Saints Row 5 to nie jest Saints Row. To zupełnie nowa gra

Volition zapowiedziało reboota – Saints Row: Self Made albo (jak kto woli) Saints Row: Od zera do gangstera – i w trakcie prezentacji, po mnóstwie pytań i odpowiedzi, gdy wszystko wskazywało na to, że będzie to rozgrywka ugrzeczniona i nie ujrzymy tu praktycznie niczego, co znamy z czterech poprzednich odsłon cyklu, czat pełen dziennikarzy wymownie zamilkł. A może to tylko moja interpretacja. Wszyscy wydawali się być zawiedzeni takim obrotem sprawy, choć trudno było przecież oczekiwać, że po prawie 10 latach od ostatniej premiery dostaniemy część równie bezinteresownie obrazoburczą i prześmiewczą. Twórcy, słysząc odczytywane im kolejne pytania, musieli zorientować się, jakie zapanowały nastroje, bo czym prędzej zaczęli nas przekonywać, że szaleństwa, humor i żądne krwi miasto to coś, czego nie potrafiliby porzucić.

Musieli jednak przecież dostosować grę do norm XXI wieku. O kontynuacji fabuły też nie było mowy – Saints osiągnęli już wszystko.

Żeby była jasność, z obecnej perspektywy doskonale widzę problematyczność serii i wywaliłabym z niej kilka elementów bez zastanowienia. Jednak oglądając trailer, miałam w głowie mniej więcej taki obraz:

Tydzień po prezentacji, kiedy emocje opadły, a ja ponownie obejrzałam trailer, mam jeden wniosek: to wszystko zmiana na lepsze – czekam, aż wreszcie nadejdzie luty 2022 roku.

Pokaż kotku, co masz w środku

Akcja gry będzie mieć miejsce w Meksyku – w Santo Ileso. Czterech znajomych, w tym Wy jako przywódca, zakłada własne „przedsiębiorstwo” przestępcze. Wszyscy macie już dość wyzysku przez inne gangi, które wiele oczekiwały, ale mało dawały w zamian. Wszyscy zostaliście oszukani – twórcy podkreślają, że zależy im na tym, by z problemami bohaterów można było się utożsamiać. Jeśli więc np. od 5 lat spłacacie hipotekę i zostało Wam jeszcze 25, a kiedy obliczacie, w jakim wieku pozbędziecie się tej kuli u nogi, to czujecie, że nigdy nie odzyskacie wolności finansowej – prawdopodobnie będziecie mogli odreagować to wszystko w Santo Ileso na wiele sposobów.

Podtytuł „piątki” – Self Made – to nie żadna abstrakcyjna metafora. Rozwój postaci, gangu i kierunku szemranych działań to jedno, ale rozwijać będziecie również miasto – z czasem zaczniecie odblokowywać puste działki i to Wy zdecydujecie, na której postawić jaki budynek z całkowicie legalną działalnością, posiadający jednak ciekawe zaplecze. Decyzje te będą pociągać za sobą realne konsekwencje dla świata gry. Wszystko tu stworzycie od zera. Z czasem, im bardziej będziecie rosnąć, tym więcej odblokujecie możliwości. A jeśli o Świętych chodzi, to wszyscy wiemy, że w ich przypadku „sky is the limit” to nadal za mało. Nawet nie będę próbować zgadywać, do jakiego etapu będzie można rozwinąć miasto i co z tego wyniknie.

Już teraz wiemy, że będzie to największa mapa z całej serii. Santo Ileso podzielone na 9 dystryktów ma dostarczyć ogrom sandboksowej eksploracji, a wątek fabularny stanowić jedynie mniejszą część rozgrywki. Całą fabułę da się zaliczyć w co-opie, ponadto twórcy zapowiedzieli cross-gen. Opcje customizacji postaci mają nas podobno zwalić z nóg. Przyznaję – trochę się boję, ale też trochę się nie boję.

Interesująca broń

Jest rok 2013. Przy okazji premiery Saints Row IV w Australii wybucha mały skandal – oto gra zostaje wstrzymana z powodu nazwy dostępnej w niej broni (oraz jej wyglądu) nawiązującej do napaści seksualnej. Jest to ogromny gadżet erotyczny – Alien Anal Probe. Koniec końców strony dochodzą do porozumienia, konflikt zostaje zażegnany. Wcześniej, w 2011, bez żadnych większych problemów (o których wiemy) twórcy wprowadzili do Saints Row 3 kij bejsbolowy będący po prostu bardzo długim dildem na kiju. Na pewno znacie, na pewno wybraliście je chociaż raz.

Trochę przewidując, co szykują w piątej odsłonie, zapytałam autorów: „Czy w tej części dostaniemy jakąś interesującą broń? :wink:”. Oto, co usłyszałam w odpowiedzi, gdy tylko panowie opanowali śmiech:

Nie oszukujmy się. TAKIEJ broni nie będzie w grze. Dostaniemy śmieszne nazwy i zwariowane funkcje. Ale czasy, gdy takie rzeczy przechodziły jako zabawny wiralowy element, na którym tytuł może zyskać trochę popularności, odeszły w niepamięć. Nikt przy zdrowych zmysłach – na szczęście – nie śmieje się już z gwałtów, nie wykorzystuje ich (w formie „satyry” oczywiście) do promocji gry – a przynajmniej nie robi tego wszystkiego publicznie.

O fallicznym przesycie rynku przekonał się nawet CD Projekt RED, gdy okazało się, że porozstawiane wszędzie dilda nieszczególnie przypadły do gustu graczom. No bo właściwie po co one tam są w takiej ilości?

Panowie z Volition zdają sobie z tego wszystkiego sprawę. Wiedzą, że świat, który zaserwowali w poprzednich odsłonach serii, już się przedawnił. I mimo że są z niego dumni (a my w większości mamy związane z nim dobre wspomnienia), chcieli stworzyć coś bardziej aktualnego, dostosowanego do obecnych standardów. A dla osób, którym ten kierunek nie odpowiada, przygotowali remastera Saints Row: The Third.

Co ważniejsze?

Cześć z Was pewnie uważa, że to wszystko poprawność polityczna, że kastrowanie gry, że wszędzie się teraz wpycha przekaz taki, by nikogo przypadkiem nie urazić. No ale właściwie co w tym złego, że twórcy nie chcą kogoś urazić? Dzisiaj gry nie powstają zazwyczaj dla jednej grupy społecznej, tylko chcą trafić do wszystkich i przez wszystkich są oceniane. Dziś gry powstają więc także dla osób, którym nie podobają się zachowania pozbawione empatii. Dla osób przekonanych, że zrobienie komuś przykrości jest wystarczającym argumentem, by czegoś nie mówić albo nie czynić.

Dostaniemy zatem zupełnie nową grę, z lepszą grafiką (no a jak), lepszą muzyką, większymi możliwościami, nowymi obiecującymi mechanikami, spektakularnymi wyścigami, nostalgicznymi easter eggami i rozbudowanymi opcjami customizacji postaci. Z fabułą, z którą łatwiej się utożsamić i która nie jest pozbawioną logiki, tworzoną na siłę kontynuacją wcześniejszej części. Z tym samym poczuciem humoru po bandzie i klimatem unikatowym dla Saints Row. Jeśli Volition tego nie zepsuje, to może wyjść z tego niezła gra. Ja tam obejdę się bez kilku kontrowersyjnych żartów, broni w kształcie „gadżetów dla dorosłych” czy seksapilu sprowadzonego do ogromnego biustu lub genitaliów.