nVidia vs ATi

Która karta jest lepsza? Co jest ważniejsze? Ilość wyświetlanych klatek na sekundę, jakość generowanego obrazu, a może cena? Kupowanie odpowiedniej karty graficznej przyprawić może o ból głowy nawet największego specjalistę w tej dziedzinie.

Spis treści

Programy testowe

Dla zobrazowania wydajności testowanych układów wybrałem pięć programów. By dokładnie porównać przedstawione wcześniej karty, testy zostały przeprowadzone w kilku rozdzielczościach oraz z różnymi ustawieniami filtrowania anizotropowego i Anty Aliasingu.

Od razu chciałbym zaznaczyć, iż testy zostały wykonane przy KAŻDYM obsługiwanym przez dany układ efekcie, co pozwala obiektywnie przyjrzeć się wydajności każdego z nich z perspektywy działania na konkretnych grach. Przykładowo, GF4MX nie obsługujący sprzętowego Pixel Shadera przeszedł normalnie wszystkie testy z wyłączoną opcją. Również we znaki dał się przy MX brak filtrowania anizotropowego, którego nie mogłem włączyć pod Direct3D ani też pod OpenGL.

Comanche 4 Benchmark

To jest taj naprawdę wersja demonstracyjna gry o takim właśnie tytule, zmodernizowana na potrzeby testów. Ten benchmark pozwala ocenić, jak Wasza karta graficzna spisze się właśnie podczas gry w Comanche’a 4 (Direct3D). Niestety nie jest to do końca wiarygodne źródło informacji, gdyż specyfika zastosowanego silnika uzależnia wynik od zastosowanego CPU, a dopiero potem od karty graficznej.

DroneZmarK

Napisany pod układy nVidii, właśnie na nich miał chodzić najszybciej. Jak jest w rzeczywistości, przekonajcie się sami. Warto nadmienić, że mimo iż od premiery tego programu minął już ponad rok, to dalej oferuje on nie spotykane w innych grach możliwości. Tutaj można obejrzeć, jak wyglądają tekstury 3D, Środowiskowe Mapowanie Tekstur, kolorowe oświetlenia przeliczane przez jednostkę Transform & Lightning i wysokiej jakości tekstury. Wszystko działa pod OpenGL.

GLMark

Ten prosty i ubogi graficznie benchmark doskonale sprawdza się przy testowaniu wydajności układów pod OpenGL. Wykorzystuje, co prawda Pixel oraz Veretx Shadera, jednak na kartach Radeon nie udało się ich włączyć. Co jednak bardzo dziwi, wyniki otrzymane przy tej karcie są bardzo dobre, co mówi samo za siebie. Cały test składa się z dwóch fragmentów: otwartej przestrzeni – wyspy i zamkniętego terenu – tajnej bazy.

Codecreatures Pro

Aktualnie najlepiej prezentujący się pod względem wizualnym Benchmark. Generowane przez niego sceny zapierają dech w piersiach. Wszystko oczywiście na odpowiednio szybkich kartach, czyli „bez GF4Ti nie podchodź”. Program doskonale spisuje się jako test wydajności jednostek Pixel i Vertex Shader, a bez nich nawet się nie uruchomi. Ten warunek wyeliminował z puli GF4 MX.

3DMark 2001 SE

Znany i bardzo lubiany benchmark. To chyba najbardziej uniwersalne źródło informacji o szybkości najnowszych kart graficznych. Mimo długiego stażu, nadal trzyma wysoką pozycję wśród innych programów testowych, a to ze względu na swoje możliwości. Tutaj możemy sprawdzić wydajność każdego elementu, począwszy od wypełniania (fill rate), przez wszystkie jednostki Pixel i Vertex Shader, na takich elementach jak Środowiskowe Mapowanie Wybojów skończywszy. Test Nature zyskał miano kultowego, a kiedy po raz pierwszy ujrzał światło dzienne, jasne stało się, jak niewiele dzieli nas od stworzenia realistycznych scen, które na co dzień rozgrywają się za naszymi oknami.

Konfiguracja testowa

Wszystkie karty zostały przetestowane pod systemem operacyjnym Windows XP.

Testy główne zostały przeprowadzone platformie:

Athlon XP 2000+ (FSB 266, 1.67Ghz)
ABIT KX7-333 (VIA KT333)
256 266Mhz RAM, CAS 2.0, 2-5-2-2
Audigy Player
IBM DTLA 75 GXP 45GB

Do testów porównawczych działanie kart na różnych CPU użyto drugiej konfiguracji:

Athlon TB 1400Mhz (FSB 266)
ABIT KT7A (VIA KT133A)
256 133Mhz RAM, CAS 2.5, 3-6-3-3
SB Live!
IBM 120 GXP Vancouver 60GB

Sterowniki dla kart to najnowsze dostępne w czasie testów na stronie producenta:

Ledatek (GF3, GF4 Ti/MX): nVidia 29.32 WHQL
Gigabyte (Radeon 8500/LE): ATi 2535

Wszystkie testy zostały przeprowadzone dwa razy, przy czym jeśli wynik różnił się więcej niż przyjęta granica błędu (3%), wybierałem wartości pośrednie. Wyniki ogólne w 3DMark 2001 SE pozwoliłem sobie zaokrąglić do dziesiątek.