Pillars of Eternity II – rewolucja na miarę Baldur’s Gate II w gatunku RPG? - Strona 4

Nasz statek – stanowiący środek transportu, bazę wypadową i dom zarazem – można personalizować. Co więcej, gra zaoferuje kilka różnych jednostek.

Witajcie w Neketace!

Kolejnym błędem Pillars of Eternity, do którego (bardzo) pośrednio przyznał się deweloper, było stworzenie dwóch dużych miast, tj. Zatoki Buntu i Bliźniaczych Wiązów. Niewątpliwie odbiło się to negatywnie na jakości obu ośrodków. W Pillars of Eternity II Obsidian zaoferuje Neketakę, metropolię większą od obu wyżej wspomnianych z osobna, choć mniejszą od obu wziętych razem. Jej cechą szczególną jest usytuowanie na wyspie o górzystym ukształtowaniu terenu, toteż kolejne dzielnice budowane są niejako jedna nad drugą. Wertykalny wymiar miasta odczujemy szczególnie, gdy z wyższych poziomów ujrzymy fragmenty tych niższych. Co więcej, styl architektoniczny danego dystryktu uzależniony będzie od dominującej w nim kultury.

Deadfire to także mniej lub bardziej zwaśnione frakcje. Po generalnie udanej Zatoce Buntu jestem skłonny wierzyć, że Neketaka poszczyci się spójnością i klimatem, jakim do dzisiaj urzeka stolica Amn, Athkatla.

Mapa miasta Neketaka.

Najciekawszą cechą miasta będą indywidualne harmonogramy jego mieszkańców, a także wprowadzenie zależności między porą dnia a zachowaniem postaci niezależnych. Według słów deweloperów uważna obserwacja nawyków NPC pozwoli podejść do questów w bardziej twórczy, a nawet skryty sposób. Warto więc będzie poczekać, aż np. dany NPC wyjdzie za potrzebą, żeby łatwiej go okraść.

Wertykalna struktura Neketaki widoczna jest nie tylko na mapie dzielnic.

Mechaniczne skrzydła czas rozwinąć

Mechanika rozgrywki w Pillars of Eternity z pewnością należy do udanych – łatwo ją zrozumieć i opanować, choć zdecydowanie istnieje tu spore pole do rozwoju i poprawek. Największą zmianą w Pillars of Eternity II jest wprowadzenie podklas oraz wieloklasowości, trochę na wzór właśnie tego, co pamiętamy z Baldur’s Gate II. Z ujawnionych dotychczas informacji wynika, że każda podstawowa klasa postaci zaoferuje podklasy z konkretnymi wadami i zaletami.

Oprócz tego wszystkie postacie, począwszy od drugiego poziomu doświadczenia, mogą zostać przedstawicielami dodatkowej klasy, otrzymując przy tym specjalny „tytuł” – np. zmieszanie maga z wojownikiem da maga bojowego. Co istotne, aby uniknąć „przepakowania” wieloklasowców, deweloperzy zdecydowali się ograniczyć skuteczność poszczególnych klas takich postaci do 75–85%, tak aby zdecydowanie się na „czystą” klasę nie było automatycznie mniej korzystnym wyborem.

Inną pozytywną zmianą jest przeróbka systemu umiejętności. W Pillars of Eternity II będziemy niezależnie zdobywać punkty umiejętności pasywnych i aktywnych. Do pierwszej grupy zaliczają się „umiejki” związane wyłącznie z dialogami i oskryptowanymi interakcjami (np. wiedza na temat religii), zaś do drugiej – te używane w trakcie właściwej rozgrywki (atletyka itp.). Dzięki osobnym pulom gracz nie stanie przed koniecznością rezygnacji z jednych na rzecz drugich, a zatem jego postać będzie mogła spełnić się zarówno mechanicznie, jak i fabularnie. Dodatkowo protagonista otrzyma niewielką premię, jeśli okaże się, że jego towarzysze także posiadają punkty w danej zdolności.

Od poziomu rozwinięcia statku zależeć będzie przebieg tekstowych interakcji na morzu.

Rewolucja na miarę Baldur’s Gate II?

Pillars of Eternity było dla mnie swego czasu umiarkowanym rozczarowaniem. Ubiegłoroczne Tyranny zrehabilitowało jednak w moich oczach Obsidian Entertainment, dlatego wierzę, że doświadczenie, jakie rzeczone studio zyskało w ciągu kilku ostatnich lat, pozwoli Pillars of Eternity II: Deadfire zostać królem tzw. renesansu RPG.

Między Deadfire a przywoływanymi kilkakrotnie w tekście Cieniami Amn widzę kilka istotnych analogii i jestem pewien, że jeżeli Obsidian ma w ogóle wydać swoje opus magnum na miarę legendarnego Baldur’s Gate II, to będzie to właśnie Pillars of Eternity II: Deadfire.