Wiadomość Resident Evil 9 pokazuje prawdziwy gameplay i ujawnia oczywisty powód, dla którego Leon nie mógł zostać protagonistą

Za czym tu tęsknić, przecież regularnie wychodzą remake'i starszych odsłon, a RE3 i RE4 są dokładnie tym, o czym piszesz.

Poza tym pragnę przypomnieć, że kryzys serii zaczął się właśnie wtedy, gdy twórcy zaczęli odchodzi od formuły grozy i horroru, na rzecz akcji i rozwałki, co z jednej strony naturalnie wpisywało się w rozwój głównych bohaterów, którzy przeszli drogę od wystraszonych żółtodziobów, do zaprawionych w boju agentów specjalnych, ale też odrzucało podwaliny serii, którym zawdzięczała ona swój sukces. Powrót do horrorowych korzeni należy zatem uznać za rozsądny, a twoją potrzebę grania doświadczonym koksem zaspokoi zapewne remake RE5, a potem być może remake RE6.

Bardzo na szczęście bo dostalibyśmy totalny syf.

Oj, tak! Całe szczęście! Wystarczy popatrzeć na twórcy Dishonored i do czego się doprowadziło.

I tak mamy już za dużo gry multi z zombie i to z otwartym światem.

Też tego nie rozumiem. Bardzo dobre gry.

W RE2 i RE3 graliśmy kobietami, ale to były już wtedy postacie osadzone w uniwersum Claire i Jill. Ludzie mają problem z Grace, bo to zupełnie nowa postać wrzucana jako główna twarz RE9, zamiast kogoś, z kim fani są związani od lat. Leon czy Chris mają ogromny bagaż doświadczeń i większość fanów serii, jest już z nimi jakoś związana, więc ja np o wiele bardziej wolał bym leona, niż kolejnego bohatera typu ethan bez grama charyzmy.

W RE2 i RE3 graliśmy kobietami, ale to były już wtedy postacie osadzone w uniwersum Claire i Jill.

W jakim sensie "osadzone"? Jill był grywalna już w pierwszej odsłonie, a Claire zadebiutowała w RE2, podobnie zresztą jak Leon. Jak inaczej "osadzić" postać, jeżeli nie po prostu zrobić grę, w której jest ona grywalna?

Ludzie mają problem z Grace, bo to zupełnie nowa postać wrzucana jako główna twarz RE9, zamiast kogoś, z kim fani są związani od lat.

Więc powinni do końca świata klepać historyjki dla tych samych postaci, które pojawiają się w serii od 30 lat? I na serio chciałbyś znowu grać np. jako Jill czy Claire, gdy pierwsza ma już 51, a druga 46 lat?

Leon czy Chris mają ogromny bagaż doświadczeń i większość fanów serii, jest już z nimi jakoś związana, więc ja np o wiele bardziej wolał bym leona, niż kolejnego bohatera typu ethan bez grama charyzmy.

Idea tej gry jest właśnie taka, że postać ma być strachliwym, niedoświadczonym świeżakiem, a nie zaprawionym w bojach weteranem. To ma być horror, a nie akcyjniak na modłę RE4 i RE5. Zdecydowanie wolę Grace czy Ethana, dla których to wszystko jest nowe, niezrozumiałe i strasznie, niż koksów wciągających zombiaki nosem i ratujących świat w każdy wtorek.

rpg-7
W Resident Evil 1 też graliśmy Jill Valentine do wyboru. W grze Resident Evil – Code: Veronica również graliśmy kobietę. Najnowszy DLC do Resident Evil Village też. To dla mnie nic nowego.

Tyle hałasu o nic.

Czyli co? Postać w grze będzie się bała za gracza ?

Nie, ale to kim grasz ma znaczenie, nawet niekoniecznie w sensie gameplayowym, co psychologicznym. Np. w Doomie 2016 i późniejszych odsłonach zdarzały się momenty bardziej mroczne, ciemne, krwiste, jakby wyjęte z horroru. Czy jednak gracz czuł w takich momentach strach? Nie, bo trudno się bać, gdy grasz ważącym 200 kilogramów, zakutym w futurystyczny pancerz rozpier...dzielaczem demonów i plugastwa wszelakiego. Sterując kimś takim masz poczucie, że to demony boją się ciebie, a nie na odwrót.

Podobnie tutaj, kierowanie Ethanem, Grace czy Rebeccą (RE0) potrafi być onieśmielające, bo twoja postać jest żółtodziobem, dla którego wszystko jest nowe, strasznie i niezrozumiałe, a starcie z byle zombiakiem może być dla niej ostatnim (nawet jeżeli od strony rozgrywki nie ma w zasadzie żadnej różnicy między 100 kilogramowym Chrisem, a 42 kilogramową Rebeccą).

Persecuted Wszystko zależy od gracza, a nie postaci, jaką się gra, jeśli ktoś boi się własnego cienia w realnym życiu to i byle potwora z pikseli też będzie się bał, podobnie jak w przypadku oglądania horrorów gdzie jesteśmy widzami całej historii, a nie jej protagonistami, natomiast co do samej gry, mam jednak nadzieję, że nie pójdą w stronę straszenia ala amnezja, gdzie cały strach polega na nie możliwości pokonania wroga, a główna bohaterka będzie reagowała strachem poprzez rozmydlony obraz albo spóźniony ruch, bo jak dla mnie nie ma nic tu strasznego, bardziej wnerwiającego i upierdliwego gdzie tak jak w przypadku amnezji czy też somy nieźle się wku****łem kiedy musiałem ukrywać się przed pikselowanymi potworami po kontach jak mała dziewczynka, jak dla mnie nic w tym strachu czy grozy tylko sztuczne rozciągnięcie rozgrywki

Czasy męskich białych bohaterów. Kolonistów i zwyrodnialców. Powoli odchodzą do lamusa. Teraz rządzą silne niezależne kobiety. Musisz przywyknąć do tego.

Chodzi mi o to, że Leon odpadł, bo nie był strachliwy

Nie jest to niemożliwe, chociaż ja bym tego nie chciał. Nie chodzi nawet o samego Leona, ale ja po prostu nie znoszę gier, w których muszę kierować kilkoma postaciami, nie ważne, czy naprzemiennie, czy równocześnie. Wolę mieć wybór, a potem trzymać się go od początku do końca. Mikro wstawki z drugą postacią jeszcze zniosę, zwłaszcza gdy posiada ona jakieś specjalne właściwości gameplayowe (np. Ciri w W3), ale tak na pełną skalę to mnie to wybija z immersji.

Ale to by było właśnie najlepsze rozwiązanie, etapy horrorowe gramy jako Grace, a etapy Leonem bardziej by przypominały to co widzieliśmy w Re4.
W ten sposób będzie wilk syty i owca cała, jest to chyba najbardziej korzystny, prawdopodobny scenariusz.