Są pierwsze recenzje i opinie o Thor: Love and Thunder. Mamy kolejny hit?

Thor: Love and Thunder to przypomnienie, że aby MCU dalej dawało dużą dozę radości, to wymagana jest odpowiednia dawka kreatywności i innowacyjności. Nie możesz powiedzieć słowa „multiwersum” tysiąc razy i nazwać to filmem.

Waititi po raz kolejny przedstawia burzliwą komedię, ale w przeciwieństwie do poprzedniej części, twórca filmu wplata również poruszający przekaz o życiu i miłości. Tytułowy bohater w końcu ewoluuje, a wprowadzenie jego byłej dziewczyny w roli superbohaterki tworzy ciekawe wątki, które mogą przeciągnąć się na przyszłe filmy MCU.

Thor: Love and Thunder odnosi duży sukces, jeśli chodzi o uhonorowanie podróży Thora w kierunku samorealizacji. Jest to w zasadzie pierwsza komedia romantyczna w MCU, a reżyser bawi się relacją Thora i Jane w dobry sposób. Niestety, jest to film dość bezpieczny i nie popycha historii MCU do przodu. Postacie Christiana Bale’a oraz Tessy Thompson zasłużyły na więcej czasu ekranowego.

Miłość i grom to najlepszy film Marvela od czasów Wojny bez granic. Emocje intensyfikuje też genialny soundtrack. Taika Waititi musi kochać muzykę Guns N’ Roses – rockowa nostalgia wyśmienicie komponuje się z treścią produkcji, a dla mnie ma wyjątkowy wymiar, bo sam jestem fanem zespołu, który niedawno dał ponad trzygodzinny maraton swoich piosenek.

Thor: Miłość i grom jest dla mnie tym, czym powinien być bardzo dobry film rozrywkowy. Dostarcza wiele frajdy nie tylko scenami mordobić, ale przede wszystkim emocjonującymi relacjami między bohaterami. Uwielbiam Thora od Waititiego, bo w swojej boskości nie jest już nadęty, a poza tym stawia czoło problemom, z którymi my, ludzie, jesteśmy w stanie się zidentyfikować. Ta miłość w tytule wcale nie jest na pokaz.

Nie sądziłem, że można zrobić gorszy film niż Thor: Mroczny świat, ale wydaje się, że Taika Waititi właśnie to osiągnął. Love and Thunder jest zdecydowanie najsłabszym filmem w MCU.

Nigdy nie spodziewałem się, że to powiem o filmie Taiki Waititiego, ale prawda jest taka, że nienawidziłem każdej minuty Thor: Miłość i grom. Muszę przyznać, że film był dla mnie niezwykłym rozczarowaniem, nawet jeśli jestem daleki od pełnego zagłębienia się w MCU.