Jazz i Faust: Faust - Karawanseraj, Miasto Umarłych

FAUST - Karawanseraj

Po drodze postanowiliśmy zatrzymać się na krótki odpoczynek w karawanseraju. Panie udały się do noclegowni, a ja powędrowałem tam za nimi. Jakież było moje zdziwienie, kiedy nieopodal stoiska kupców spotkałem... Jazza we własnej osobie. Wyjaśniliśmy sobie kilka faktów: o pasażerze statku, który skończył z odrąbaną głową, o kapitanie "Bociana" na Czarnych Wyspach, o... Zdumiało mnie, że Jazz mógł pomyśleć, że to moja ukochana mogła stać za tymi okrutnymi zbrodniami... Zaprowadziłem go do Luisy.

Opowiedziała nam całą straszliwą historię swojego życia. Biedactwo, tyle musiała wycierpieć. Nawet Jazz, chociaż dopiero gdy usłyszał o skarbie, przejął się jej losem... Ale rano czekała nas niestety niemiła niespodzianka...

Jazz zniknął razem z połówką kryształu. Ale przecież musiało być jakieś wytłumaczenie tego faktu! Jazz nie był złodziejem... Postanowiliśmy wyruszyć jego śladem, zwłaszcza, że bez naszej połówki kryształu i tak nie otworzy skarbca..

FAUST - Miasto Umarłych

Pierwszy postój w drodze do Miasta Umarłych wypadł nam w miejscu, które nie wróżyło niczego dobrego. Pod Drzewem-Wampirem! A ja myślałem, że takie drzewa rosną tylko w bajkach. To niestety było aż za bardzo realne... Porwało w swoje macki jedną z dziewczyn i dopiero moja skuteczna interwencja pozwoliła ją uratować. Szybko podbiegłem do leżącego nieopodal ciała znanego mi już wcześniej potwora i rzuciłem jego niezbyt dostojne szczątki na pożarcie Drzewu. Dziewczyna była wolna!

Przy postumencie w kształcie harpii spotkaliśmy Jazza. Jego wyjaśnienia o chęci dokonania zwiadu moim zdaniem brzmiały przekonująco, jednakże Luisa kategorycznie zażądała oddania jej połówki kryształu. Kiedy kryształ był już w całości, mogliśmy wejść do świątyni na poszukiwanie skarbu.

Tuż za progiem natknęliśmy się na padlinę potężnej Hydry, z ciała której wypełzło paskudne robactwo. Uznałem, że skoro są to stworzenia ciemności, to jedynie światło będzie w stanie je zniszczyć. Wystarczyło krótkie użycie zwierciadła, by przestały być dla nas przeszkodą. Na pamiątkę zabrałem ze sobą szpon Hydry i ruszyliśmy dalej. Po chwili znaleźliśmy się w sali, której centralny punkt stanowił posąg o smoczych kształtach. Kiedy do niego się zbliżyłem, płyta w podłodze podświetliła się. Hmm... Ciekawe. Luisa, wręczając mi swoją połówkę kryształu słusznie zauważyła, że "Kryształ to klucz do skarbu, a smok to do niego brama". Zaproponowałem byśmy stanęli każdy na jednej z podświetlających się płyt. Kiedy tak uczyniliśmy, smok otworzył swoją przerażającą paszczę. Rzuciłem w jego stronę szpon Hydry, blokując smoczy otwór gębowy przed nieuchronnym zamknięciem. Teraz mogłem spokojnie umieścić tam kryształ... Rety, te kolory, to oślepiające światło, ta brama... Dokąd ona nas zaprowadzi...? Skarb... Skarb Miasta Umarłych...

Łagodna bryza pchała nasz statek po falach... Przygoda już skończona. Jazz stał za kołem sterowym, a ja i Luisa podziwialiśmy chmury na horyzoncie. Nikt z nas nie myślał o skarbach, o skrzyniach pełnych monet, które zajmowały prawie cały pokład... Bogactwo przyniosło spokój, wreszcie spokój... Czy tak już na zawsze?

Skąd ten dym?! Jazz!!! Oczy... Jego oczy... Klątwa się dopełniła...

Jazz and Faust

4 listopada 2001

Rate It!

• Przegląd
• Poradnik
• Recenzja