Golden Light

Golden Light stawia przede wszystkim na budzenie odrazy i mieszanie w głowie gracza, co zbliża ją do produkcji z nurtu splatterpunk. Tytuł często wykorzystuje też tzw. horror ciała, nawet w przypadku głównego bohatera (choć na szczęście gracz rzadko widzi efekty co ciekawszych „modyfikacji” dosłownie na własnej skórze). Rower grający muzykę z przyczepioną gadającą czaszką to jeden z przyjemniejszych i bardziej normalnych widoków, jakie gracz zobaczy w trakcie przeprawy przez The Gut.

Mechanika

W typowych grach inspirowanych prop huntem z Garry’s Mod rozgrywka to wariacja na temat zabawy w chowanego. Jeden gracz musi odnaleźć pozostałych na niewielkich mapach, przy czym chowający się mogą przybrać formę niemal dowolnego przedmiotu.

Golden Light zupełnie odwraca ten schemat. Po pierwsze, gra pozwala na zabawę samotnie, i to nie z botami udającymi prawdziwych graczy. Po drugie bowiem, tutaj to przemieniający się wrogowie polują na głównego bohatera. Potwory potrafią zaskoczyć gracza w każdym miejscu. Nawet drzwi czy używalne przedmioty mogą nagle przybrać odrażającą formę i zaatakować bohatera.

Przetrwania nie ułatwia też proceduralne generowanie zawartości, bo nie tylko mapy są tu losowe. Przy każdym rozpoczęciu gry przedmioty mają zupełnie inne efekty po użyciu, niekoniecznie pozytywne. Może się więc okazać, że mikstura, która wcześniej leczyła, teraz przyciąga do potwory lub pochłania złoto (pełniące w Golden Light rolę waluty wydawanej u postaci niezależnych).

Jakby tego było mało, broń – w dużej części organiczna i złota, do tego czasem gadatliwa – psuje się bardzo szybko. Uszkodzone egzemplarze można jedynie zjeść, by odzyskać zdrowie. Na dodatek amunicji jest w grze jak na lekarstwo, a każde uzbrojenie korzysta z odmiennego jej rodzaju. Jakby tego było mało, poziom trudności Golden Light zwiększa się z każdym zabitym wrogiem.

To wszystko zachęca do przekradania się przez lokacje i wykorzystywania elementów środowiskowych do eliminowania lub unikania przeciwników.

Tryby gry

Golden Light rozpoczęło żywot jako produkcja dla jednego gracza, ale ostatecznie gra doczekała się też trybu kooperacji dla dwóch osób (który uwzględnia pewne zmiany w balansie rozgrywki) i rywalizacji przez Internet. We wszystkich przypadkach poziomy i ich zawartość są generowane proceduralnie, a przygodę może zwieńczyć jedno z wielu zakończeń.

Tytuł oferuje też trzy poziomy trudności. Najłatwiejszy wzmacnia postać gracza i hojnie rozdaje checkpointy. Najtrudniejszy sprawia, że po każdej śmierci bohater wraca na sam początek gry.

Kwestie techniczne

Golden Light korzysta z technologii Unity Engine, popularnej wśród niezależnych twórców. Graficznie tytuł nie prezentuje się imponująco, operując niskiej jakości teksturami (co przekłada się na niskie wymagania sprzętowe).

Stylistycznie tytuł korzysta ze sprawdzonego schematu horrorów: pozornie zwykłe widoki i miejsca przemieszane są z groteską. Dzieło zespołu Mr. Pink stanowczo nie oszczędza graczy, co i rusz wzbudzając niepokój organiczną grozą oraz widokami, które można delikatnie określić jako niepokojące, a często także obrzydliwe.

Jak na grę stawiająca na skradanie przystało, dźwięk pełni w Golden Light istotną rolę. Przeciwnicy wydają wiele odgłosów w trakcie przemierzania korytarzy The Gut i korzystanie z tych wskazówek jest kluczowe, jeśli chcemy ukończyć grę.

Autor opisu gry: Jakub Błażewicz