Shadow Warrior (1997)

Pierwsze 4 levele wydane pierwotnie jako demo były naprawdę rewelacyjne. Pozostałe etapy są wyraźnie słabsze. Jakby cała para poszła w pierwszą prezentację. Komenty Lo Wanga znakomite. Nawet lepsze od powiedzonek Duke'a. Gra jednak jako całość jest od Nukema zdecydowanie słabsza. Być może przez te późniejsze levele. Gra nie ma po prostu tego czegoś co z Duke 3D uczyniło dzieło sztuki. Tamten tytuł miał w sobie jakąś głębie. Zwiedzanie miasta było niemal jak przyglądanie się stylowi życia współczesnej cywilizacji. Każda lokacja żyła jakby własnym życiem i była niemal swoim własnym wszechświatem. Zwiedzanie podziemnej kolejki czy chińskiej restauracji albo planu filmowego dawało zupełnie inne doświadczenia. Shadow Warrior na początku też był niezwykle klimatyczny ale potem był po prostu rzezaniną bez tego czegoś. Lokacje zlewają się ze sobą i tworzą bezkształtną papkę w której chodzi tylko o wybijanie wrogów. Są bez duszy jakie miały plansze w Dukiu.

Bardzo dobry FPS z ciekawym zróżnicowaniem broni i wysokim poziomem trudności. Zawiera też parę smaczków odróżniających ją od typowych fpsów w postaci zagadek (np. remote cars na pierwszum poziomie), mnóstwem sekretnych pomieszczeń, możliwością korzystanie z pojazdów (np. czołg), dziwnych miejsc i możliwości (np. króliki :)), nawiązań do Monthy Pythona i przeklętych etapów zręcznościowych. Czuć trochę Duka i nie dziwota bo to gra z z tej samej stajni. Jakkolwiek Duke miał to coś co dawało mu ocenę 10/10. Tu czasami mamy do czynienia z typowym grindem no i te platformowe aspekty mocno mi nie podchodziły. Jakkolwiek to dalej bardzo dobra gra. Czasami nawet klimatyczna - szczególnie lubiłem etap w lesie. Ocena: 8.0
Gra dostępna na GOG i Steam. Grałem w obie wersje i chodzą bez problemu na Windows 10.

Kolejna świetna gra na silniku Duke Nukem 3D. Blood, Redneck Rampage... kiedyś to było. Zanim wezmę się za nowsze części to może odświeżę sobie jeszcze klasyke ;)

Czy opis tej gry pisał pięciolatek?

Stare, japońskie przysłowie mówi: „Łatwo jest zabić przeciwnika cięciem miecza, znacznie trudniej jest pozostać nieuchwytnym dla przeciwników...”. Przysłowie to świetnie pasuje do Shadow Warrior’a.

Shadow Warrior to produkcja z 1997 roku stworzona przez studio 3D Realms, twórców kochanego przez wszystkich Duke Nukem 3D i jest całkowitą kopią genetyczną Księcia. Poczynając od tego samego silnika gry, poprzez mało skomplikowaną fabułę, kończąc na specyficznym humorze. Pomimo, że zrodzili się w tym samym studiu, Lo Wang, choć znany i lubiany w różnych kręgach, nie stał się taką ikoną świata gier komputerowych, jak jego starszy brat.

Wersja ogrywana przeze mnie, jest wersją na Steam, którą można pobrać bezpłatnie! A jak wszyscy dobrze wiemy: „Za darmo, to uczciwa cena”, choć grę polecałbym bardziej fanom Duke’a. Gra, nawet jak na FPS-a jest dość specyficzna, grało mi się w nią chaotycznie. To nie jest zła gra, po prostu… nie jest dla mnie.

Przeciwnicy są dosyć łatwi do ubicia, tak samo jak Lo Wang łatwo ginie. Graficznie, nawet jak na 1997 rok jest dość słabo, bo gra korzysta z technologii 2,5D. Dźwiękowo niczego nie można zarzucić, po ograniu Doom’a i Quake’a miło posłuchać, że protagonista ma coś do powiedzenia, nawet jeśli to tylko jakieś dyrdymały.

No właśnie… Sam bohater to chodzący dysonans. Po pierwsze jest płatnym zabójcą, mistrzem japońskiego klanu Shadow Warriors i miłośnikiem katan. Po wyglądzie również można stwierdzić, że już jest wiekowy i wszystko wskazuje na to, że jest Japończykiem. Za to odzywki ma jak typowy klasowy błazen, a nazwisko bardziej zalatuje chińszczyzną, niż japońszczyzną. A do tego gada po angielsku.

Jako, że nie ma między mną, a Shadow Warrior’em chemii i nie uważam jej, ani za dobrą, ani za złą grę, wystawiam jej ocenę ze środka skali.

PLUSY:
+ Humor (który spodoba się zwłaszcza fanom Duke Nukem’a).

MINUSY:
- Strona wizualna może w obecnych czasach odrzucić niektórych graczy.
- Lo Wang to bohater pełen sprzeczności.