Gilbert Goodmate fangoryjskie dziwy - przed premierą

Nie tak dawno powstała firma Prelusion nie ma na swoim koncie dotychczas żadnych fantastycznych superprodukcji, ale powoli zaczyna już być znana na rynku dzięki napisaniu i pokazaniu kilku Ważnym Panom w Krawatach wstępnych wersji ich projektu pod długaśnym tytułem „Gilbert Goodmate and the Mushroom of Phungoria”. Wydarzenie to jest o tyle ciekawe, iż w zasadzie gatunek, który reprezentuje Gilbert, czyli gry adventure, od kilku lat uważany jest za wymarły i nie rokujący nadziei. Zainteresowanie wielkich firm grą Prelusion świadczy na szczęście jednak, że przygodówki nie umarły (i oby nie nastąpiło to nigdy).

Gilbert ma być grą, która w jak najlepszy sposób nawiązywała będzie do tradycji i kanonów wyznaczonych przez mojego osobistego faworyta na rynku gier przygodowych, czyli firmy LucasArts. Autorzy z Prelusion nie ukrywają swoich fascynacji, podobieństwa widać już na pierwszy rzut oka - Gilbert z wyglądu bardzo przypomina Guybrusha z Curse of Monkey Island... No właśnie – Curse, a nie Escape... Prelusion, ku mojej olbrzymiej radości, zrezygnowała z kuriozalnego (ale za to bardzo „na topie”) pomysłu implementowania do swojej gry grafiki trójwymiarowej i sterowania z klawiatury – wynika z tego jasno, iż firma chce uraczyć graczy pełnokrwistą, całkowicie zgodną z tradycjami i przeznaczoną dla ludzi kochających swoje myszki przygodówką. Takie podejście bardzo mnie cieszy i nastraja wyjątkowo pozytywnie do tej gry.

Tym co mnie jednak zdecydowanie martwi jest graficzne przedstawienie zarówno postaci, jak i lokacji – we wczesnej wersji, którą dysponowałem, grafika prezentuje się na poziomie - powiedzmy to wyraźnie – dosyć słabym. O ile statyczne screeny mogą wyglądać naprawdę ślicznie, to sama gra w akcji rozczarowuje – postacie mają malutko klatek animacji, w zasadzie większość wykonywanych przez nie czynności ma tylko po kilka-kilkanaście klatek, a to stanowczo za mało. Gilbert, przynajmniej na razie, nie umywa się pod względem płynności ruchów do Guybrusha z CoMI; mam nadzieję, że autorom uda się to poprawić do czasu wydania wersji finalnej, ponieważ jak na razie sztuczność niektórych ruchów bohatera bardzo razi w oczy.

Odstawmy jednak grafikę na bok - wszak nie jest ona dla przygodówkowca specjalnie istotna. Najważniejszymi parametrami gier przygodowych są fabuła oraz poziom przedstawionych przez autorów zagadek. Odnośnie tej pierwszej nie mam żadnych zastrzeżeń – lekko bajkowa kraina, zły czarnoksiężnik pokonany wieki temu oraz magiczny grzyb, dzięki któremu spokojna społeczność pokonała tyrana – wszystko na swoim miejscu. Oczywiście, zgodnie z zasadami mistrza Hitchcocka, zawiązanie akcji rozpoczyna się trzęsieniem ziemi – grzyb zostaje skradziony – a potem napięcie wzrasta – młody chłopak musi pomóc swojemu dziadkowi, oskarżonemu o niedopełnienie obowiązku sprawowania pieczy nad grzybem oraz znaleźć złodzieja... Oczywiście we wszystko wplątana jest piękna księżniczka i jej niezbyt rozgarnięty tatuś – jeśli ktoś lubi (a niżej podpisany lubi BARDZO) klimaty pseudo-fantasy, to Gilbert Goodmate z pewnością mu się pod względem fabularnym spodoba.

Zagadki to zupełnie inna sprawa – tak wysokiego stopnia trudności dawno już nie widziałem... Już sam problem dostania się do miasta mniej zaprawionym w bojach graczom może nieźle dać w kość. Obawiam się, że jeśli cała gra będzie aż tak trudna jak pierwszych kilka zagadek, to konieczne będzie dodawanie solucji do każdego pudełka z Gilbertem... Z drugiej strony taki poziom zgodny jest w sumie z założeniem wyprodukowania przygodówki dla hardcore’owców. Nie wiem jak wy, kochane przygodówkowe dinozaury, ale ja już zacieram z radości spocone łapki.

Według producentów jednym z głównym atutów „Gilberta” mają być kilometrowej długości dialogi – ten element akurat należy moim zdaniem bardziej do kategorii „jakość”niż „ilość”, więc chwalenie się 15000 linii dialogowych zaimplementowanych w grze mocno mnie niepokoi. Mój niepokój jest tym bardziej zasadny, iż podczas testowania wersji beta długie wymiany zdań kilkakrotnie mało mnie nie uśpiły, a to bardzo zły znak. Nie zapeszajmy jednak, być może lepiej będzie się słuchało przydługich rozmów po polsku.

Właśnie – po polsku. Nasz krajowy dystrybutor, firma CODA, szykuje się do niezmiernie ambitnego programu spolszczenia całości „Gilberta” – miejmy nadzieję, że wyjdzie im to dobrze. Niestety, zauważyłem w grze kilka kompletnie nieprzetłumaczalnych dowcipów, czy nawet rozwiązań zagadek – w jednej ze scen nasz bohater próbuje przedostać się przez most, ale na jego drodze staje strażnik, mówiąc „None shall pass”. Nasz bohater reflektuje się „But I am a nun! I can pass!” i przychodzi w stroju zakonnicy... Naprawdę bardzo jestem ciekaw, jak tłumacze rozwiążą tę kwestię...

Generalnie, pomimo paru niepokojących sygnałów, Gilbert Goodmate and the Mushroom of Phungoria zapowiada się wyjątkowo ciekawie i uważam, że każdy maniak tego typu gier powinien sięgnąć po ten produkt z pełnym zaufaniem. Jeśli jeszcze polscy tłumacze wywiążą się poprawnie ze swojego zadania, gra z pewnością będzie hitem nie tylko wśród młodszych graczy.

Cubituss