SWAT 4 - recenzja gry

Nie wszystko w życiu wychodzi tak, jak się planowało. Na przykład napad na bank. Gdy sprawy się skomplikują i droga odwrotu zostaje odcięta, z reguły uzbrojeni po zęby panowie postanawiają zabarykadować się w środku razem z zakładnikami. Kiedy dodatkowo negocjatorzy nie mogą znaleźć z nimi wspólnego języka, a zwykli gliniarze marzą jedynie o tym, aby być już w domu i zmienić pieluchy, do akcji wkraczają elitarne odziały policji. Jeśli zaś cała akcja dzieje się w Los Angeles, możecie być pewni, że na kamizelkach kuloodpornych napisane będzie SWAT. Dodajcie do tego cyferkę „4” i macie już tytuł rewelacyjnej gry, która opowiada o pracy najlepszych z najlepszych, wyszkolonych do konfrontacji z najgorszymi z najgorszych...

SWAT 4 to kontynuacja wydanego przez Sierrę ponad 5 lat temu taktycznego shootera FPP, który jako pierwszy miał oficjalne błogosławieństwo prawdziwych odziałów amerykańskiej brygady Special Weapons And Tactics. Wszystkich weteranów tamtych rozgrywek chciałbym postawić w stan najwyższej gotowości. Dzisiejsze rozkazy są proste: zdobyć fundusze, zdobyć grę, zainstalować i ruszać do akcji. Gra jest jeszcze lepsza i sądzę, że każdy, kto wysoko ocenił poprzednią część, tej wystawi podobne noty. Jeśli jednak nie wiesz o czym mowa, czytaj dalej.

Gra oferuje 3 zasadnicze tryby rozgrywki – pojedyncze misje, tryb wieloosobowy i danie główne: tryb kariery. W tym ostatnim twórcy gry postanowili nie zawracać nam głowy linią fabularną ani budowaniem postaci bohatera. Jesteśmy w pracy i mamy konkretne zadania do wykonania. A konkretniej: 14 zadań. Każde z nich poprzedza krótki, rzeczowy briefing i możliwość doboru adekwatnego do sytuacji ekwipunku. Stajemy na czele 5-osobowego oddziału i wkraczamy do akcji.

SWAT 4 to widziany z pierwszej perspektywy symulator o charakterze taktycznym. W grze kierujemy bezpośrednio naszą postacią oraz – przez system rozkazów – dwoma dwuosobowymi podzespołami. Ich działanie jest wypadkową sztucznej inteligencji programu oraz naszych poleceń. I tu pierwszy znaczący krok do przodu w porównaniu do poprzedniej części – zaimplementowano nowy system wydawania rozkazów. A nawet kilka systemów. Można to robić tradycyjnie, tłukąc w klawisze numeryczne w odpowiedniej kolejności, ale można też wydawać polecenia rozwijając podręczne menu spod prawego klawisza myszy. Patent w praktyce sprawdza się rewelacyjnie, bez odrywania dłoni od myszy kierujemy policjantów w miejsca wskazane kursorem, jednym kliknięciem zlecamy np. wywalenie drzwi, wrzucenie granatu gazowego i oczyszczenie pomieszczenia z przeciwników, wysyłamy ich przodem lub zostawiamy z tyłu z poleceniem osłony dowolnego obszaru itd. Oczywiście musi minąć moment, zanim opanujemy szybkie i sensowne kierowanie zespołem, ale z czasem przychodzi to naturalnie i z biegiem gry coraz bardziej możemy polegać na naszych ludziach, samemu ograniczając się do groźnego pokrzykiwania na bandziorów.

No właśnie. Naszą podstawową bronią jest perswazja. Zapomnijcie o idących w dziesiątki fragach, podskokach i headshotach. Bezpieczeństwo cywilów i w miarę żywy podejrzany to nasze priorytety. Jeśli już swędzi Was palec na spuście szybkostrzelnego karabinku, a na honorowym miejscu na półce spoczywa u Was Counter-Strike, SWAT 4 może przynieść rozczarowanie. Tutaj schemat pokonywania przeciwnika jest odzwierciedleniem prawdziwych akcji policji: ostrzeżenie, ogłuszenie, obezwładnienie. Czasami wystarczy wycelowana w głowę lufa i głośny okrzyk „Hands up!”, ale z reguły zmuszeni jesteśmy do użycia innych środków perswazji: granaty hukowe, granaty gazowe, granaty kulkowe, ostrzegawczy strzał w powietrze albo seria po nogach z broni nieinwazyjnej. W najgorszej sytuacji możemy wysłać opornego delikwenta na tamten świat, ale zawsze musi być to uzasadnione działanie w obronie własnej.