Penumbra: Przebudzenie

O tej grze słyszałem już wiele lat temu i nawet kiedyś grałem w demo ale zapomniałem o niej aż do momentu kiedy przypadkowo kupiłem te grę.
To nie jest gra w stylu wciśnij F aby otworzyć drzwi.
Tu gracz musi wykonać odpowiedni ruch myszką trzymając przycisk myszy.
Otwarcie drzwi, wysunięcie szuflad czy przesunięcie skrzyni to wymaga od gracza machaniem myszki dla tego pod tym względem ta gra jest inna od wszystkich.
Co do historii to może nie jest wysokich lotów ale jak dla mnie to fajnie została opowiedziana.

Minusem tej gry może być sterowanie, które na początku możne sprawiać trudności ale jak już je opanujemy to przyjemnie się gra.

Polecam te grę na jesienno zimowe wieczory mimo tego, że ma już swoje lata.

Właściwie gra legenda odpowiedzialna za renesans horrorów opartych na zagadkach i uciekaniu. Czuć upływ czasu, lecz na pewno warto zagrać, gdyż tu właśnie możemy zobaczyć początki Frictional games co jest ciekawym doświadczeniem, gdy już grało się w Amnezje czy też Some.
Jeśli ktoś chciałby dowiedzieć się, czegoś więcej zapraszam [link]

czy polecicie jakieś horrory, które pójdą na lapku z core i7 3630QM 2.4Ghz 8GB ram i kartą Radeon HD 7600M? Amnesia zaliczona, Soma też.

Panumbra: Overture to gra FPP wydana w 2007 roku. Łączy gatunki survival horror i gry przygodowej. Wykorzystanie silnika fizyki kolizyjnej kładzie nacisk na łamigłówki i walki oparte na fizyce oraz wykorzystuje sztuczną inteligencje, aby realistycznie reagować na dźwięki i światło tworząc rozgrywkę opartą na ukrywaniu się. Ma kilka świetnych momentów, niepokojące środowiska, dość intrygującą fabułę i wystarczająco dużo pytań w scenariuszu pozostawionych bez odpowiedzi więc wymagane jest przejścia sequela, by w pełni wszystko zrozumieć.
Fabuła. Akcja toczy się w 2000 roku. Opowiada historię 30-letniego Phillipa Bukanona, któremu niedawno zmarła matka. Po otrzymaniu tajemniczego listu od swojego rzekomo zmarłego przed laty ojca Phillip podąża za serią wskazówek, które prowadzą go do tajemniczego miejsca niezamieszkałej, północnej Grenlandii. Ostre zimno zmusza go do schronienia się w opuszczonej kopalni. Tam odkrywa fragmenty pamiętnika jakiegoś naukowca oraz otrzymuje wiadomości radiowe od T.Redwooda, człowieka doprowadzonego na skraj szaleństwa. Fabuła podąża za Phillipem, który schodzi co raz głębiej jednocześnie odkrywając sekrety kopalni. Poznanie całej fabuły wymaga przejścia Penumbra: Overture oraz Penumbra: Black Plague, które stanowią całość historii.
Gameplay. Cała akcja rozgrywa się w opuszczonej kopalni przypominającej mauzoleum co potęguje zarówno dziwność jak i poczucie oderwania od prawdziwego świata. Głównym celem jest eksploracja i interakcja z obiektami tak jak w klasycznych grach przygodowych. Badanie i zbieranie obiektów oraz wykorzystywanie ich do rozwiązywania zagadek. Możemy prawie każdy obiekt w grze popychać, przenosić i ciągnąć. Daje to ogromną kontrolę nad otoczeniem. Zawsze istnieje dobry powód do manipulowania przedmiotami, a to zwykle wiąże się z rozwiązywaniem zagadek poprzez zbudowanie rampy nad ogrodzeniem elektrycznym z desek, odsunięcie półek, aby odsłonić przejście, ułożenie pudeł w celu stworzenia platformy do skakania i inne zadania, które są satysfakcjonującą pracą umysłową. System walki wykorzystuje te same interaktywne pomysły. Wyposażamy postać w broń taką jak młotek lub kilof, przytrzymujemy lewy przycisk myszy, a następnie za pomocą ruchów myszy machamy nim w stronę wrogów. Efektem trudnej i nieporęcznej walki jest to, że czujemy się jak przeciętny Janusz, który chce unikać psów zombie o świecących oczach. Gra ewidentnie kładzie nacisk na skradanie się i zabijanie ich sposobem. Bohater nie może nawet patrzeć na potwory, jeśli przechodzą w pobliżu, gdy się ukrywa, bo szybko traci rozum ze strachu. Silnik fizyczny, nieprzerwanie ponura i dziwaczna fabuła oraz fakt, że niemal w każdej chwili możemy zostać zabici przez jakąś istotę wyłaniającą się z ciemności naprawdę potęgują doznania. Gra jest krótka na ok 5 godzin, ale całość opowieści to dwie części, które są jakby epizodami 1 i 2 więc trzeba czas gry podwoić.
Grafika i udźwiękowienie. Całościowo gra wygląda przestrzale na 2007 rok, ale nadrabia nastrojem. Wrogowie są dość słabo wymodelowani, a tekstury otoczenia nie są dużo lepsze. Wizualizacje są skąpe, ale skuteczne. Jednak mimo że oprawa wizualna jest nieco szorstka, posiada ziarniste tekstury, rozmazane brązowo-szare tła i ciężkie cienie przesłaniające wszędzie szczegóły to wydaje się być to obliczone na zwiększenie wrażenia, że znajdujemy się w koszmarze. Aktor podkładający głos Phillipowi świetnie radzi sobie z uchwyceniem strachu przed samotnością w ciemności, a nasz szalony przewodnik Red to jedna z najbardziej szalonych postaci z gier. Efekty dźwiękowe w grze są niezwykle przerażające. Jedyne dźwięki, które słyszymy przez większość czasu to skrzypienie desek podłogowych, echo kamienia pod stopami, lwie warczenie psiaków zombie i ćwierkanie pająków za następnym rogiem. Muzyka dodaje dreszczy, a fortepiany i uderzenia perkusji podkreślają zbliżanie się potworów.
Podsumowanie. Mimo, że Amnesia-Mroczny obłęd i SOMA to dwie najlepsze gry studia to obie części Penumbra (Overture i Black Plague) uważam za zdecydowanie lepsze od ostatnich gier Frictional jak Amnesia: Rebirth i Amnesia: The Bunker. Kopalnia do której Phillip tak lekkomyślnie się udał ma w sobie wielką atmosferę tajemniczości, a czytanie różnych notatek i słuchanie Reda tylko zwiększa naszą niespokojną potrzebę zagłębienia się w tajemnicę. Odizolowane i zagrażające życiu miejsce, odwoływanie się do instynktownych, pierwotnych lęków jak klaustrofobia, bycie zjedzonym, pogrzebany żywcem, zamarzniętym przy perspektywie pierwszoosobowej jest bardzo skuteczne. Niejasność nadaje grze zwiewny, marzycielski klimat. Gra najlepiej wygląda po dograniu tekstur HD.
https://www.youtube.com/watch?v=G8lRjChCxa4&ab_channel=ErmacgerdLongplays

Penumbra: Przebudzenie - recenzje graczy