Skoki narciarskie 2006: Lądowanie

Lądowanie

Ostatni element, który wymaga już wprawy i doświadczenia. Lądować można na wiele sposobów. Najlepszy z możliwych - telemark (po lewej) - jest najtrudniejszy do wykonania. Wskaźnik ma 2 zaciemnione pola, to właśnie na nich klikamy myszką, najpierw lewym, potem prawym przyciskiem. Przy małych odległościach telemark jest łatwy, ale wysokich ocen za styl nie zagwarantuje. Telemark mniej udany (po prawej) to taki, który powoduje zachwianie pozycji naszego zawodnika. Oceny (przy dobrej odległości) wahać się będą w granicach 18-18,5.

Są też lądowania awaryjne, czyli takie, które są bajecznie proste do wykonania, a ratują nasz tyłek przy dalekich odległościach. Wystarczy kliknąć raz w pierwszym zaciemnionym polu. Lądowania na dwie nogi nie są wysoko punktowane, ale przy biciu rekordów skoczni to konieczność. Jeśli nieco spóźnimy się z tym to pozostaje nam lądowanie na dwie nogi z chwiejną sylwetką. Wygląda to komicznie - jakbyśmy po raz pierwszy narty założyli na nogi - ale to również pewnego rodzaju ratunek.

Ostatnie rodzaje to już raczej kiepskie próby uratowania skoku. Pierwszy z nich pozwala nam lądować w bardzo złym stylu z przysiadem (po lewej) - wystarczy raz kliknąć w drugim zaciemnionym polu. Oceny w granicach 14-15 pkt będą normalką. Bardziej hardcore'ową wersją jest lądowanie niczym kamikadze (po prawej). To już zupełnie spóźniona reakcja, która przy dalekich odległościach doprowadza do upadku. Używać na własną odpowiedzialność. :)

Rada: przeciąganie skoku raczej negatywnie odbija się na fazie lądowania, więc lepiej odpuśćcie sobie te 2-3 metry i lądujcie normalnie. Oczywiście gorąco polecam tryb Praktyki, gdzie po 30-50 skokach nabierzecie odpowiedniej wprawy.

Springen Winter 2006

2 listopada 2005

Rate It!

• Przegląd
• Poradnik
• Recenzja