Code of Honor 2: Łańcuch Krytyczny

Seria Code of Honor wyróżnia się na tle rodzimych budżetowych strzelanek wykorzystaniem motywu francuskiej Legii Cudzoziemskiej. Zabieg ten pozwala twórcom z City Interactive na umiejscowienie swych gier w ciekawych teatrach działań, które nieczęsto goszczą akcję gier z gatunku FPS. Druga część serii o podtytule Łańcuch Krytyczny jest tego dobrym przykładem, gdyż autorzy zabierają nas w niej w egzotyczną podróż na terytoria Gujany Francuskiej.

Główny tryb rozgrywki to batalia dla pojedynczego gracza. Kampania składa się z kilku płynnie połączonych ze sobą misji, mamy więc wrażenie ciągłości wydarzeń i możemy się poczuć jak bohater filmów akcji z lat 80-tych. Autorzy zadbali o całkiem ciekawe tereny – zwiedzamy m.in. duszne kompleksy tropikalnych jaskiń, stare i zrujnowane latynoskie więzienie, zaniedbaną elektrownię jądrową czy wreszcie kompleks biurowo-laboratoryjny (z wymagającym ale i zabawnym segmentem końcowym będącym czymś na kształt walki z bossem – mój ulubiony etap!). Może nie jest to designerskie mistrzostwo świata, ale zaliczam je do pozytywnych stron gry.

Fabuła nie należy do przesadnie oryginalnych czy wyrafinowanych, wystarczy więc rzec że spełnia swoje zadanie jako tło dla głównego naszego zajęcia w grze, czyli masowej neutralizacji terrorystów. Nie jest to czynność najprostsza z możliwych, a to dlatego że przeciwników wyposażono w całkiem szeroki garnitur algorytmów sztucznej inteligencji. W efekcie ścieramy się z adwersarzami którzy albo umiejętnie szukają kryjówek i ostrzelają nas zza zasłony, albo starają się być w ciągłym ruchu i częstować nas ogniem z biodra. Cechuje ich ponadto niezła celność (choć nie aż w takim stopniu jak w recenzowanym zaraz obok Sniper: Art of Victory), szybka reakcja na miotane przez nas granaty oraz wysoka odporność na strzały (szczególnie jeśli uparcie trafiamy w kończyny – strzały w korpus czy głowę powodują adekwatnie większe obrażenia). W efekcie walki w Łańcuchu Krytycznym potrafią być wymagające i realistyczne, co owocuje sporą satysfakcją z przechodzenia kolejnych etapów.

Jednym z ciekawszych aspektów rozgrywki jest dostępny dla nas arsenał. Jako żołnierze francuscy korzystamy w większości z broni europejskiej. Głównym wyposażeniem jest FAMAS, którego dzięki uniwersalnej szynie mocującej i nakładce na tłumik możemy w dowolnym momencie prze-konfigurować z wersji szturmowej na snajperską i na odwrót. To naprawdę wszechstronna i skuteczna broń, i choć przez większość gry nie cierpiałem na niedostatek amunicji, to jednak w wielu przypadkach dobrze jest skorzystać z innych pukawek. A jest w czym wybierać – mamy pistolety maszynowe (PP-19 Bizon oraz dwa modele marki Heckler & Koch, z celownikami kolimatorowym i optycznym), strzelbę (Mossberg 500), pistolety, granaty, nóż oraz regularne karabinki szturmowe (FN FAL). Była to dla mnie miła odmiana od ciągłego biegania z M-4 czy AK-47.

Jak to zwykle z polskimi budżetówkami bywa, program zawiera tylko angielską ścieżką dźwiękową, a rodzime wydanie cechuje jedynie kinowa polonizacja. Teksty i menusy nie zawsze niestety są dopracowane, czasem nie mieszczą się w swoim miejscu bądź mają nieładną czcionkę, ale samo tłumaczenie jest całkiem zgrabne. Muszę też przyznać że muzyka i dźwięki trzymają wysoki poziom, można rzeczywiście poczuć klimat wilgotnego równikowego kraju Ameryki Południowej.

Code of Honor 2 oparty jest na silniku Jupiter EX, jest więc najbardziej zaawansowaną formą technologii LithTech, debiutującej w takich produkcjach jak Blood II: The Chosen czy Shogo: Mobile Armor Division. Program zrobił na mnie dobre wrażenie pod względem oprawy graficznej, pozwala bowiem nawet na częściową destrukcję otoczenia (mury, przedmioty) i uwzględnia przenikalność kul przez niektóre przeszkody. Do wad zaliczyłbym jednak problemy z wydajnością silnika, w niektórych momentach na ekranie widać było dość nieprzyjemne chrupanie animacji nawet na sprzęcie znacznie przewyższającym maksymalne wymagania. Próby czasu nie wytrzymuje też animacja, zwłaszcza archaicznie prezentujący się ragdoll.

Ukończenie całej gry zajęło mi około 4 godzin, wystarcza więc na dwa lub trzy wieczory i jest akceptowalne w stosunku do ceny gry (używana kopia kosztowała mnie jedyne 2 PLN na popularnym portalu aukcyjnym). Grałem na najwyższym poziomie trudności, lecz moja postać nie ginęła zbyt często – co było najpewniej zasługą automatycznej regeneracji zdrowia naszego sierżanta. Gra powinna więc trafić w gusta także mniej doświadczonych amatorów strzelectwa. Ogólna ocena wypada pozytywnie, Code of Honor 2: Łańcuch Krytyczny to zupełnie przyzwoita gra zręcznościowa z perspektywy pierwszej osoby, nie mające wygórowanych ambicji w kontekście kolekcjonerstwa (żadnych sekretów czy osiągnięć) czy taktycznego realizmu pola bitwy (tylko Ty i twój karabin… chwilami ew. jakieś lekkie wsparcie).

Code of Honor 2: Conspiracy Island to druga czesc z serii Code of Honor ktora postanowilem zagrac od poczatku do konca.
Tym razem tworcy postanowili zastapic Chrome Engine ktory byl wykorzystany w czescie pierwszej i wykorzystac silnik LithTech Jupiter.
Zmiana silnika sprawila ze pozegnalismy sie z otwartymi przestrzeniami i powitalismy zamkniete przestrzenie glownie jaskinie i brudne ciemne kompleksy przypominajace zaklady pracy (huty, kopalnie) rodem z PRL.
Niestety Jupiter EX nie nadawal sie w owczesnym czasie aby tworzyc rozlegle porosniete gesta trawa, krzakami i zalesione przestrzenie i pierwsza misja ktora dzieje sie na zewnatrz to tylko potwierdzila.
Druga czesc podobnie do pierwszej jest bardzo krotka i zawiera jakies 8 misji ktore mozna przejsc w jakies 1.5 godziny maksymalnie 2 godziny.
Fabula jakas jest ale nie o to tu chodzi tylko o wybicie tych kilku rodzai przeciwnikow ktorzy sa sklonowani i w malych grupkach pojawiaja sie w kazdej misji.
Code of Honor 2 dwa jest tez jedna z niewielu tych budzetowych gier City Interactive w ktorej poziom trudnosci jest calkiem dobrze zbalansowany i na normalnym nie ginie sie zbyt czesto.
Ogolnie kolejna gra City za 20 zlociszy w dniu premiery ktora tej ceny jest warta i nie miala ambicji zeby zostac zapamietana na dlugie lata ale dostarczyc rozrywki na weekend w ktorym nic innego gracz nie ma do roboty.

Dość przeciętny shooter w którym to łazimy i zabijamy przeciwników. Mamy zamknięte przestrzenie i pozornie otwarte przestrzenie. Nasi bohaterowie pomimo tęgiej budowy mają donośnego garba. Jest spory wybór broni jednak co z tego jak styl graficzny jest wzięty z Mortyr Operacja Sztorm. Nie ma nic ciekawego tylko bezmyślne zabijanie ale można się odmożdzyć.

Jedynki nie dałem rady ukończyć, możliwe że przez to że nie działa kompatybilnie z współczesnym sprzętem. CoH 2 zaś działa dość dobrze, chociaż smutno na serduszku się robi gdy patrzy się na takie marnotrawco silnika F.E.A.R.a. Sama gra jest raczej na chwilowe odmóżdżenie od gier AAA, z tym że "Chwilowe" trzeba brać dosłownie, ponieważ gre na średnim poziomie trudności da się ukończyć w 2 godziny :) Ja się dobrze bawiłem ale wiecej niż raz do tego nie podejdę. Takie skarby świata trzeba odpowiednio dawkować :D

Code of Honor 2: Łańcuch Krytyczny - recenzje graczy