Seria gier Atomic Heart

Kując żelazo póki gorące, autorzy przystąpili do rozwoju swojego dzieła i reprezentowanej przez nie marki. Na przestrzeni kolejnych miesięcy twórcy udostępniali dodatki do Atomic Heart, natomiast w czerwcu 2025 roku podzielili się swoimi planami na rozwój serii. Wówczas to zapowiedziano Atomic Heart 2, czyli kontynuację rozbudowującą szereg aspektów pierwowzoru. Ponadto ujawniono, że cykl otrzyma pierwszy spin-off w postaci sieciowej strzelanki pod tytułem The Cube.

Gameplay w cyklu Atomic Heart

Gry spod szyldu Atomic Heart różnią się od siebie pod względem mechaniki. Pierwsza część serii to rasowa strzelanka FPP (FPS), w której eksplorujemy obiekty badawcze i testowe oraz eliminujemy zastępy przeciwników (od mutantów, przez roboty, skończywszy na potężnych maszynach). Na polu walki robimy użytek z broni palnej oraz białej, a także rękawicy zapewniającej nam nadnaturalne zdolności.

Pomimo że Atomic Heart II na pierwszy rzut oka niespecjalnie różniło się od swojego poprzednika, to jednak drugie dzieło Mundfish zostało wzbogacone o wyraźnie zarysowane elementy RPG. Oprócz tego autorzy rozbudowali świat gry i wzbogacili go o opcjonalne aktywności, a także dołożyli starań, by sprawiał wrażenie żywego.

The Cube było natomiast strzelanką MMO, która przenosiła nas na nieustannie zmieniającą się powierzchnię tytułowego sześcianu.

Fabuła serii Atomic Heart

Akcja gier spod szyldu Atomic Heart toczy się w uniwersum, w którym w latach czterdziestych XX wieku Związek Radziecki wyrósł na globalną potęgę w dziedzinie robotyki. Z czasem jednak okazało się, że maszyny, które miały uczynić życie ludzi łatwiejszym, zbuntowały się przeciwko nim. W pierwszej części serii ów bunt ogranicza się do obszaru placówki Facility 3826, jednak w drugiej odsłonie cyklu chaos wywołany przez roboty zyskuje globalny wymiar.

Technologia wykorzystywana w cyklu Atomic Heart

Gry z serii Atomic Heart korzystają z silnika Unreal Engine 5, a także z systemu Kollektiv, za sprawą którego wrogowie mogą komunikować się ze sobą, by na przykład móc wzywać posiłki w razie potrzeby. Ponadto z myślą o The Cube opracowano rozwiązanie Split-Rendering, które wprawia w ruch „tysiące obiektów (…) na rozległych terenach”.