Half-Life: Alyx to ostatnia szansa dla VR? Inaczej skończy tak jak 3D...

• Half-Life: Alyx to ostatnia szansa dla VR? Inaczej skończy tak jak 3D...
• Problemy wirtualnej rzeczywistości
• Czy na VR jest w co grać?

Wirtualna rzeczywistość to jedna z największych nowinek technologicznych naszej branży w ostatnich latach. Przez jednych VR jest uważany za przyszłość grania, przez innych za drogi, niepotrzebny i trudny w obsłudze bajer, który w dodatku wywołuje mdłości i zawroty głowy przy zbyt długim używaniu. W sieci można czasem natrafić na opinie, że gogle wirtualnej rzeczywistości są skazane na porażkę. Często przyrównuje się je do innej technologii, której, mimo początkowego szału i ostrej promocji, nie udało się podbić rynku – telewizorów 3D. Czy podobne porównania są uprawnione? Jaka przyszłość czeka VR? Czy ta technologia rozwinie się i zaoferuje doświadczenia, które każdy będzie chciał sprawdzić na własnej skórze? A może trafi na śmietnik historii, podobnie jak zapomniane przez wszystkich telewizory 3D? Postaramy się odpowiedzieć na te pytania w niniejszym tekście.

3D reklamowano „wychodzącymi” z ekranu rzeczami – szkoda, że ostateczny efekt wyglądał zupełnie inaczej.

Zacznijmy może od spojrzenia wstecz – na los biednych telewizorów 3D. Na przełomie pierwszej i drugiej dekady XXI wieku o tej technologii było naprawdę głośno. Telewizory korzystające ze stereoskopowego 3D były reklamowane jako rewolucja, która miała przekształcić sposób, w jaki doświadczamy rozrywki. Najwięcej mówiło się o nich w kontekście oglądania filmów, ale również w naszej branży nie brakowało deweloperów, którzy zdecydowali się zawrzeć stosowną funkcję w którejś ze swoich produkcji. Tryb 3D otrzymało dzięki temu wiele większych i mniejszych tytułów – m.in. Trine, Call of Duty: Black Ops, Crysis 3, Killzone 3, Batman: Arkham City czy Deus Ex: Human Revolution.

Z czasem jednak zainteresowanie 3D zaczęło stopniowo przygasać. Choć telewizory oferujące możliwość generowania stereoskopowego obrazu stawały się coraz tańsze, to nie sprzedawały się najlepiej. Liczba podobnych modeli w ofercie poszczególnych producentów zaczęła coraz bardziej się kurczyć, aż w końcu – po cichu, bez robienia wielkiego rabanu – praktycznie kompletnie wycofano podobne urządzenia ze sprzedaży, de facto kładąc krzyżyk na tym standardzie.

VR to nie sposób na nadanie obrazowi głębi – tutaj autentycznie czujemy się jakbyśmy byli w środku akcji.

Relatywnie niewielka liczba odbiorników 3D na rynku powoduje, że twórcy treści nie mają szczególnego powodu, by inwestować dodatkowe pieniądze w oferowanie wsparcia dla tego standardu. W przypadku gier technologia ta została całkowicie zapomniana. Z filmami jest lepiej – na płytach Blu-ray każdego roku ukazuje się sporo produkcji, które można obejrzeć w trójwymiarze w zaciszu własnego domu. Nikt jednak nie próbuje już dzisiaj przekonywać, że 3D to standard z przyszłością – wszyscy wiedzą, że ta technologia okazała się porażką.

Ludzie dosłownie rzucili się do kin, aby zobaczyć Avatara w 3D. Niewielu jednak chciało mieć te efekty w domu.