowany, niektóre z nich są prostsze, inne zaś bardziej skomplikowane i można nieraz się w nich zgubić. A minimapy tu nie mamy, wszystko bazuje na zapamiętywaniu przez gracza przejść, drzwi, itd. Może to odstraszać wielu młodszych graczy, którzy są przyzwyczajeni do prowadzenia ich przez twórców za rączkę. Tutaj, jak się zgubisz w lochach, nikt nie przyjdzie Ci z pomocą.

Podsumowując, Wolfenstein 3D to gra historyczna, kamień milowy w rozwoju gier FPS, pradziad gatunku. Obecnie stanowi ciekawostkę historyczną. Ale ta, o dziwo, prezentuje się bardzo dobrze, bo produkt wciąż jest grywalny, jest trudny w ukończeniu, jest długi, a przy okazji na każdym kroku widać archaizmy w rozwiązaniach technologicznych, dzięki czemu naprawdę możemy dotknąć historię. Lubię od czasu do czasu wracać do niego, ukończyć parę leveli, odmóżdżyć się po ciężkim dniu, bo gra się w to przyjemnie i nie trzeba za dużo myśleć (no, może tylko po to, żeby się nie zgubić). Polecam nawet dziś Wolfa 3D :D

Nowa wersja Wolfenstein 3D (GDK) pojawiła się w Xbox Insider Hub

Kreml3D Mod:

https://youtu.be/EmfSZc2v1G4

Wolfenstein 3D to ja grałem w Szkole na Informatyce dobre czasy.

Wolfenstein 3D - recenzje graczy