Widzieliśmy Resident Evil: Village - 4 + 7 = 8 i to świetna wiadomość dla fanów

Capcom, jak mi się zdawało, odchodził od patentów z Resident Evil VII: Biohazard i skupiał się na wskrzeszaniu starszych (bądź co bądź całkiem udanych) odsłon serii. Sądziłem, że firma nie ma już pomysłu na to, w jakim kierunku powinna dalej zmierzać ta marka.

Oj, jak bardzo się myliłem! Po niemal godzinnym przedpremierowym pokazie „ósemki” jestem zdania że Village może być jedną z najlepszych gier w historii cyklu, a sprawne rozwinięcie schematu zabawy z ostatniej części głównego nurtu oraz ochocze czerpanie z założeń i motywów „czwórki” ma szansę sprawić, iż produkcja żółto-niebieskich nie dość, że okaże się jednym z najmocniejszych tytułów pierwszej połowy 2021 roku, to i po prostu świetnym horrorem w ogóle.

Where’s everyone going? Bingo?

Na starcie pokazu wracamy do Ethana Wintersa, bohatera siódmej odsłony serii. Ten budzi się po wypadku samochodowym gdzieś we Wschodniej Europie i rusza tropem porwanej córki Rose, uprowadzonej, jak sugerują zwiastuny, przez jednego z bohaterów cyklu, Chrisa Redfielda (znanego chociażby z Resident Evil i Resident Evil 5). Co jest motywacją tego pozornego antagonisty? Tego dowiemy się, niestety, dopiero po premierze.

Początkowo rozgrywka przypomina do złudzenia to, co znamy z „siódemki”. Eksplorujemy zrujnowane chaty, zbieramy przedmioty, aż z czasem zdobywamy broń i trafiamy do centrum tytułowej wioski, zaś akcja nabiera tempa. Mogę się mylić, ale już w tym momencie nie potrafiłem oprzeć się wrażeniu, że Village, bardziej niż jakikolwiek inny Resident, stawia na fabułę. Spotykamy tu kilka postaci niezależnych (ich losów nie zdradzę), bohater co rusz zapełnia notatnik informacjami o świecie gry (wątpię, czy będzie to kluczowe dla rozgrywki, niemniej jest to nowość w tej serii), a scenarzyści powoli odkrywają karty historii kultu Matki Mirandy i borykającej się z atakiem lycanów wsi.

Tak, oczy Was nie mylą – na początku Village głównym spotykanym typem przeciwnika są wilkołaki, które zachowują się podobnie jak ganados, zmutowani wieśniacy z „czwórki”. Podczas pierwszego kontaktu z nowym rodzajem wroga (swoją drogą kapitalna sekwencja, w której bronimy małego domku, niczym w „czwórce” przed laty) twórcy nie szczędzą środków, by wykreować ich na o wiele groźniejszych przeciwników niż chociażby przewidywalni i powolni zombie z gry Resident Evil 2: Remake.

Lycanie atakują w grupach, korzystają z prostej broni białej, potrafią robić uniki, wycofywać się, szukając dogodniejszych miejsc do natarcia (przed czym uchronić ma nas mechanika barykadowania drzwi oraz okien), a w jednej cutscence widziałem nawet, jak przeciwnicy jeżdżą konno (!). Co zaś szczególnie interesujące, miejscami da się uniknąć starć z nimi, bo nie rzucają się na nas, nie czując się do końca pewnie i gdy nie podejdziemy do nich wystarczająco blisko, co – zgaduję – doda głębi planowaniu eksploracji, bo jak przystało na Residenta, amunicji i zasobów jest tu jak na lekarstwo.

Let’s see how special You REALLY are

Kolejnych bestiariuszowych niespodzianek doświadczamy w zamku Dimitrescu, gdzie zabiera nas dalsza część dema. Poza przerażającą właścicielką posiadłości (o której za chwilę) spotykamy tu coś na wzór latającego diablika z Heroes III, zakapturzone ghoule oraz staczamy walkę ze swoistym minibossem w postaci jednej z wampirzych córek Dimitrescu. Nie pamiętam, byśmy kiedykolwiek w historii serii tak szybko po starcie gry mieli tyle różnych typów przeciwników, i już nie mogę się doczekać, czym jeszcze deweloperzy zaskoczą nas w finalnej wersji. Wróćmy jednak do wspomnianej wampirzycy.

Spotkanie z „córką” od razu budzi skojarzenia chociażby z Nemesisem z „trójki” – przeciwniczka pojawia się w pewnym momencie w lokacji i utrudnia dalszy postęp oraz rozwiązywanie zagadek, dopóki się z nią nie uporamy, bo – co szczególnie interesujące – w przeciwieństwie do adwersarza z Resident Evil 3 wampirzycę da się ostatecznie pokonać! Choć nie ukrywam, że do łatwych zadań to nie należy – potrafi ona bowiem zmieniać się w chmarę goniących nas owadów, co czyni ją niesłychanie szybką i – co gorsza – tymczasowo nieśmiertelną. Zważywszy na fakt, że przy „siódemce” narzekaliśmy na małą różnorodność przeciwników innych niż rodzina Bakerów, Village jest pod tym względem krokiem we właściwym kierunku.

Bezapelacyjnie jednak gwoździem programu okazuje się lady Dimitrescu. Podczas ostatniego pokazu Resident Evil: Showcase twórcy zdradzili, że motto przy produkcji gry brzmiało „piękna, ale przerażająca” – i nie jest to tylko zgrabne marketingowe hasełko. Dimitrescu to zupełnie inny poziom straszenia tzw. „stalkerów”, czyli nieśmiertelnych nieprzyjaciół samodzielnie poruszających się po odwiedzanym właśnie obszarze. I nie chodzi tu o kierującą nią sztuczną inteligencję (ta w dużej mierze zachowuje się jak w przypadku innych tego typu monstrów z ostatnich remake’ów) czy o ataki.

Za sprawą świetnie napisanych kwestii władczyni zamku z zaskakującą skutecznością potrafi zadziałać na psychikę gracza, wyzywając bohatera, grożąc mu czy najzwyczajniej w świecie go poniżając. Efekt okazuje się porażający – bo choć na płaszczyźnie gameplayowej jest to powtórka z rozrywki, tak za sprawą kreacji i dialogów właśnie będzie to chyba pierwszy przeciwnik w serii od czasu regeneratora z „czwórki”, który zacznie mi się śnić po nocach... i któremu w dniu premiery specjalnie dam się kilka razy zabić... tak w celach badawczych.

What are You buying... sir?

Europejska wioska, zamek, kultyści, bystrzejsi od żywych trupów przeciwnicy atakujący w grupach, główny bohater podążający tropem porwanej młodej kobiety – świadomie lub nie Village co rusz czerpie garściami inspiracje z Resident Evil 4 – i na motywach się tu nie kończy. Jednym z takich smaczków jest powrót „sprzedawcy” z „czwórki” – postaci niezależnej, którą spotykamy kilkakrotnie w trakcie przygody.

W Village szemranego jegomościa z RE4 zastępuje Duke, równie tajemniczy i chyba ciut bardziej przyjazny oraz elokwentny mężczyzna, który oprócz tego, że odkupi od nas zebrane graty (czyżby miały powrócić opcjonalne skarby i medaliony?), zaoferuje też asortyment wszelakiej maści przedmiotów leczących, ulepszeń czy amunicji. I nie ukrywam, to ostatnie może napawać niepokojem – w „czwórce” nie dało się ot tak dokupić sobie nabojów, przez co, choć w tej części było zdecydowanie więcej akcji niż horroru, nadal trzeba było starannie zarządzać ograniczonymi zasobami. Trochę się boję, czy możliwość nabycia amunicji nie sprawi, że zabawa stanie się łatwiejsza, niż powinna być, ale na tę chwilę zaufam deweloperom co do balansu ekonomii gry.

Odnosząc się do samego ekwipunku i zasobów, warto jeszcze wspomnieć, że Village zaoferuje dodatkowe składniki, takie jak proch czy substancje chemiczne, których nie było w części siódmej (ale np. pojawiły się w pewnej postaci w zeszłorocznym Resident Evil 3). Jak przystało na tę serię, otrzymamy także uproszczony system craftingu, na który wpływ będą mieć znajdowane w ograniczonych ilościach zasoby oraz jeszcze bardziej ograniczone miejsce w plecaku bohatera. Nie wywróci to rozgrywki do góry nogami, a jedynie lekko ją usprawni – dla mnie wystarczy.

Wow, what a Village!

Więcej akcji, większa różnorodność przeciwników, świetny klimat, prawdopodobnie najlepszy „stalker” w historii serii i garść trafionych nawiązań do jednej z moich ulubionych odsłon cyklu oraz kilka usprawnień formuły – tak w dużym skrócie mogę opisać moje bardzo pozytywne wrażenia z pokazu Resident Evil: Village.

Czy będzie to najlepsza odsłona serii od lat? Szczerze na to liczę i wydaje mi się, że jest to jak najbardziej możliwe, wnioskując ze wczesnych partii rozgrywki, które widziałem. Jeśli dotąd nie jesteście przekonani, polecam zainteresować się ograniczonym czasowo demem, które dostępne będzie jeszcze przez chwilę przed premierą (na Steamie i Xboksach – od 29 kwietnia do 2 maja, na konsolach Sony – od 24 do 25 kwietnia), bowiem wszystko wskazuje na to, że w ramach niego będzie można zapoznać się z dużą częścią tego, co oglądałem na pokazie. Sam jednak nie skorzystam, bo pierwszy raz od dawna skusiłem się na pre-order i coś czuję, że była to dobra decyzja.