Komputer 16-bitowy K-202. Polskie wynalazki, które prawie zmieniły świat
- 10 polskich wynalazków, które miały odnieść sukces
- Zderzak Lucjana Łągiewki
- Grafenowe układy scalone
- Polski niebieski laser
- Komputer 16-bitowy K-202
- Paliwo z dwutlenku węgla
- Teoria holografii
Komputer 16-bitowy K-202
Okres po roku 1980 zapewne wielu pamięta jako bujny rozwój komputerów osobistych. Zarówno 8-bitowych maszyn, np. ZX Spectrum lub Commodore C-64, jak i pierwszych 16-bitowych IBM PC. W połowie lat 80-tych pojawiły się 32-bitowe procesory 386DX. Komputeryzacja powoli nabierała dzisiejszych kształtów, choć wydajność była jeszcze znikoma, a ceny sprzętu bardzo wysokie.
Dekada przed 1980 rokiem może wydawać się komputerowym prekambrem, lecz już wtedy całkiem sporo się działo. Wtedy dokonał się potężny skok w miniaturyzacji. Za sprawą układów scalonych i kości pamięci DRAM komputery nagle przestały wyglądać jak zespół szaf wypełniających pomieszczenie. Zamiast tego coraz częściej przypominały spory radiomagnetofon, który można zabrać ze sobą.
Wtedy też pojawiła się polska konstrukcja, bardzo nowoczesna, jak na swoje czasy. Inżynier Jacek Karpiński wraz ze swoim zespołem, w którym było jeszcze 5 osób, zaprojektował komputer osobisty K-202. Stworzenie działających egzemplarzy nie było łatwe, gdyż wymagało sporych środków finansowych, a ówczesna władza socjalistyczna nie przejawiała zainteresowania projektem.
Udało się pozyskać wsparcie sprzętowe i finansowe od firm Data-Loop oraz MB Metals z Wielkiej Brytanii. Skutkiem tego w 1970 powstał polski komputer, który posiadał 16-bitowy procesor, dzięki czemu teoretycznie możliwe było zaadresowanie nawet 8 MB (megabajtów, tak) pamięci operacyjnej. K-202 umożliwiał rozbudowę i podłączenie nawet 64 urządzeń zewnętrznych. Ważył „tylko” 35 kilogramów, co na owe czasy pozwalało go umieścić w kategorii sprzętu przenośnego.
Komputer był tak nowoczesny, że prześcigał w wielu aspektach swoją zachodnią konkurencję. Jednak nie odniósł sukcesu, a wyprodukowano tylko około 35 egzemplarzy. Jednym z powodów była słaba jakość i awaryjność gotowych urządzeń. Brytyjskie firmy, które sfinansowały projekt, zgłaszały uwagi i odesłały wszystkie zamówione egzemplarze na naprawy. Niestety linie produkcyjne w ówczesnych realiach PRL’u, nie były w stanie sprostać zachodnim zamówieniom.
Jakby tego było mało, socjalistyczne władze obawiały się rozszerzenia współpracy polskich informatyków z kapitalistycznymi firmami, więc delikatnie mówiąc nie patrzyły przychylnie na całe przedsięwzięcie. W końcu, w 1973 roku podjęto decyzję o zatrzymaniu produkcji. Sytuacji zapewne nie ratowało dość kłótliwe usposobienie głównego konstruktora Jacka Karpińskiego i jego przeszłość w Armii Krajowej.
Inżynier Jacek Karpiński niezbyt dobrze zniósł fiasko projektu i porzucił pracę naukową na dość długi czas. Dopiero w latach 90-tych ponownie zajął się technologią i próbował swoich sił w popularyzacji gadżetów, jak pen-reader. Choć K-202 nie spełnił pokładanych w nim nadziei, stał się bazą rozwojową do późniejszych udanych konstrukcji, jak komputer Mera-400.
