Test gry Wasteland 2 - jak prezentuje się RPG dla fanów Fallouta tuż przed premierą? - Strona 2

Po głośnej, i jakby nie patrzeć udanej, premierze trzeciej odsłony kultowego Fallouta, środowisko fanów serii wyraźnie podzieliło się na dwa obozy. Pierwszy z radością wzbijał pięści ku górze, wychwalając możliwość dreptania po ogromnym świecie przedstawionym w pełni trójwymiarowej grafice, drugi przeklinał twórców za odejście od rzutu izometrycznego. I choć słowne utarczki i wzajemne przerzucanie się argumentami trwa aż po dziś dzień, nadzieje zwolenników postapokaliptycznej klasyki, rozgorzały na nowo wraz z ogłoszeniem Wasteland 2. Kiedy pełnoprawna kontynuacja „jedynki” trafiła na Kickstartera, kolejne progi przekraczano w błyskawicznym tempie, zaś cała zbiórka zakończyła się na imponującym wyniku niemal trzech milionów dolarów. W połączeniu z resztą funduszy jakie zdobyto na produkcję, było to aż nadto i prace na drugą odsłoną mogły po kilkudziesięciu latach oczekiwań nareszcie wystartować. Liczne poprawki, tysiące uwag fanów oraz kilka dużych aktualizacji w fazie beta, sprawiły, iż Wasteland 2 jest już bardzo blisko swojej finalnej wersji i choć nie jest idealny, prezentuje się całkiem przyzwoicie.

Podobnie jak w pierwszej części, tym razem także pod naszą kontrolę trafia oddział tzw. Desert Rangers. Jako nieopierzeni kadeci organizacji, która poprzysięgła przywrócić ład i porządek na terenie zrujnowanych Stanów Zjednoczonych, przyjdzie nam przemierzyć bezkresne pustkowia i stawić czoła mniej lub bardziej wyrafinowanym bandytom. Choć nasze początkowe zadania nie należą do najbardziej skomplikowanych, wraz z rozwojem fabuły stajemy przed coraz to większymi wyzwaniami i odkrywamy kolejne tajemnice otaczającej nas rzeczywistości. Oczywiście po drodze natrafimy również na całą masę zmutowanych żyjątek oraz innych niebezpieczeństw – od gigantycznych karaluchów, przez śmiercionośne promieniowanie i braki w zaopatrzeniu, aż po zainfekowanych mutantów.

Bez odpowiedniej taktyki – ani rusz.

W walce z tym bezwzględnym światem, nasza czteroosobowa drużyna nie musi naturalnie mierzyć się samodzielnie. Podczas podróży szybko natrafiamy na pierwszych niezależnych bohaterów, których możemy zwerbować do oddziału – w tym również takich, których bardziej doświadczeni gracze pamiętają z pierwowzoru. Maksymalna liczba siedmiu wojaków to już naprawdę znacząca siła, choć i nasi przeciwnicy rzadko kiedy pojawiają się pojedynczo. Co istotne, każdy z naszych podopiecznych może specjalizować się w całkowicie innej dziedzinie. Możliwości rozwoju bohatera oraz osobnych atrybutów jest naprawdę sporo – m.in. opatrywanie ran, otwieranie sejfów, rozbrajanie alarmów, specjalizacja w pistoletach czy choćby cięty język. Lista obejmuje kilkadziesiąt pozycji, a fakt, iż wybierać możemy z całkowicie przeciwstawnych kategorii, dodatkowo działa na korzyść tego tytułu.