Jazz i Faust: Faust - Czarne Wyspy

FAUST - Czarne Wyspy

Kiedy wylądowałem na Czarnych Wyspach, doszedłem do wniosku, że z deszczu trafiłem pod rynnę. Gdzie ja tu znajdę kogoś z załogi "Bociana", kto będzie mógł mi coś opowiedzieć o tajemniczej nieznajomej?! Przed budynkiem, który wyglądał na miejscową tawernę, zauważyłem tubylca, ale ten do rozmownych nie należał. W środku zaś nie było nikogo. Chyba czeka mnie długa wędrówka w tym skwarze...

Obok budynku zauważyłem jakieś wysypisko pełne odrażających, zniszczonych... śmieci. Pośrodku stał małoletni czarnoskóry, który płakał za swoim kotkiem. Rozumiałem jego ból... Obiecał, że jak znajdę kotka, to powie mi gdzie jest sam kapitan "Bociana". Ruszyłem w przeciwną stronę. Może tam więcej się dowiem. Po chwili stanąłem przy jakimś magazynie, którego pilnował typ, wyglądający na pirata. Moją uwagę przykuło jednak miauczenie kota. Biedne, przestraszone zwierzę skryło się przed swoim prześladowcą, paskudnym psem, na słupie. Musiałem mu pomóc. Z beczki stojącej nieopodal wyjąłem korek i wylałem wodę, a następnie nakryłem nią (beczką, oczywiście) ujadającego psa. Teraz mogłem stanąć na niej i zdjąć kota. Cały się trząsł, biedaczek... Jak miło było patrzeć na powitanie czarnoskórego młodzieńca z jego kotkiem o imieniu... Matylda?! Dowiedziałem się w zamian, że kapitan "Bociana" już drugi dzień pije w tawernie. I ja go przedtem nie zauważyłem?!

Wszedłem do tawerny. Kiedy podszedłem do baru i zapytałem o kapitana, odezwał się siedzący tam osobnik, dobrze już zalany. Oczywiście ten nieokrzesany prostak wolał chlać na umór niż udzielić mi jakichkolwiek informacji. Dowiedziałem się jedynie, że rzeczywiście przywiózł piękną kobietę. Od słowa do słowa wywiązała się między nami bójka. I kiedy miałem już stłuc go na kwaśne jabłko, pojawiła się policja. Może ten typ za kratami otrzeźwieje... Postanowiłem rozpytać tutejszych.

Barmanka milczała jak słup soli, a rybak przed tawerną jedynie lamentował nad stratą sieci. Wiem, wiem, jak załatwię mu sieć, to powie mi... Poszedłem w stronę widzianego wcześniej magazynu. Tam chyba była jakaś sieć. Pirat przed drzwiami, kiedy zauważył, że próbuję ją zdjąć, zaproponował obejrzenie nowych sieci wewnątrz magazynu. Doradził również, bym obchodził się ostrożnie z ogniem. Faktycznie, ładne nowe sieci wiszą u powały budynku. Wspiąłem się na beczkę, ale i tak nie mogłem do nich sięgnąć. Schodząc potrąciłem pochodnię... i zrobiło się gorąco. Pracownik magazynu razem z piratem pobiegli po wodę, ja zaś zdjąłem tę starą sieć na zewnątrz budynku i poszedłem do rybaka. A co będę im dłużej przeszkadzał...

Jak ten biedny rybak był mi wdzięczny... Dowiedziałem się od niego, że moja nieznajoma odpłynęła już, wraz z handlarzami niewolników do Chaenu. Czemu właśnie mnie prześladuje ten pech?! Musiałem skądś zdobyć pieniądze, by móc wyszykować mój statek na podróż do Chaenu. Ale skąd?! Może w tawernie będą mieli dla mnie jakąś pracę? Warto spytać.

Barmanka tym razem była bardziej rozmowna. Opowiedziała mi historię o szamanie porwanym przez jakiegoś leśnego stwora. Gdybym go uwolnił, mieszkańcy Wysp będą potrafili się odwdzięczyć. To może być to! Ale z gołymi rękami nie pójdę na bój z tym potworem. Muszę się rozejrzeć po wyspie.

Na ścianie tawerny wisiała lina, którą zabrałem. Na wysypisku znalazłem kość i wbity w pieniek topór. Wcześniej go tam nie widziałem... Już jako tako byłem wyposażony. Obok magazynu znalazłem ścieżkę prowadzącą do gaju bambusowego.

Posążek bóstwa, któremu w ofierze składano psy, mógł wystraszyć samym swoim wyglądem. Po prawej zauważyłem kilka bambusów, które ściąłem toporem i zbudowałem z nich klatkę. Następnie przywiązałem do drzwi linę, by móc swobodnie je zamknąć nie zbliżając się zbytnio do potwora. Teraz przynęta... Zaraz, przecież oni składają tu w ofierze... Gdzie ja widziałem pieska, pieseczka? Przy pomocy kości wydobyłem go spod beczki i przyprowadziłem do klatki. Tak, teraz mogę tu czekać całymi dniami... Chyba żeby znaleźć coś, co przyciągnie potwora do pułapki. Idę...

Za wysypiskiem znalazłem budynek więzienia. Przy bocznej ścianie jakiś rybak powiesił ogromną zdobycz. Nie będę mu całej zabierał, wystarczy sam łeb tej ryby... Toporek do tego celu jest w sam raz. Wróciłem do gaju. Położyłem rybi łeb do klatki. Pozostało czekać... Po chwili z zarośli wynurzył się potwór. Przeciąłem błyskawicznie linę i znalazł się w pułapce. Okazało się, że nie jest z niego aż taki potwór i postanowiłem zabrać bestię ze sobą.

Wróciłem do tawerny. Barmanka była zachwycona moim męstwem i w nagrodę wręczyła mi amulet. Wdzięczni mieszkańcy wyspy naprawili mój statek, tak więc nic nie stało na przeszkodzie, by wyruszyć do Chaenu, na poszukiwanie mojej tajemniczej nieznajomej. Oczywiście zabrałem ze sobą bestię, która okazała się być całkiem miłym zwierzęciem...

Jazz and Faust

4 listopada 2001

Rate It!

• Przegląd
• Poradnik
• Recenzja