Monopoly Tycoon - test przed premierą

Monopoly – to była gra. No, niby jest dalej, ale niestety nie jest już tak atrakcyjna jak w połowie lat osiemdziesiątych. Nigdy nie zapomnę tych wieczorów spędzonych wraz z kumplami przy pięknej planszy, która była dla nas namiastką tak wówczas odległego zachodu. Dużo pieniędzy, inwestowanie w nieruchomości, budowa domów i hoteli, ostra rywalizacja uwieńczona zwycięstwem, Tak, to było to – człowiek mógł się poczuć jak prawdziwy Rockefeller. Minęło sporo czasu, dawny ustrój odszedł do lamusa, komputery stoją już na każdym domowym biurku, a zapomniane Monopoly leży zakurzone gdzieś na dnie szafy. W latach dziewięćdziesiątych wyszło kilka komputerowych edycji tej gry, ale nie były niczym innym jak planszą żywcem wrzuconą na ekran i przepadały w otchłani tysiąca innych mniej popularnych gier komputerowych. Monopoly umarło? Nie, jednak nie, ponieważ firma Deep Red Games postanowiła przedstawić tą grę w nowym świetle. Dzięki uprzejmości firmy CD Projekt miałem okazję zapoznać się z angielską wersją beta gry Monopoly Tycoon i o dziwo ów „nowe światło” bardzo mi się spodobało.

To co zobaczyłem całkowicie różniło się od moich wcześniejszych wyobrażeń. Myślałem, że idea gry pozostanie niezmieniona, rozgrywka zostanie lekko urozmaicona, a grafikę dwuwymiarową zastąpi prosta grafika trójwymiarowa. Cóż, myliłem się i przeżyłem bardzo miłe rozczarowanie. Pierwszym szokiem była właśnie grafika, technicznie stojąca może dużo niżej niż ma to miejsce we wziętych grach FPS (Unreal czy Red Faction), ale prezentująca naprawdę okazale biorąc pod uwagę gatunek, tj. gra familijno-ekonomiczna,. Jak wcześniej wspominałem pełny trzeci wymiar, wysoka rozdzielczość (maksymalnie do 1600x1200), 32-bitowy kolor, dobrej jakości tekstury – dla mnie super. Miasta, w których toczy się akcja tętnią życiem, wysokie budynki mieszkalne, banki, restauracje, gdzieniegdzie stawy i baseny, w nocy rozświetlone okna i latarnie uliczne, poruszające się samochody, piesi, wszystko to obserwujemy z zawieszonej kamery o praktycznie nieograniczonej swobodzie ruchu, którą możemy dowolnie obracać, zbliżać i oddalać. W swej kategorii oprawa wizualna zajmuje wysoką pozycję, a do tego dochodzi jeszcze miła muzyczka i odgłosy dźwiękowe.

Kolejny szok to rozgrywka. Tu nie ma tur, nie ma poruszania się postaciami (pionkami) po kwadratowej planszy, a jest czas rzeczywisty (dzień i noc) i różne miasta o nieregularnym położeniu, aczkolwiek nadal składające się z działek (nieruchomości) o różnej wartości. Dla równie zaskoczonych jak ja, twórcy przygotowali szczegółowy tutorial, w którym krok po kroku dowiadujemy się o co tu chodzi, co mamy robić i jaki jest cel gry. Gdy już wszystko sobie przyswoimy możemy przejść do właściwych zmagań. Początkowo wybieramy spośród kilku postaci kim chcemy zawojować świat (m.in. kierowca wyścigowy „Racecar” kapitan okrętu wojennego „Battleship”, sprzedawca botów „Shoe”, twardy oficer armii amerykańskiej „Cannon”) i rozpoczynamy walkę ekonomiczną. Cała gra składa się z kolejnych misji, w których to mamy do wykonania z góry narzucone zadania. W pierwszej misji, nie mając jeszcze rywali i posiadając pewne posiadłości w mieście, musimy sprawić, aby do naszych lokali weszło 100 klientów. W drugiej misji, również nie mając rywali musimy osiągnąć ten sam cel, lecz starujemy bez żadnych gotowych budynków. W trzeciej misji pojawia się już konkurencja w postaci jednego osobnika. Celem jest osiągniecie sprzedaży towarów/usług dwustu klientom w czasie krótszym niż zrobi to rywal. W czwartym jest już dwóch oponentów, a cel to dzienny zarobek w wysokości 3000 dolarów. Dalej jest jeszcze trudniej; czekają na nas bardziej ambitne zadania i więcej przeciwników, w dodatku coraz bardziej „agresywnych”.

Przejdźmy do konkretów. Jako dzielny przedsiębiorca-biznesmen mamy dostęp do szeregu funkcji, tabel i wskaźników pozwalającym nam działać oraz śledzić skuteczność naszych poczynań. W tym miejscu należy się pochwała za interfejs, który jest bardzo intuicyjny i odznacza się prostotą sterowania. W prawym dolnym rogu ekranu mamy małą mapkę sytuacyjną miasta podzielonego na kolorowe kwadraty, przycisk służący do przyspieszenia upływu czasu oraz przycisk dający dostęp do całego menu statystyk. Przy ich pomocy możemy zobaczyć, wielkość sprzedaży w różnych porach dnia, zarobek, ilość odwiedzających klientów i inne ważne parametry. W prawym górnym rogu umiejscowione zostało małe pole, na którym pokazana jest aktualna godzina i ilość gotówki. Znajduje się tam również przycisk „options”. Teraz przechodzimy na lewą stronę i tu znajdują się dwa ekrany pozwalające nam poczuć się prawdziwym panem własnego losu. Na dolnym ekranie mamy pokazanych wszystkich konkurentów (w tym nas) i ich poziom zaawansowania w wykonywaniu powierzonego zadania, górny zaś pełni główną rolę w grze. Pracuje w dwóch trybach nazwijmy je „działki budowlanej” i „posiadłości”. W trybie „działki budowlanej” znajdują się na nim trzy przyciski. Górny otwiera ekran z informacjami dotyczącymi wybranej obecnie działki budowlanej (m.in. cena, obecny właściciel), drugi pozwala nam na kupienie bądź sprzedanie ziemi (wiąże się to z licytacją w której uczestniczą wszyscy oponenci), a trzeci, najniższy pozwala na budowanie różnych budynków, między innymi apartamentów mieszkalnych, sklepów (kafejki, domy towarowe, sklepy z odzieżą, jubilerzy, itp.) i terenów wypoczynkowych. Przy każdym możemy wybrać ilość pięter, standard wyposażenia i wykonania oraz styl architektoniczny. Po wskazaniu danego budynku, ekran ten zmienia się (przechodzi w tryb „posiadłości”) i możemy uzyskać szczegółowe informacje o wybranej strukturze (rentowność, właściciel, stan, itp.), zwiększyć lub zmniejszyć cenę wynajmu mieszkań bądź sprzedaży towarów, sprzedać lub zburzyć posiadłość oraz, w przypadku sklepu, zmienić jego profil działalności: np. ze sklepu eklektycznego zrobić sklep rybny. No i tak na dobrą sprawę to wszystko czym dysponujemy i na czym możemy się wybić finansowo. Mamy całkowitą dowolność, możemy kupować działki budowlane i na nich budować różne sklepy i mieszkania, nie kupować działek i płacić miastu okresowo za wynajem, nie bawić się w ogóle w rozkręcanie interesu tylko w wykupywanie działek na których przeciwnicy mają swoje interesy (wtedy będą nam płacić za wynajem) lub też robić wszystko na raz. No i byłbym zapomniał – koleje, zakład wodociągowy, telekomunikacyjny, gazownia i elektrownia. Podobnie jak w starym stołowym Monopoly możemy wykupywać powyższe instytucje i czerpać z nich okresowe zyski. To cała gra - prawda, że fajna. Niby stare, znane wszystkim Monopoly, ale jednak dużo przyjemniejsze i dostosowane do dzisiejszych standardów.

No i słowa końcowe. Pomimo iż była to wersja beta i nie mogę jej jeszcze ocenić, już teraz wiem, że będzie to pozycja bardzo ciekawa i nowatorska jeśli chodzi o podejście do tematu. Umiejętnie zmodyfikowane zasady, czas rzeczywisty, przyjemna i kolorowa trójwymiarowa grafika, bardzo duża grywalność odziedziczona po starej Monopoly i tryb multiplayer, czynią z Monopoly Tycoon wymarzoną rodzinną pozycję na długie zimowe wieczory. Do tego gra zostanie wydana w polskiej wersji językowej. Wszystko super, tylko jest tu jeden mały szczegół – 99,90 PLN to jak dla mnie za dużo. Kwota o połowę mniejsza była by znacznie bardziej wskazana.

Łosiu