Styx: Master of Shadows

Tęsknicie za prawdziwymi skradankami, w których otwarty konflikt niemal zawsze kończy się śmiercią, każdy ruch trzeba ostrożnie planować, a jedną sekwencję przechodzić nawet kilkanaście razy? Styx może być grą dla Was.

Moja ocena 6.5 ---------------------------------------------------------------------------------- czas gry 42:12Fabularnie zaczyna się nieskomplikowanie i niespecjalnie zachęcająco, jednak już po misji Wyzwolenie ( trzeciej ) jest dość wielki zwrot akcji i historia zaczyna mieć rumieńce. Postać naszego Gablina ma niezłą animacje, ale to dopiero podłożony głos robi świetną robotę budując jego charakter. Gra posiada 7 misji + wprowadzenie. Które z kolei składają się z trzech/czterech map. Choć przebywanie w większości w zamkniętych lochach mi nie przypadło do gustu. Czasami zdarza się że mapa powtarza się tylko w odwróconej formie z inaczej rozłożonymi przeciwnikami co mi akurat nie przeszkadzało ponieważ czułem że świat jest spójniejszym, a nie tylko zbiorem kolejnych lochów. Skradanie jest zrobione bardziej niż poprawnie, lecz nie dają takiej swobody jak w Hitmanie czy Dishonored. Dość często używałem quickloading. Trącanie lekkich przedmiotów mogą spowodować zwrócenie uwagi strażników, choć główny bohater nie posiada żadnego przedmiotu który by to robiły na odległość ;(Szukanie artefaktów jest nawet spoko korzystając z zagadkowych map. Jednak znajdźki w postaci 10 talarów na mapę są nudne i meczące. Niestety wymagane są do zdobycia insygnia złodzieja.Master of Shadows w jednostajnej lokacji nie jest w stanie rozwinąć skrzydeł i na razie w mojej ocenie średniak.

Od kiedy Sam Fisher zaczął bardziej przypominać Maxa Payna, Garret stracił swój genialny głos (i przy okazji trochę jaj), a o koronę króla cichych rozwiązań konkurują Corvo Attano i Adam Jensen, brakowało mi skradanki, gdzie skradanie jest wymogiem, nie opcją. I oto z kupki wstydu zdjąłem Styxa, który dał mi dokładnie to czego chciałem. Styx - Master of Shadows to konkretna, staro szkolna skradanka, gdzie próba wbicia z buta w grupę przeciwników kończy się niechybnym zgonem, każdy ruch warto przemyśleć, a przez dziurkę od klucza należy zajrzeć, zanim otworzy się drzwi. Dla kogoś, kto tak jak ja, wychował się na skradankach, pozycja obowiązkowa. Czuć tutaj jednak luki w budżecie, nie jest to z pewnością gra AAA. Ale czy to psuje zabawę? Ani trochę!Plusy:- Główny bohater - ze szczególnym wskazaniem na wredne, czarne jak smoła poczucie humoru i bardzo dobry voice-acting.- Gameplay - rosnący poziom trudności zmusza do używania większości nabywanych umiejętności, wyzwanie jest satysfakcjonujące, a do celu prowadzi wiele dróg- Fabuła i kreacja lore - jeden z lepszych plot-twistów jakie uświadczyłem w grach od bardzo dawna. Pokręcony, schizofreniczny i zostawiający z wyrazem "WTF?!" na twarzy. Do tego niby kalka przeciętnej krainy fantasy, ale z paroma oryginalnymi elementami, pomysłem na siebie, fajną intrygą polityczną lekko zahaczającą o problemy społeczne jak chociażby rasizm. - Brak prowadzenia za rękę, szczątkowa mapa, minimalne znaczniki celu. Gra wynagradza dociekliwość i kombinatorstwo.Minusy:- Wspomniany poziom trudności rośnie głównie za sprawą pojawiania się coraz większej ilości przeciwników niedających się wyeliminować w tradycyjny sposób (lub w ogóle).- Back-tracking - wszystkie lokacje odwiedzamy po 2-3 razy, z czego raz po prostu idąc w drugą stronę.- Mało satysfakcjonujące finałowe starcie (chociaż samo zamknięcie historii doskonałe)- Recykling elementów lokacji - co prawda nie tak bolesny jak w beznadziejnym Aragami, ale czuć, że twórcy mieli kilkanaście do kilkudziesięciu modeli elementów, którymi żonglowali, co daje bardziej poczucie makiety niż świata. Finalny efekt jest niezły, chociaż nie umywa się np. do Dishonored, a po kilkunastu godzinach w grze zaczyna nudzić.

Hmmm, jargilo w swoim poście wyżej ma rację. Styx to bardzo miłe zaskoczenie, tym bardziej, że poprzednie produkcje studia do "najwyższej półki" nie należą. Cyanide zaserwowało nam świetną skradankę, która ostatnio "pożarła" i dalej "pożera" większość mojego wolnego czasu po pracy. Gra się bardzo dobrze i przyjemnie. Mogę śmiało stwierdzić, że kolejną część biorę w ciemno. :)))