Jak zostać komandosem – o trudnych początkach opowiada były GROM-owiec

Spis treści

• Jak zostać komandosem – o trudnych początkach opowiada były GROM-owiec
• Specjalizacja – komandos uczy się całe życie

Specjalizacja – komandos uczy się całe życie

Przywykliśmy, że w grach wideo dzielimy żołnierzy na klasy postaci – snajper, wsparcie, medyk i tak dalej. W wojskach specjalnych jest podobnie, choć specjalizacji jest więcej niż w większości gier. Współczesna operacja specjalna nie może obyć się na przykład bez JTAC-a, czyli nawigatora naprowadzania statków powietrznych. Mówiąc w skrócie, to ten człowiek, który może dać znać lotnictwu, gdzie dokładnie trzeba zrzucić i co, żeby pomóc operatorom na ziemi wykonać zadanie, przetrwać i się ewakuować.

Równie ważnym członkiem drużyny jest breacher, czyli specjalista od ładunków wybuchowych, który potrafi otworzyć przejście, choćby robiąc dziurę w ścianie, i medyk, którego roli na polu walki nie trzeba nikomu tłumaczyć. Komandosi często wykorzystują także snajperów, choć oczywiście inaczej niż w grach – są oni wspierani przez obserwatorów.

Kursy na snajpera, sapera, medyka i inne robi się po kursie podstawowym i w zasadzie nigdy się one nie kończą. Zawsze istnieje nowa wiedza i potrzeba, by szkolić się dalej, poznawać nowy sprzęt, doskonalić nawyki. Co ważniejsze, każdy członek sekcji bojowej powinien mieć więcej niż jedną specjalizację. Operacja nie może skończyć się fiaskiem tylko dlatego, że jedyny specjalista w zespole został ranny.

Nie tylko kły, czyli komandos bez nogi

W ostatnim czasie gry chętnie pokazują używanie najnowszych technologii na polu walki. W rzeczywistości jest podobnie. Komandosi bardzo chętnie wykorzystują każdą technologiczną nowinkę, która może dać im przewagę.

Kolejne hollywoodzkie uproszczenie – jednostki specjalne to jedynie uzbrojeni po zęby komandosi. To nie do końca prawda. Współczesne starcia nie zaczynają się z oddaniem pierwszego strzału i nie ograniczają tylko do samego pola bitwy. Właśnie dlatego za plecami operatorów stoi szereg specjalistów z zupełnie innych dziedzin.

O ile więc w sekcji bojowej niezbędne są osoby sprawne fizycznie, zdecydowane, wytrwałe i zmotywowane, tak na tym potrzeby jednostki specjalnej się nie kończą, a o pracy w niej mogą marzyć (i nie tylko marzyć) nawet ci, którzy na pierwszy rzut oka nie mają szans na służbę w tego rodzaju formacji.

Wszystko wskazuje na to, że już dziś bardzo duża rola dronów na polu walki będzie tylko coraz większa.

Odpowiedziałem twierdząco, a Naval się ze mną zgodził. Jednostki specjalne w coraz większym stopniu opierają się na nowych technologiach. Mają dostęp do najlepszego sprzętu i to daje im ogromną przewagę. Tak jak na ulicach Bagdadu oddziałowi Navala przewagę nad słabo wyposażonymi bojownikami dawały noktowizja i termowizja. To oznacza jednak, że ktoś w siłach specjalnych musi kierować pojazdami, pilotować śmigłowce, serwisować sprzęt, analizować zdjęcia satelitarne oraz lotnicze i tak dalej.

Komandosem jest się w głowie, nie w mięśniach

Żeby stworzyć oddział „najlepszych z najlepszych” trzeba odsiewać kandydatów. Wybierać tych, którzy się nadają, a to często oznacza wybór nie najsilniejszych fizycznie, tylko mentalnie. Tych, którzy się nie poddają, mają najwięcej woli i charakteru.

Odpowiedź nie jest już taka oczywista. Kto jest lepszy: ten, który oszczędza siły i precyzyjnie wykonuje zadanie, nie marnując środków, czy ten, który nie daje rady, ale walczy? Osobiście miałbym kłopot, żeby odpowiedzieć na to pytanie, ale w GROM-ie mają doświadczenie i znają odpowiedź.

Zdecydowana większość z nas nie nadaje się na żołnierzy jednostki specjalnej, ale chyba każdy chciałby przez chwilę poczuć się jak najlepszy z najlepszych.

To wszystko wydaje się proste. Słuchając Navala, można wyciągnąć wniosek, że komandosami zostają ci, którzy tego po prostu chcą. Większość z nas jednak łatwo odpuszcza. Rezygnujemy z wizyty w kinie, jeśli kolejka po bilety jest za długa, i z wycieczki w góry, jeśli dzień wcześniej padał deszcz i szlak jest śliski. Stańmy z prawdą oko w oko – zdecydowana większość z nas nie miałaby dość siły woli, żeby podążać tą ścieżką.

Tutaj potrzeba czegoś więcej niż zwykła motywacja. Trzeba się bardzo starać, żeby dostać pracę, w której całymi dniami obywasz się bez wygód, żeby na końcu móc ryzykować życiem. Podejrzewam, że większości z nas trudno to w ogóle pojąć.

Coś jednak sprawia, że każdy chciałby choćby przez chwilę poczuć się jak jeden z nich, najlepszy z najlepszych. Współczesny bóg wojny. Właśnie dlatego wciąż tak wielką popularnością cieszą się gry, w których możemy stać się operatorem jednostki specjalnej, wypełniając na tyłach wroga misję niemożliwą do wykonania. Grając, warto jednak zawsze pamiętać, jaką drogę musi przejść zwykły człowiek, zanim stanie się prawdziwym komandosem.