Tomb Raider - E3 2011 - pierwsze spojrzenie

Moda na restarty znanych serii trwa w najlepsze – producenci już dawno doszli do wniosku, że odcięcie się od przeszłości grubą kreską i rozpoczęcie wszystkiego od początku jest często najlepszym sposobem na przywrócenie świetności wyeksploatowanym do granic możliwości bohaterom. W przypadku cyklu Tomb Raider takie posunięcie może jednak nieco dziwić. W końcu, odkąd za przygody Lary Croft wzięła się firma Crystal Dynamics, kolejne gry z ponętną archeolog zbierały bardzo pozytywne opinie. Niestety sprzedaż ostatniej części wypadła poniżej oczekiwań.

Amerykanie tworzą więc opowieść innego typu, by pokazać zupełnie nowe oblicze Lary, nieznane dotychczasowym sympatykom cyklu. Kolejny Tomb Raider, podobnie jak pamiętna „jedynka” pozbawiony podtytułu, to produkt kierowany do dorosłych użytkowników. Zamiast pewnej siebie, nieznającej strachu kobiety, zobaczymy w nim młodą, niedoświadczoną dziewczynę, zmuszoną do przejścia twardej i brutalnej szkoły życia. Panna Croft wyląduje bowiem na tropikalnej, malowniczo położonej wyspie tuż po katastrofie łodzi, do której dojdzie w trakcie sztormu. Od tego momentu będzie też zdana wyłącznie na siebie, co niekoniecznie musi się jej podobać.

Nowy Tomb Raider to brutalna opowieść o kobiecie walczącej z przeciwnościami losu.

W trakcie prezentacji nowego Tomb Raidera na targach E3 oglądamy dwa fragmenty rozgrywki. Pierwszy z nich mogliście już podziwiać na konferencji firmy Microsoft. Lara budzi się, wisząc głową w dół i z przerażeniem stwierdza, że została uwięziona. Wykorzystując podstawowe prawa fizyki, udaje się jej jednak rozhuśtać spowijający ją kokon i zająć go ogniem. Po chwili dziewczyna spada, nabijając się bokiem na wystający z ziemi drewniany kołek. Konia z rzędem temu, kto na widok tej sceny nie zgrzytnął zębami.

Brutalnego charakteru gry jesteśmy świadkami przez najbliższe pół godziny jeszcze kilkakrotnie. Zmiażdżenie tubylca przez skałę czy późniejsze zmasakrowanie atakującego pannę Croft wilka – to przykłady sytuacji, w których Tomb Raider epatuje przemocą w stopniu niewidzianym u poprzedników. Jednocześnie w kość dostaje główna bohaterka zmagań. Próbę przetrwania w niebezpiecznym środowisku dokumentują liczne rany na jej ciele, zakrwawione ubranie i coraz bardziej niepokojące grymasy na twarzy. Kiepską kondycję widać również w jej ruchach – kiedy Lara biegnie, trzyma się za zraniony wcześniej bok, niejednokrotnie potyka i z trudem łapie równowagę. Nie przeszkadza jej to wprawdzie wykonywać karkołomnych skoków, ale i tak fajnie to wygląda. Bardzo realistycznie.

Lary zabawy z ogniem, prostych zagadek logicznych w grze tradycyjnie nie zabraknie.

Prezentowany na konferencji etap kipi akcją. Częste zmiany widoku z kamery, sporo quick time eventów, ciekawie zrealizowana narracja – fajnie się to ogląda. Poziom ten nie jest jednak do końca reprezentatywny. Kiedy autorzy odpalają kolejny fragment (rozgrywany czwartego dnia pobytu panny Croft na wyspie), widzimy już klasycznego Tomb Raidera, w którym kamera trzyma się w stałej odległości za plecami naszej podopiecznej. Lara nosi znany z obrazków promocyjnych łuk, ale nie używa go ani razu podczas tego pokazu. Z czającym się w pobliżu i często wyjącym wilkiem, który wyraźnie nie ma dobrych zamiarów, rozprawia się później w inny sposób.

Celem rozgrywki jest odnalezienie porzuconego w jaskini transmitera oraz zestawu opatrunków. Ten pierwszy ma pomóc dwudziestojednolatce nawiązać kontakt ze światem, drugi przyda się do opatrzenia ran Conrada Rotha – opiekuna dziewczyny, który również przeżył katastrofę statku, ale przypieczętował to ciężkimi obrażeniami nogi. Bohaterowie znajdują się na terenie opuszczonej osady, rzęsisty deszcz i pojawiające się na horyzoncie błyskawice sprawiają przygnębiające wrażenie. Lara zaczyna wspinać się po leciwych chatkach, by chwilę później dostać się na położoną wyżej półkę skalną. To stary, dobry Tomb Raider – autorzy zwracają uwagę, że gracz ma pełną kontrolę nad ruchami swej podopiecznej. Nie wystarczy wcisnąć przycisk i przechylić gałkę analogową do przodu, by płynnie pokonywać przeszkody, jak w grach z cyklu Assassin’s Creed. Poszczególne skoki powinny być zaplanowane i bardzo precyzyjne, inaczej dziewczyna spada i musi powtarzać całą wędrówkę od początku.

Conrad Roth, opiekun Lary, będzie zmuszony skorzystać z jej pomocy.

Po serii akrobatycznych wygibasów Lara osiąga pierwszy cel – dostaje się w pobliże jaskini. W środku nieco zmienia się perspektywa, z jakiej oglądamy wydarzenia rozgrywane na ekranie, kamera przybliża się do postaci, tak jak miało to miejsce w pierwszym fragmencie. Zebrani są gotowi na jakieś niepokojące zajście, ale nic się nie dzieje. Bohaterka dociera do końca tunelu i zabiera ze sobą oba poszukiwane przedmioty.

Dopiero w tym momencie nadchodzi czas na akcję. Drogę archeolożce zagradza wilk, więc ta zmuszona jest się bronić. Bestia stara się wgryźć w szyję dziewczyny, szybko pracująca kamera pokazuje nam całą scenę w dużym zbliżeniu. Croft w desperackiej próbie zaczyna walić dzikie zwierzę po łbie. W końcu jej wysiłki przynoszą pozytywny rezultat – Lara miażdży mu czaszkę i agresor natychmiast pada u jej stóp. Obrzydlistwo.

Zmęczona, ale nie zrezygnowana kobieta wraca do towarzysza i rozpoczyna opatrywanie ran Rotha. Po kilku godzinach Conrad dochodzi do siebie, czym wzbudza ogromną radość bohaterki – jeszcze jest nadzieja na tym świecie. W nagrodę za poświęcenie mężczyzna wręcza jej czekan, który ułatwia wspinaczkę po skałach. Tego już jednak w akcji nie widzimy, bo prezentacja chwilę potem zostaje zakończona.

Ogniska pozwolą podróżować pomiędzy raz odkrytymi lokacjami.

Autorzy mają dla nas jeszcze kilka ciekawych informacji. Pierwsze zaskoczenie – gra będzie oferować otwarty świat. Pomiędzy jego charakterystycznymi lokacjami przeniesiemy się w ekspresowym tempie za pomocą ognisk, dokładnie tak jak w Red Dead Redemption. Przy tych samych ogniskach da się tworzyć interesujące i użyteczne gadżety. Rolę składników spełnią znajdowane tu i ówdzie przedmioty. Niektóre rzeczy pomogą dostać się do miejsc normalnie niedostępnych, czego doskonałym przykładem jest wspomniany wyżej czekan. Dotarcie do nowych lokacji umożliwi też zdobywanie sprytnie poukrywanych znajdziek – tu z kolei kłania się Batman: Arkham Asylum. Jak widać, autorzy chętnie sięgają do pomysłów, które wcześniej mieliśmy okazję testować w konkurencyjnych produktach. Oby z pozytywnym skutkiem.

Nowy Tomb Raider przedstawia się nad wyraz korzystnie. Podobała mi się strona audiowizualna gry, ale numer jeden to bez wątpienia klimat. Wszystko wskazuje na to, że firmie Crystal Dynamics uda się utrzymać tę pierwszorzędną atmosferę zaszczucia – Lara Croft w obcym świecie jest intruzem, którego chcą pozbyć się wszyscy: zamieszkujący go ludzie, zwierzęta, wreszcie sama wyspa. Dołująca atmosfera w połączeniu z realistycznymi, może czasem tylko odrobinę przesadnie brutalnymi, scenami prezentuje się znakomicie. To będzie pierwszy Tomb Raider od lat, w którego zagram w dniu premiery. Jestem zadowolony, że fajny pomysł na rozgrywkę oraz interesujące wykonanie wzięły górę nad kultem piersi Lary. Można by rzec, nareszcie!

Krystian „U.V. Impaler” Smoszna