Tom Clancy's Ghost Recon: Future Soldier - graliśmy w misje z kampanii fabularnej

Dotychczas na myśl o „żołnierzu przyszłości” przed oczyma stawał nam obraz pół człowieka, pół robota, epatującego ogromną siłą fizyczną i mającego pod ręką różne śmiercionośne mechaniczne ustrojstwa. Francuzi z Ubisoftu przekonują, że może to wyglądać zgoła odmiennie – wystarczy zabójczo precyzyjny karabin, siła ludzkiej ręki i skłonność do działania w grupie. Z dodatkiem nowoczesnych technologii, rzecz jasna.

Podczas wizyty w Paryżu miałem okazję nie tylko zobaczyć, jak prezentują się poszczególne nowinki, ale również przetestować ich działanie w kilku różnych misjach. Zanim jednak trafiłem na pole walki, moim oczom ukazał się szumnie zapowiadany przez autorów gry moduł Gunsmith. Dzięki niemu możliwe jest stworzenie dowolnej broni, korzystając z kilkudziesięciu różnorodnych komponentów wyjętych z prawdziwych karabinów dostępnych w grze. Na maniaków militariów czeka po kilka rodzajów lunet, uchwytów, luf i innych ustrojstw, a każde z nich ma wymierny wpływ na osiągi stworzonej spluwy. Na szczęście parametry takiego „cudu techniki” można sprawdzić bezpośrednio przed rozpoczęciem akcji, korzystając z małej mapki treningowej, pozwalającej w praktyce określić skuteczność złożonej broni. To rzeczywiście bardzo ciekawie pomyślane i niezwykle przydatne narzędzie – choć arsenał karabinów zgromadzony w grze jest naprawdę spory, perspektywa stworzenia własnej giwery robi duże wrażenie.

Brutalna, piaszczysta rzeczywistość

Pora zatem przenieść się na właściwe pole walki. Wraz z trójką kompanów trafiam w pobliże małej wioski zlokalizowanej w samym środku piaszczystej pustyni. Choć na pierwszy rzut oka to miejsce wygląda jak mała osada, grupa strażników patrolujących obrzeża zabudowań sugeruje, że mamy do czynienia z grubszą sprawą. Moim zadaniem jest podsłuchanie niejakiego Dede Macaby – afrykańskiego dyktatora znanego ze skłonności do szemranych interesów. Już na samym początku wykorzystuję bardzo użyteczną opcję, czyli tryb synchronizacji – zaznaczam czterech najbliższych przeciwników, zaś reszta zespołu zajmuje pozycje pozwalające jednym trafieniem zlikwidować wskazanych antagonistów. Na moją komendę, jaką jest strzał w kierunku jednego z wrogów, cała grupa natychmiast eliminuje pozostała trójkę. Korzystając z rozrzuconych po drodze osłon, wszyscy szybko docieramy w okolice pierwszych zabudowań. Co ciekawe, nasz cel w asyście jednego strażnika swobodnie przechadza się po uliczkach wioski – założenia misji wykluczają jednak jego natychmiastowe zlikwidowanie. Cała grupa musi cicho przedostać się do centrum osady, czeka nas zatem kilkanaście minut skrupulatnego oczyszczania ulic ze strażników. Co zrozumiałe, często korzystam z trybu synchronizacji – na dachach prowizorycznych budynków aż roi się od snajperów, a wykrycie działań ekipy wiąże się z zakończeniem gry. Cichą eksplorację mapy ułatwia specjalny filtr niewidzialności, który uruchamia się wówczas, gdy chowamy się za przeszkodami lub przykucamy. Znakomicie spisuje się strzelba z tłumikiem, dzięki której niezauważenie zabijam wrogów, zaś w kilku momentach mogę załatwić przeciwnika, zachodząc go do tyłu. Tak oto po nitce docieram do kłębka…

W kolejnej misji akcja przenosi się do Peszawaru – miasta zlokalizowanego w Pakistanie, gdzie na moją ekipę czeka kolejne zadanie – tym razem musimy powstrzymać uciekającą stamtąd Rosjankę, która najwyraźniej ma spore wpływy w ogólnoświatowej siatce przestępców. Okoliczności nie sprzyjają prowadzeniu płynnej eksterminacji przeciwników – po zakorkowanej głównej arterii dodatkowo plączą się dziesiątki cywilów, co zdecydowanie nie ułatwia pokonania nadciągających terrorystów. Po rozprawieniu się z pierwszą falą, poruszając się od samochodu do samochodu, trafiam w pobliże ostrego zakrętu. Tutaj sytuacja staje się bardzo trudna, bowiem oponenci wyłażą dosłownie zewsząd, a za rogiem czekają już panowie ze zdecydowanie mocniejszym kalibrem w ręku. W tym momencie pora użyć latającego drona – dzięki niemu możemy zarówno oznaczyć chowających się adwersarzy na radarze, jak i ostrzelać ich z maleńkiego działka ulokowanego na jego pokładzie. Dodatkową pomocą na polu walki okazuje się nowoczesny wizjer, wyłapujący przeciwników z zatrzęsienia cywilów za pomocą specjalnego filtru. Niestety, powoli zaczynają się schody – kolejni kompani z grupy zostają poważnie ranni, a przedzieranie się przez zastępy wrogów prowadzących zaporowy ostrzał nie należy do najprzyjemniejszych zajęć. Jestem zatem zmuszony do powrotu i przywrócenia do pełnej sprawności kolegów z zespołu, co znacznie ułatwia dalsze szturmowanie linii obrony nieprzyjaciela.

W ruch idą granaty – chaos i spustoszenie na ulicach Peszawaru rośnie z każdą minutą, a zdezorientowani cywile w panice szukają schronienia, biegając po całej ulicy. Docieram wreszcie do samochodu, w którym rzekomo ma ukrywać się nasz cel – niestety, zamiast Rosjanki na siedzeniu znajduję bombę. Na szczęście wywiad szybko informuje o planowanej drodze jej ucieczki i już po chwili trafiam na pokład helikoptera. Chwytam za działko i szybko likwiduję większość konwoju osłaniającego ciężarówkę z naszym celem. W finale sekwencji naprzeciw naszej maszyny staje bardzo ruchliwy śmigłowiec, jednak kilka serii z działka załatwia sprawę, a Rosjanka zostaje pojmana.

Problemy bogactwa wrogów

Ostatnią misję rozpoczynam w leśnej gęstwinie – kilkaset metrów dalej na moją grupę czyha pierwszy patrol, zlokalizowany przy nieczynnym tartaku. Wykorzystując latającego drona, odnajduję czwórkę wrogów i czekam, aż reszta ekipy zajmie dogodne pozycje strzeleckie. Podobny manewr powtarzam nieopodal malutkiego drewnianego magazynu. Tam jednak muszę również wykazać się umiejętnością szybkiego likwidowania wrogów w zwarciu. Moja nadgorliwość zostaje „nagrodzona” zmasowanym atakiem trzech antagonistów, jednak na szczęście posiłki przybywają na czas. Po kilkudziesięciu sekundach marszu przez las docieramy nad małą skarpę, z której widać sporych rozmiarów kompleks zlokalizowany wokół tartaku. Po krótkiej rozmowie szybko przedostajemy się w pobliże prowizorycznej bramy wejściowej – krótkie rozpoznanie sytuacji jednoznacznie wskazuje, że najlepszym posunięciem będzie ciche rozpracowanie oddziałów przeciwnika. Niestety, cały misterny plan bierze w łeb – jeden ze snajperów wypatrzył mnie podczas poruszania się pomiędzy osłonami. Zaczyna się regularna walka, podczas której głównym atutem przeciwników jest ich liczba – wrogowie ciągle wychodzą z trzech pobliskich budynków i natychmiast rozpoczynają ogień zaporowy. W tym momencie jednak świetnie spisuje się trójka moich kompanów – żołnierze znakomicie wykorzystują elementy otoczenia do obrony, używają granatów dymnych i szybko udzielają mi wsparcia. Oczyszczenie głównego placu to kwestia kilku minut ciągłego ostrzału – akcja pędzi na złamanie karku, a zagrożenie nadciąga praktycznie z każdej strony. W tym momencie kończę rozgrywkę w tej misji – muszę przy tej okazji pochwalić również sztuczną inteligencję wrogów. Pokonanie sporej grupki przeciwników wymagało nie tylko wprawnego oka i celnych strzałów, ale i wykorzystania elementu zaskoczenia, który pozwalał okrążyć dobrze kryjących się oponentów.

Tych kilkadziesiąt minut gry pokazało, że nowy Ghost Recon ma szansę mocno namieszać w segmencie tytułów akcji i godnie kontynuować chlubne tradycje poprzednich wydań cyklu. Future Soldier już w tej wersji okazał się naprawdę mocno grywalnym miksem pozycji taktycznej oraz dynamicznej strzelanki, a wykorzystanie nowoczesnych, wojennych zabawek na polu walki znacznie urozmaiciło rozgrywkę. Bardzo dobrze spisywał się moduł Gunsmith, którego możliwości z pewnością docenią maniacy wojskowości, a silnie zaznaczony akcent kooperacji powinien zadowolić miłośników grupowej rozrywki. Pozostaje wyczekiwać majowej premiery – wszystko wskazuje na to, że będzie warto!