A Plague Tale: Requiem

Produkcja AA zdobywcą tytułu GOTY? A Plague Tale: Requiem może dokonać takiej sztuki – albo raczej mogłoby, gdyby Elden Ring i God of War: Ragnarok nie debiutowały w 2022 roku. Bo z takimi gigantami będzie trudno. Szkoda.

28-04-24. Kolejna część Plagi. bardzo fajna opowieść o relacjach siostry i brata. Piękna grafika, szczególnie krajobrazy zachwycają. Gra jest większa i dłuższa niż poprzedniczka, więcej jest tez walki ( szczególnie, że są etapy kiedy walka jest narzucona z góry ). Brutalna i mroczna szczególnie pod koniec gry. Sama walka jest trochę jak w I M alive musisz po kolei i szczegółowo pokonywać przeciwników inaczej jak odejdziesz od schematu łatwo giniesz). Polecam nawet bardzo.

18h na Wysokim Niesamowity tytuł, silnie emocjonalny Piękna grafika i widoki Różnorodność - kolorowa sceneria a obok mrok Przepiękna fabuła, świetne dialogi i postaci. Bardzo ciężkie sceny które przeżywamy wraz z bohaterami. Uczucie beznadziei ale i nadziei która wszystko pogarsza. Zdecydowanie najbardziej emocjonalna gra w jaką grałem Wzruszające zakończenie (wypłakałem masę łez) chociaż wierzę w pewną teorię i liczę na trójkę Muzyka perfekcyjna która wręcz dociąża wiele elementów w fabule Gameplay dobry, świetnie wykreowane areny z masą możliwości Trochę gameplay nie spaja się z narracją gry

Moim zdaniem to jedna z najlepszych gier pod względem fabuły. Pod wieloma względami skłania do refleksji, mila odskoczna od open worldowych gier na setki godzin. Grafika, muzyka i dialogi na najwyższym poziomie. Jeśli chodzi o gameplay, to gra jest bardziej ewolucją niż rewolucją względem jedynki, na dłuższą metę gameplay bywa nużący, lecz w moim wypadku fabuła mnie tak zainteresowała, że nie zwracałem już uwagi na powtarzające się sekwencje w gameplay'u. Moim zdaniem tytuł obowiązkowy dla każdego fana dobrych historii. Jeśli chodzi o technikalia to na moim laptopie z 32 gb ramu i rtx 4060 to na najwyższych detalach bez ray tracingu nie zauważyłem żadnych lagów.

Po przejściu gry jeden raz mam kilka spostrzeżeń. Ocena była wynosiła by 7,5 czyli całkiem przyzwoita gra. Jeśli ktoś lubi skradanki to jest to gra dla niego, jeśli ktoś lubi The Last Of Us także. Natomiast dla zwolenników fps, sandboxów czy gier w której jesteśmy "one many army" to nie jest gra dla nas. Mimo, że Amicia w porównaniu do pierwszej części może już mordować, np. strzelać z kuszy, to w ogólnym rozrachunku i tak jest w sporej mierze bezbronna ze względu na ograniczą ilość amunicji czy ograniczenia terenu i musi najzwyczajniej w świecie ich unikać wrogów. Kolejna sprawa, która mnie zirytowała, to że zaalarmowani wrogowie już nie zapominają i nie wracają do swoich rutynowych tras tylko będą łazić w nieprzewidywalny sposób, choćby przez kolejne 20 minut, więc najlepiej ich w ogóle nie alarmować. Gra przypomina bardziej film niż grę, gdyż jest sporo przerywników, no i nie mamy wpływu na zakończenie, bez względu czy mordujemy wrogów czy ich omijamy niczym kameleon. Ponadto produkcja ta jest grą całkowicie liniową, nie możemy przechadzać się tam gdzie chcemy, mamy jedną i jedyną ścieżkę, mamy jedno i jedyne zakończenie, zatem jedno przejście gry mi w zupełności wystarczy. To co mnie denerwowało przez praktycznie całą rozgrywkę to brak kontroli nad sytuacją, a bardzo nie lubię takich gier. Co do kwestii graficznej, to technicznie grafika jest piękna, jedna z ładniejszych gier w jakie grałem, postacie są dobrze zaprojektowane, świat jest piękny i dobrze przygotowany, pomimo iż jest zamknięty to ma się wrażenie, że jest odpowiednio wypełniony. Artystycznie grafika też mi przypadła do gustu, kiedy walczymy, albo ogólnie rzecz biorąc przepełnia nas smuta, kolory są szare przygnębiające, a muzyka która także jest odpowiednio dostrojona dodaje imersji. Kiedy jest przyjemnie nic nam nie grozi to grafika jest kolorowa, a muzyka radosna, bardzo ciekawy zabieg, który należy docenić. Postacie w grze, a w szczególność Amicia, Hugo i ich relacja są napisani doskonale. Choćby dla tego warto w tą grę zagrać.

Pierwsza część była extra, ale Requiem to jest mistrzostwo. Jak zacząłem grać nie mogłem się oderwać od kompa a spać trzeba! Gra wymiata HISTORIĄ, MUZYKĄ i GRAFIKĄ! Okolice i miejscówki są pięknie wykonane, muzyczka która sobie pyka w ucho jest niesamowita i dodaje klimatu, cała historia siostry i jej brata jest naprawdę extra napisana! Polecam bo gra jest wybitna! Całość zaliczyłem 24h i 56m. i przez ten czas ani przez chwile nie wiało nudą! Polecam zagrać!

Pierwsza część była świetna, ta jest jeszcze lepsza. Większe mapy, więcej mechanik, ciekawe postacie poboczne które też mają swoje unikalne mechaniki. No i ciekawa fantasy reinterpretacja Czarnej Śmierci oraz Dżumy Justyniana, lubię takie wątki, przypomina mi to manipulowanie historią trochę Assassin''s Creed. Jedyne co w tej grze leży to optymalizacja, bo gra działa naprawdę kiepsko w porównaniu do poprzedniej części, ale nie da się też ukryć że jest dużo ładniejsza. Bardzo przyjemna gra i na tyle krótka, że nie ma czasu się nią znudzić, co jest rzadkie w dzisiejszych czasach pełnych wymuszonych open worldów na 100 godzin.

Piękna historia i piękna grafika, ale niewybaczalny brak 60 kl/s na XSX oraz miejscami męczace skradanie. Mimo to, w Game Pass idealna!

A Plague tale: Requiem 7/10Platforma: PCCzas ukończenia: 24hWynudziła mnie ta gra... Elementy skradankowe w tej grze to chyba najgorsze co może być. Żeby nie marudzić docenię to, co w grze podobało mi się najbardziej. Graficznie tytuł jest bardzo ładny. Stworzony świat jest pełen detali, a widoki potrafią zachwycić. Czuć, że ten świat żyje i twórcy tutaj bardzo się starali. Gra znacząco rozbudowała się pod względem walki, i na szczęście czasem nie trzeba się skradać, tylko można przejść po trupach wrogów. Na uznanie zasługuje to, że Amicia nie jest czołgiem, nawet jeśli pokonany przeciwników na swojej drodze to musimy uważać by mimo wszystko nie wdać się w otwarty konflikt, bo nie mamy z nimi szans w bezpośrednim starciu. Arsenał jaki możemy użyć uległ powiększeniu a same mapy skonstruowane są tak, by jeden fragment można było przejść na różne sposoby. Fabularnie jest ok, ale gdzieś od połowy gry zaczyna się robić telenowela. Ckliwe teksty o miłości i wytrwałości i o tym, że razem pokonamy wszystko i owszem są fajne, ale w książkach dla dzieci a nie w tytule, który sili się na powagę i próbuje pokazać beznadzieję sytuacji. Nasza bohaterka bardzo dobrze ukazuje swoje emocje i jest w tym przekonującą, ale jej brata to szczerze znienawidziłem, tak mi działał na układ nerwowy. Ogólnie gierka dobra, ale postać Hugo była dla mnie na tyle irytująca, że tylko czekałem na koniec gry. Mimo wszystko grę mogę polecić, bo jest ciekawa.

Część druga to praktycznie to samo, co część pierwsza z niewielkimi zmianami. Niestety w Requiem na pierwszy plan wybija się nuda i jeszcze głupsze rozwiązania i brak konsekwencji twórców. Rozgrywka była tak liniowa, że zwyczajnie męczyło wykonywanie tych samych czynności w taki sposób jak chcą tego twórcy. Kombinowanie i odstępstwo od ścieżki kończyło się zazwyczaj śmiercią. Nawet walka w kilku momentach była poprowadzona jak po sznurku (np. końcowy etap rozdziału związany z przeprawą). Fabularnie opowieść nie jest już tak dobrze poprowadzona jak w części pierwszej. Jest zbyt wiele niepotrzebnych dłużyzn, które z powtarzalnym gameplayem tworzą irytująco nudna mieszankę. Grę musiałem sobie dawkować po rozdziale, bo gdy zagrałem więcej, to odechciewało się grać. W 12 rozdziale zrobiłem sobie dłuższą przerwę, bo gra Francuzów niczym nie przyciągała poza oprawą audiowizualną. Po kilku tygodniach powróciłem do gry i ją skończyłem. Na szczęście po 12 rozdziale akcja już przyśpiesza - szkoda, że nie było tak od samego początku. Sama gra oczywiście pełna jest głupoti braku konsekwencji twórców. Raz szczury wejdą po siatce, ale po schodach już nie (chyba, że kontrolujemy je Hugo). Niekiedy drewniany mur stanowi dla nich barierę nie do pokonania, ale kamienne klepiska już nie (albo tak jak widać na załączonym obrazku). Amicia na styk przeciska się między murami itp, i to samo robi Arnaud w pełnym rynsztunku :). W sumie takich elementów można jeszcze trochę wymieniać. Cóż, takie głupie założenia twórców, które oczywiście pojawiają się też w innych grach. Ale dobra, w końcu to fantasy :)Najlepsza w grze jest oprawa audiowizualna. Grafika jest rewelacyjna i przykuwa niekiedy wzrok, natomiast muzyka jej nie ustępuje. Dubbing wygrywa francuski - jest bardziej emocjonalny i lepiej oddaje ducha miejsc, w których osadzono akcję.Szału nie ma, zagrać można. Niemniej gra nie jest rewelacyjna jak ją niektórzy malują.

Jezu, ta muzyka. Środkowa część gry trochę przydługa, ale wynagradza ją z nawiązką zakończenie, przez które przechodziłam z otwartymi ustami i dłońmi zaciśniętymi na padzie. Oczko mniej od 10/10 tylko dlatego, że gra emocjonalnie przeczołgała mnie mocniej niż byłam na to gotowa i muszę teraz iść na jakąś terapię.

Gra jeszcze bardziej rozwleczona niż poprzedniczka. Mało konkretów o zarazie, dużo jeżdżenia po świecie i powtarzania w kółko schematu sielanka-nadejście szczurów-ucieczka. Do tego dołożono głupie sekwencje uciekania przed falami szczurów niczym w crash bandicoot gdzie biegniemy do tyłu (w stronę ekranu) i nie widzimy co jest przed nami. Po którymś z kolei powtórzeniu tego samego schematu całkowicie straciłem zainteresowanie fabułą. W pewnym momencie Amicii odwala i zaczyna pałać chęcią mordu bez żadnego uzasadnienia. Wątek jest powtarzany kilka razy, ale również nie wnosi nic nowego do gameplayu. Wygląd świata i postaci zbliżony do wiedźmina 3. Chodzi zarówno o stroje, budynki jak i poziom graficzny. Szkoda tylko, że na gtx1070 w 1080p wiedźmin 3 ma u mnie 100fps, a to 40-60, ze spadkami do 30 przy dużej liczbie szczurów w niektórych lokacjach. Nie ma też skalowania amd, pozostaje tylko proste skalowanie z gry, musiałem używać skalowania 80% do grania na ustawieniach low/mid – optymalizacja leży. Zmiana ustawień na ultra odejmowała niewiele bo może z 10fps, więc ustawienia graficznie niewiele poprawiają wydajność.Odblokowujemy dużo sprzętu i mechanik, ale jak przychodzi co do czego to jesteśmy praktycznie bezbronni w starciu z przeciwnikami, z wyjątkiem pojedynczych bełtów do kuszy. Najgorzej jest pod koniec gry gdzie jest brak wyboru i gra zmusza nas do jednej za drugą walki. Biegamy więc do skutku wokół pudeł, rozwalając garnki ze smołą, podpalając je i miotając we wrogów kamieniami jak szaleni. Nie ma to jak grę skradankowo-przygodową oprzeć na walce xDSam finał jest też wyjątkowo rozczarowujący, praktycznie neguje sens całej naszej wycieczki, czego zresztą można było się spodziewać. Śmiać mi się chciało gdy bohaterka doznała olśnienia związanego z zarazą gdzieś w 2/3 gry, a można było tego oczekiwać już od poprzedniej części gry.3-5 wieczorów przy niej spędzicie, przez większość czasu powtarzając bezskutecznie sekwencje skradankowe (próbując zgadnąć jedyną słuszną drogę wymyśloną przez twórców) lub oglądając przydługie i nijakie cutscenki.Denerwowała mnie też mała mobilność postaci, przez większość czasu tylko chodzimy na spacerki liniowymi ścieżkami z npc i się nudzimy. Dopiero w sekwencjach skradankowych mamy opcję truchtu i biegania, ale wtedy i tak nie możemy jej używać bo generujemy za dużo hałasu.P.S. Okazuje się, że jest mod na wymuszenie włączenia widoczności opcji DLSS na kartach nvidii przy jednoczesnej podmianie tej opcji na FSR. Więc na radeonach i starszych geforce włączacie niby-DLSS a tak naprawdę jest to FSR. Mod: https://www.gry-online.pl/download/a-plague-tale-requiem-dlss-unlocker-for-all-gpus-including-amd-r/z614296

Gra przypomina mi The Last of Us. + wciągająca historia, + bardzo dobra grafika,+ fajne postacie, - dołująca,- męcząca rozgrywka,- wymuszony crafting,- postacie poruszające się jakby były pod wodą.Kosmiczne wymagania, ale grafika naprawdę ładna, na 1070 średnie, 1080 i skalowanie 75%,nie zawsze trzymała 30 fps.

Uwaga! W moim komentarzu nie będzie bezpośredniego spilerowania gry, ale z samego jego wydźwięku można domyślić się zakończenia. Jeśli nie chcesz zepsuć sobie zabawy - nie czytaj dalej aż do ukończenia gry.Nie spodziewałem się tego, bo jestem już doświadczonym graczem i do tego facetem przed 40stką. Ale ta gra w pewien sposób mną wstrząsnęła. Czuje po jej ukończeniu głęboki smutek i przejęcie. Jako ojciec dwójki dzieci (z czego mój starszy syn jest w wieku Hugo), nie mogłem całej historii (przeszedłem obie części gry) nie odczuwać osobiście i mimo sporego doświadczenia życiowego po zakończeniu gry czułem się jak mały chłopiec, któremu po prostu niezmiernie przykro. Historia gry jest smutna. Jak dla mnie - bardzo. Związałem się mocno emocjonalnie z Hugo (zwłaszcza przez to, że jestem ojcem) i teraz autentycznie gdy wspominam jego bezbronność i niewinność oraz radosne chwile w grze (których i tak nie było za dużo), a potem pomyślę, jak się skończyła jego historia, to robi mi się niesamowicie przykro mimo, że to tylko postać wirtualna. Z jednej strony świadczy o świetnych umiejętnościach jej twórców, którzy potrafią związać gracza z bohaterami gry, a z drugiej - że nie mogę pogodzić się z decyzjami, które twórcy podjęli. I mam autentycznie do nich żal, bo nie spodziewałem się, że cała ta przygoda Amicii i Hugo skończy się w taki sposób. Dlatego tym bardziej zakończenie było dla mnie w pewnym sensie - szokiem. Przywiązywanie gracza do dwójki młodych bohaterów (a zwłaszcza małego bezbronnego chłopca) tylko po to, by na koniec "cios emocjonalny" był jeszcze większy, uważam za mocno nie fair, choć z rozumiem, dlaczego to zrobili. Nie chcieli kolejnego nudnego happy endu. Mimo to uważam, że zarówno Amicia jak i Hugo należała się jakaś forma dobrego zakończenia właśnie za to wszystko, co przeżyli w takcie całej fabuły.Ale przechodząc może do konkretów - plusy:- grafika robi wrażenie;- plenery w tej grze zasługują na oddzielny plus - cudowne, kolorowe krajobrazy robią ogromne wrażenie;- muzyka, a raczej dźwięki, które budują napięcie w niektórych momentach gry;- poczucie grozy i ogólny klimat zaszczucia podczas etapów skradania/przedzierania się przez tereny wroga i tereny ze szczurami; - radosny klimat i lekkość podczas momentów "wytchnienia";- dla osób, które odbierają grę bardziej osobiście (o czym pisałem wyżej) - niewinność i bezbronność Hugo;- łatwo się przywiązać do bohaterów (co jest też minusem), są autentyczni, chce się im pomóc;- ciekawi towarzysze, "z krwi i kości";- fabuła wciąga...-...a to dzięki temu, że w końcu ktoś się skupił na stworzeniu od początku do końca liniowej gry solo (i to takiej, w której nawet nie ma opcji choć odrobiny multi). Dzięki temu nie jesteśmy rozpraszania niepotrzebnymi dodatkami i możemy skupić się na właściwej rozgrywce;- smród, brud i ubóstwo, czyli momentami bardzo ciężkie klimaty ukazujące brudne (dosłownie i w przenośni) życie w średniowieczu;- już o tym wspominałem, ale nie w tym kontekście - skradanie trzyma w napięciu, dzięki czemu te ww. luźne przerywniki dają nam autentycznie wytchnienie, tak samo jak bohaterom;Minusy:- jak dla mnie ZAKOŃCZENIE!!! Ale nie chce być źle zrozumiany - samo w sobie nie jest słabe - co więcej - jest nawet bardzo mocne. Ale subiektywnie nie byłem na to gotowy, przez co, jak dla mnie - jest to chyba najbardziej mnie dotykające i smutne zakończenie z jakim miałem kiedykolwiek w grach do czynienia. Za takie zakończenie gra dostała jedną ocenę niżej. Serio.- trochę przegięcie z tym jak momentami Amicia zmienia się w zimnokrwistą zabójczynię. Wręcz terminatorkę rozwalającą dziesiątki zawodowych żołnierzy;- momentami (ale nie często) za dużo "ciągów skradania" - skradamy się w jednym etapie, przechodzimy przez drzwi do kolejnego - kolejne skradanie, przeciskamy się między skałami do kolejnego - kolejne skradanie. Wiem, że ta gra polega na skradaniu, ale momentami takie przechodzenie ze skradania w skradanie zaczyna nużyć tym bardziej, że często dużo się te etapy nie różnią.I w zasadzie tyle minusów. I teraz tak - jeśli NIE brać pod uwagę, jak mocno zdewastowała mnie ta gra (czemu sam się dziwię), dałbym 9. To godna następczyni poprzedniej części - dodaje więcej dobrego, poprawia to, co było do poprawy, zostaje przy tym, co się sprawdziło ale i dorzuca trochę słabszych momentów (choć niewiele). Moim zdaniem, patrząc tylko czysto pragmatycznie - świetna, rewelacyjna (ale nie rewolucyjna) produkcja, która dla fanów gatunku będzie cudownym przeżyciem. Ale ze względu na to, co pisałem na początku, na tę niesprawiedliwość, jaka moim zdaniem spotkała bohaterów mimo heroicznej walki i parcia do przwodu mimo przeciwieństw, za to, jak bardzo zabolało mnie zakończenie - daję 8. Pierwszy raz w życiu zdarzyło mi się obniżyć ocenę grze z powodów czysto emocjonalnych. W sumie świetnie to świadczy o tym, jaka jest ta gra. Ale wolałbym dostać grę słabszą, na ocenę powiedzmy 7-8 i nie czuć tej przykrości (czyli - żeby był happy end), niż wiedzieć, że miałem do czynienia z grą wybitną - na 9 - ale czuć, że muszę obniżyć ocenę ze względu na to, jak się po niej czuje i jak bardzo bohaterowie nie zasłużyli na takie zakończenie. Z OGROMNYM bólem serca (dosłownie) - 8/10.

Bardzo dobry sequel który mafabularnie więcej problemów od poprzednika. Mam wrażenie że twórcy nie wiedzieli kiedy mają skończyć historie, napięcie budowane pod finał jest zdecydowanie zbyt często, myślałem że gra kończy się ze 3 razy. Do tego naprawde kiepska optymalizacja nawet nie chodzi o same klatki co o bardzo duży stuttering. Co nie zmienia faktu że Requiem to lepsza gra od Innocence, Postacie w Requiem są lepiej zbudowane i zagrane niż w poprzedniku.Hugo w Requiem jest zdecydowanie lepsza postacia.Co więcej, nowe postacie takie jak Sophia czy Arnoud są ciekawe i dobrze zagrane.

Jestem gdzieś przy końcu gry i na pewno nie jest to gra na 9.Widać dużą dysproporcje w jakości do takiego chociażby porównywanego The Last of Us. Pomijając już aspekty techniczne (TLoU to światowa półka) to nie czuć takiego przywiązania do postaci, nie czuć tylu emocji. Po prostu dobra liniowa gra jakich kiedyś było na pęczki - teraz po prostu mamy wysyp sandboxów i jest niedosyt typowych gier liniowych, ale nie to nie znaczy że każdą mamy gloryfikować i mówić jak świetna nie jest.Widać poprawę jakości od 1 części ale głównie w grafice. Mechanika, prowadzenie fabuły jest dokładnie takie samo. Optymalizacja tragiczna.Chciałbym żeby wychodziło więcej tego typu gier i dlatego nie żałuję zakupu, ale mimo wszystko nie jest to gra którą będę wspominał po przejściu.

Zdecydowanie najlepsza gra w którą grałem w tym roku.Na ogromny plus grafika, prowadzenie historii i postacie poboczne. Jedyna gra którą pamiętam, w której każda kolejna godzina jest coraz lepsza - pierwsze godziny były średnie, ale im dalej w szczury tym lepiej. Świetny system wprowadzania mechaniki i nie męczenie ich przez całą grę - każdy towarzysz wprowadza coś nowego.Mapy liniowe, lecz pozwalające na granie zarówno agresywnie, jak i skradając się. Gra w żaden sposób nie karze za żaden styl gry, więc przeplatałem - raz czyściłem całe plansze z wrogów, raz przekradałem się niezauważenie. Postacie są świetne - szczególnie duża zasługa tutaj francuskiego dubbingu. Hugo już nie irytuje, Lucas zdecydowanie bardziej ludzki, późniejsi towarzysze także zasługują na pochwałę.Brak systemu moralnego - dla mnie to wielki plus. Można zabijać, można oszczędzać przeciwników (chyba że w niektórych oskryptowanych fragmentach), tylko sumienie gracza decyduje jak podejść do danej sytuacji.Świetny etap wyspy - największej otwartej przestrzeni, gdzie można trochę porozrabiać, trochę pozwiedzać.Na ogromny minus niestety AI (tak głupich przeciwników nie kojarzę w żadnej z gier w przeciągu ostatnich 3 lat). Fabuła po prostu jest - ale jest sztampowa, "główni" wrogowie przerysowani, ot, to wszystko już gdzieś było. Zakończenie przewidywalne (oprócz sceny po epilogu, fajny przeskok czasu). Niektóre sekcje rambo niezbyt także pasują - Amicia to wciąż młoda dziewczyna, a niekiedy zabija kilkunastu chłopa w ciągu kilku minut z procy.O stronie technicznej nie mogę się wypowiedzieć, u mnie stale ponad 100 FPSów.

Wygląda i brzmi cudownie, gameplayowo lepsze pod każdym względem od "jedynki", fabularnie odpowiednio domknięte. Mimo to czuję, że wymęczyło mnie bardziej od Innocence. Kwestia długości - o parę twistów oraz rozdziałów za dużo. Still, warto.

Rewelacyjna gra, ale raczej dla dojrzałego gracza. Całkiem nieźle zbalansowana, nie ma wiele jakichś wybitnie frustrujących elementów na których można się przyblokować. Właściwie największym minusem jest skażenie ideologią woke która naturalnie musiała się pojawić. To ten moment gdy nasza bohaterka z dziewczyny staje się silną i niezależną chłopczycą, zmienia fryzurę na krótko ostrzyżoną po bokach, nawiązuje przyjaźń z inną "silną i niezależną" kobietą piratką itp. Każdy mężczyzna jaki w grze się pojawia jest zły, albo ma podwójne intencje.Poza tym gra jest naprawdę dopracowana i robiona z pasją. To jak przeczytać dobrą powieść i mieć możliwość w niej interaktywnie uczestniczyć.

Ciekawa, choć nieco przeciągnięta historia. Grafika ładna, ale optymalizacja lezy i kwiczy. Całość na ok 18h