Carmageddon 2: Carpocalypse Now

Carmageddon 2: Carpocalypse Now to chyba najbardziej szalona samochodówka jaką znam. Plusy... Od początku spodobała mi się idea, w której chodzi o rozwałkę, a nie o jak najszybsze dojechanie do mety. Od razu zaznaczę, że jak na wyścigówkę, gra jest bardzo urozmaicona. Szczerze, takiej wolności nie uświadczyłem w żadnej innej tego typu produkcji. Atmosfera wyścigów ma w sobie coś, co sprawia, że zawsze chce się do niej wrócić. Dzięki zaciekłej walce na drodze, emocje gwarantowane. Nasi rywale zdają się myśleć i nieustępliwie dążą do tego, aby nas wyeliminować. W grze występuje imponująca ilością i różnorodnością gama pojazdów, do tego tak wymyślnych i specyficznych, że uśmiech sam pojawia się na twarzy. Każdy wóz posiada inne parametry i swoje unikalne cechy oraz prowadzi się inaczej. Trasy pełne są skoczni, pętli i innych zwariowanych obiektów, jak lodowisko czy skocznia narciarska. Nie zabrakło również ukrytych pomieszczeń, sekretów i Easter egg’ów. Twórcy wpletli tu mnóstwo nawiązań do popkultury, choćby w elementach otoczenia czy nazwach misji. Gołym okiem widać pozytywnie zakręcone projekty poziomów. Na porządku dziennym są tu skoki, salta, piruety i loty. Po prostu każda mapa to istny plac zabaw. Carmageddon oferuje więc zawrotną prędkość, niepohamowaną wolność i ogromną frajdę. Do tego natrafić tu można na najbardziej pomysłowe i odjechane power-up'y, jakie w życiu widziałem. I chyba w żadnej innej grze wyścigowej nie spotkałem tak ciekawych misji. Z rzeczy technicznych należy docenić fenomenalny system zniszczeń i świetną, często krwawą animację. Dobrze obrazują to powtórki. Cieszy możliwość dostosowania hud'a i minimapy oraz autozapis po każdym ukończonym wyścigu. Gra jest bowiem naprawdę długa i rozbudowana. Minusy... Schrzaniona sterowność niejednym autem. Słowem, miota nim jak szatan. Irytujące wywracanie się bryki i dachowanie na prostej drodze albo zacinanie się o obiekty. Dużo jest miejsc, w których samochód może utknąć na dobre. Nie mogę przemilczeć chorych wymagań w misjach na czas. Dodając do nich powyższe utrudnienia, tytuł miejscami potrafi być niesłychanie denerwujący. Przez to może zniechęcić nierównym poziomem trudności. Niezbyt fajne są sytuacje, w których musimy odszukać wroga. Szczególnie, gdy stoi on w miejscu, gdzieś pod wodą. Interfejs wydał mi się dość toporny. No i dźwięk był dla mnie męczący. No cóż, przez prawie dwadzieścia lat, gierka w moich oczach wcale się nie zestarzała. Bawiłem się jak za dawnych lat i znów poczułem się jak dziecko. Carmageddon 2 to wciąż megagrywalna produkcja. To jedna z tych gier, które nawet teraz warto mieć na swoim dysku. Moja ocena – 8.5/10

Carmageddon 2 należy do grona gier, które z zadziwiającym trudem ulatują z głowy. Po raz ostatni dzieło Stainless Games odpaliłem dobre kilka lat temu, a i tak mógłbym z marszu wymienić niemal wszystkie mapy, pojazdy i smaczki.

Carmageddon to jedna z najlepszych gier samochodowych, która kiedykolwiek powstała. Czarny, przerysowany humor, postapokaliptyczny klimat, ostra, ciężka muzyka i dobrze wykonany model jazdy to charakterystyczne cechy tego produktu. To wszystko razem powodowało, że gra była relaksująca i przyjemna. Nie dziwota zatem, że musiał powstać sequel.Drugą część tworzyło to samo studio co pierwszą. Ale… zespół ludzi najwidoczniej się zmienił, bo i sama gra sporo się zmieniła.Pierwszą, najbardziej rzucającą się w oczy zmianą była grafika. Teraz mamy pełne 3D i trzeba przyznać, że wygląda to… beznadziejnie. Carmageddon pomimo gorszej grafiki robił wrażenie, że samochody są dość realistyczne (pod względem grafiki rzecz jasna). W Carmageddon 2: Carpocalypse Now pojazdy przypominają zabawki. Nie wspominając o tym, że wiele modeli nie jest już „przerysowana”, a zwyczajnie głupia. Bo jak nazwać wózek widłowy, który zamiast karetki ma gilotynę? Nie wspominając już o teksturach, które może i jakościowo nie są złe, ale ich kolorystyka przywodzi na myśl zabawki firmy Wader.Jeśli chodzi natomiast o kwestie audio, to rozpoznamy tu wiele dźwięków z poprzedniej części. Serio, gdyby ktoś mi puścił urywki gameplay’u obu części, nie rozpoznałbym, która gra jest która.Zmieniono również zasady gry. Wcześniej brało się udział w brutalnych wyścigach – jeden po drugim, pnąc się w rankingu. W drugiej części, gra jest podzielona na segmenty. W każdym segmencie są trzy wyścigi i jedna misja – wyzwanie. Po co? Ha go wie… I tak przyjemność z czystej rozwałki została zastąpiona przez frustrację z powodu wykonywania (często wielokrotnie powtarzanych) absurdalnych misji. A mogło być tak przyjemnie…Model jazdy jest bardzo bliski temu z pierwszej części i raczej nie można mu niczego zarzucić – jest mieszanką stylu arkadowego z lekkim dodatkiem symulacji. Ogólnie da się przyzwyczaić przy odrobinie praktyki.Podsumowując, Carmageddon 2: Carpocalypse Now to gra, którą mógłbym określić jako „przerost formy nad treścią”. Miało być ambitnie i świeżo, a wyszło co najwyżej przeciętnie.PLUSY:+ Model jazdy.MINUSY:- Strona wizualna może w dzisiejszych czasach odrzucić niektórych graczy.- Misje.Generalnie pierwsza część jest dla mnie grą kultową. Druga została skopana poprzez dodanie niepotrzebnych misji.