Widzieliśmy Destiny - sieciową strzelaninę od twórców Halo

Życie po Halo jednak istnieje. Choć niektórzy fani tej niesamowitej sagi z Master Chiefem w roli głównej nadal nie przyjmują do wiadomości, że ekipa studia Bungie zaprzestała tworzenia kolejnych przygód ich ulubionego bohatera, to autorzy, już pod egidą Activision, kreują zupełnie nową historię, aczkolwiek osadzoną w uniwersum momentami jako żywo przypominającym świat z ich poprzednich dzieł. Destiny, mimo że pracuje wyłącznie na własne konto, raczej nie uniknie porównań z serią Halo. Bungie stoi przed niezwykle trudnym wyzwaniem zmierzenia się z legendą, ale któż inny ma szansę temu sprostać?

Destiny to jednak w założeniach zupełnie odmienna gra. Tym razem autorzy mają ambicję stworzenia odrębnego i ogromnego żyjącego świata, w którym coś dla siebie znajdą zarówno miłośnicy sieciowych potyczek, jak i samotni gracze, choć ten drugi wariant rozgrywki ma być tylko przystawką do głównego dania. Bungie stawia na multi, możliwość dołączenia do walki praktycznie w każdym momencie i rywalizację w zespołach, co w obliczu sukcesu Halo wydaje się naturalne.

W grze trafiamy do XXVIII wieku. Ludzkość chyli się wówczas ku upadkowi, a ostatnim bastionem życia jest Traveler – statek, dzięki któremu udało się przetrwać nielicznej garstce przedstawicieli naszego gatunku, pragnących przywrócić Ziemię do dawnej świetności. W tym celu założyli oni Ostatnie Miasto, które miało stać się zaczątkiem odradzającej się cywilizacji. Niestety, tradycyjnie nie wszystko poszło po ich myśli, a wróg ponownie dał o sobie znać. Gracz wciela się w jednego ze strażników, mając do wyboru trzy klasy: Titana, Huntera i Warlocka – rzecz jasna każda z nich posiada własny zestaw broni, umiejętności oraz warunków bojowych, które określają ich przydatność na polu walki. Znakomicie uzupełniają się one w akcji, co stanowi solidny fundament pod zróżnicowaną, a jednocześnie świetnie pomyślaną zabawę w trybie kooperacji dla trzech graczy.

Niestety, na oddzielnej prezentacji twórcy nie pokusili się o przedstawienie nowych elementów – ponownie zostaliśmy zatem rzuceni na rozległe tereny starej Rosji, pod względem krajobrazowym absolutnie nieprzypominającej dzisiejszej. By unaocznić zgromadzonym, z jak wielkim światem mamy do czynienia, autorzy przez chwileczkę podążali w kierunku odwrotnym do miejsca akcji, którym jest niewielkie, obwarowane murami miasto. Widok bezkresnej pustyni robił z oddali spore wrażenie, jednak prowadzący nie zdecydowali się na pokazanie choćby części tej przestrzeni. Szkoda, ale w końcu nie można mieć wszystkiego naraz.

System walki jednoznacznie przywodzi na myśl wcześniejsze dokonania studia. Wymiany ognia z wykorzystaniem futurystycznych karabinów są niezwykle dynamiczne i pozwalają skutecznie eliminować przeciwników na różnych poziomach doświadczenia. Podstawową kwestią stają się wspomniane już zestawy broni, dzięki którym można szybko dostosowywać się do sytuacji panującej na polu walki i reagować na gabaryty oraz słabe punkty przeciwnika. Całkiem nieźle prezentuje się element współpracy między graczami – oprócz oczywistego odwracania uwagi wroga od innego z kompanów nie zabrakło też uzdrawiania oraz przekazywania amunicji. Choć to elementy z pozoru podstawowe, w Destiny sprawdzają się naprawdę dobrze i – przede wszystkim – funkcjonują intuicyjnie.

Dodatkową opcją są publiczne eventy, w których udział bierze większa liczba graczy. Na ekranie mamy wówczas klasyczną sieciową demolkę – nad głowami świszczą kule, a tony żelastwa z zestrzelonych statków oraz przeciwników walają się po okolicy. Na polu walki dzieje się naprawdę dużo i sytuacja zmienia się dynamicznie, w zależności od poczynań graczy. Tego typu atrakcje mogą stanowić o sile Destiny – szybkie wymiany ognia okraszone ciągłą rywalizacją wypadają soczyście, a zabawa ze wsparciem znajomych tylko dodaje niezbędnego dreszczyku emocji.

Stylistycznie świat gry nie odbiega od tego, co znamy z przygód Master Chiefa – nadal mamy do czynienia z nieco cukierkowym, fantastycznym uniwersum, w którym krzyżują się dwie płaszczyzny: ziemska oraz kosmiczna, a najnowsze technologie znacząco wpływają na poczynania bohaterów. Pod względem technicznym Destiny prezentuje się porządnie – spora w tym zasługa specjalnie przygotowanego na potrzeby tej produkcji autorskiego silnika, choć czasami miałem wrażenie, że w oprawie graficznej nadal drzemią spore rezerwy.

Wnioskując po ilości odwołań do Halo, nietrudno się domyślić, że fani tej serii poczują się w nowej produkcji Bungie jak w domu – to tak naprawdę spadkobierczyni poprzedniego cyklu, nastawiona na ciągłą rozgrywkę w sieci. Jestem przekonany, że Master Chief z uwagą przygląda się nowemu projektowi swoich ojców. Podobnie zresztą jak gracze, którzy obdarzyli twórców sporym kredytem zaufania. Oby został spłacony z nawiązką.