Skoki narciarskie 2006: Kariera solowa - początki, porady

Rozpoczynając karierę zawodniczą trzeba sobie od razu wyznaczyć cel. Raczej niemożliwe jest awansowanie do kadry B w pierwszym sezonie. Dlatego warto skupić się na podszlifowaniu umiejętności i czołówkę zaatakować w drugim lub trzecim sezonie. Na samym początku tworzymy naszego zawodnika:

Do rozdania mamy zaledwie 15 punktów, więc nie ma sensu doradzanie, na którą umiejętność trzeba kłaść nacisk. Rozdysponujemy punkty w miarę równo. Wiek skoczka ustalamy na 14 lat, gdyż wtedy możemy załapać się na Mistrzostwa Świata juniorów i zdobyć medal. Gdy już przemkniemy przez początkowe ekrany, poszukajmy sponsora. Suma, jaką zaoferuje potencjalny reklamodawca uzależniona jest od stopnia trudności, jaki wybraliśmy. W przypadku łatwego - około 200 euro za konkurs, średni - 100, trudny - 60 do 80. Sponsor podpisuje z nami umowę na kilka konkursów, dlatego jeśli macie kilka ofert, to dokładnie je przeanalizujcie i zobaczcie, gdzie zgarniecie więcej kasy.

Skoczek w młodym wieku nabywa umiejętności szybciej niż zawodnik w starszym wieku. Jedyną wadą jest to, że młokos nie potrafi trenować na skoczniach średnich i dużych. Mała natomiast nie gwarantuje takiego wzrostu umiejętności, jaki byśmy chcieli widzieć:

Przy jednorazowej próbie każda umiejętność będzie wzrastać o 1 do 1,5 punktu. W wieku 25 lat już tylko o 0,5, by przed końcem kariery o 0,2. Dlatego pakujmy na samym początku (przynajmniej w pierwszym sezonie) kasę w trening. Oczywiście wybieramy skocznię małą, a liczbę skoków ustalamy na maksimum 5. Pomimo możliwości wybrania 10 prób, nigdy nie ustalajcie wyższej wartości niż ta zaproponowana przeze mnie. Zawodnik przemęczy się, umiejętności nie wzrosną, a spadnie nasz forma. Przeciwnicy w kadrach juniorskich posiadają zdolności na poziomie 9-14. Tak więc czeka nas sezon ciężkiej pracy, aniżeli oczekiwań na dobre wyniki.

Springen Winter 2006

2 listopada 2005

Rate It!

• Przegląd
• Poradnik
• Recenzja