HROT

Mnie osobiście "Hrot" przekonał do siebie klimatem, ale to chyba nie niespodzianka. Tym, czego generalnie zazwyczaj szukam w boomer shooterach jest, i to zapewne wielu zdziwi, nie przeżywanie jeszcze raz wspomnień z młodości (bo nigdy nie grałem w "Quake'i" i inne "Doomy") i nawet nie satysfakcjonująca, szybka strzelanina (chociaż to też), ale ciekawe, fajnie się prezentujące poziomy, i pod tym względem "Hrot" (a już zwłaszcza jego ostatni, trzeci epizod) nie zawodzi. Te wszystkie komunistyczne, szare blokowiska, które my, mieszkańcy Europy Wschodniej podskórnie i intuicyjnie rozumiemy, te sklepy mięsne, sale gimnastyczne, obskurne szpitalne korytarze... Ech, jest w nich (i w tym, jak je tu oddano) jakiś turpistyczny urok. Aż mi się "Darkwood" przypomniał, z tym, że tu się byle chłystkom nie kłaniamy i nie jesteśmy jakimiś słabeuszami, ale wściekłą, jednoosobową armią. Mnie jako komuś, kto nie raz i nie dwa został już rozszarpany na strzępy w różnych słowiańskich horrorach chwycenie za granatnik w "Hrocie" i równanie z ziemią za jego pomocą niezliczonych maszkaronów na normalnym poziomie trudności przyniosło niewypowiedzianą frajdę. A że gra nie jest za długa, to też nie zdążyła mnie znudzić, do końca w zasadzie pozostała ekscytująca. Będę ją mile wspominał.

Bardzo przyjemny retroshooter z ciekawą oprawą graficzną i mega klimatem.

Bardzo dobry retroshooter, który pomimo jednostajnej, monotonnej oprawy wizualnej potrafi przykuć do ekranu na długie godziny. Polecam.