Sztuczna inteligencja zatacza coraz szersze koła w świecie gamedevu, ale to tylko pozory – do stworzenia na jej bazie wciągających i spójnych gier ciągle daleko.
AI bardzo dynamicznie się rozwija, a jedną z branż, która największe nadzieje wiąże z jej rozwojem, jest oczywiście gamedev. Skomplikowane procesy wchodzące w skład długiej drogi produkcyjnej gry od dawna spędzają sen z powiek deweloperom i wydawcom, którzy chcieliby jednak w miarę możliwości ułatwiać sobie życie i robić wszystko mniejszym kosztem (zarówno finansowym, jak i psychicznym).
Sentymentu tego nie podzielają zazwyczaj jednak gracze, dla których to podejście jest zazwyczaj zwiastunem bylejakości i lenistwa, nie zaś rozwoju. O co tym razem chodzi? Otóż po raz kolejny Reddit obiegł film, na którym widzimy jedną z prób zrealizowania gry za pomocą sztucznej inteligencji.
Pokazana na nim „gra” przypomina nieco Red Dead Redemption 2 w dynamicznym, zmieniającym się na życzenie dewelopera środowisku wirtualnym, co ma zobrazować postęp i potencjał AI w produkcji gier. Choć rzeczony potencjał zdecydowanie jest widoczny, to materiał akcentuje też sporo obecnych słabości tej metody.
Film został wykonany w oparciu o Mirage 2, czyli „silnik” generujący świat interaktywny. Jak pisze autor posta, rozwiązanie to „generuje w pełni grywalne growe światy w czasie rzeczywistym za pośrednictwem przeglądarki”. Brzmi ciekawie? Niestety jednak nie jest tak zaawansowane i skuteczne, na jakie wygląda.
Uczestnicy dyskusji są tego świadomi. Do tego stopnia, że jeden z nich nazwał pokazane na filmie doświadczenie „nie grą, ale sztuką, w której można się poruszać”. Inny z kolei przyrównał je do „wycieczki na grzybkach”, argumentując, że „wszystko płynie. Nie ma sensu, ale płynie”. Jeszcze inny stwierdził, że całość jest jak sen – ale nie ten przyjemnego rodzaju.
Jak to wygląda od kulis? Model reaguje na prompty i zmienia otoczenie gry na życzenie, ale gry to nie tylko interaktywne, atrakcyjne wizualnie wirtualne otoczenie. Tak wygenerowana przez AI produkcja to zatem tylko obiecująca wydmuszka. Materiału do refleksji dostarcza nam w szczególności opinia jednego z insiderów gamedevu:
Zajmowałem się trochę tworzeniem gier i uważam te modele za niesamowicie imponujące – znacznie wykraczają poza to, co jeszcze kilka miesięcy temu uważałem za możliwe. Wielu ludzi sądzi jednak, że gry sprowadzają się po prostu do stworzenia świata.
Tymczasem najlepsze tytuły, w które ludzie faktycznie chcą grać, to starannie zaprojektowane doświadczenia, które mają wciągać, stawiać wyzwania, dawać frajdę i nagradzać. Wystarczy zmienić drobny element, a już cała równowaga zabawy zostaje zachwiana.
Na ten moment ta technologia wydaje się jeszcze bardzo odległa od zapewnienia takiej kontroli, która pozwoliłaby projektantom gier utrzymać balans potrzebny do usatysfakcjonowania graczy (a wierzcie mi, gracze to jedna z najtrudniejszych grup do zadowolenia).
Faktycznym problemem jest zatem nie zdolność AI do stworzenia wiarygodnego wirtualnego środowiska, ale do odtworzenia cyfrowej infrastruktury potrzebnej do generowania wciągających na długie godziny tytułów – a to już wydaje się znacznie bardziej skomplikowane jak na jej obecne możliwości:
Ludzie nie zdają sobie sprawy, jak ogromnej mocy obliczeniowej to wymaga. Jest powód, dla którego gry się pobiera, a nie gra w nie wyłącznie w chmurze: AI nie zastąpi fizycznej infrastruktury potrzebnej do obsługi rozgrywki, takiej jak światłowody, centra przetwarzania danych czy klastry GPU wymagane nawet do doświadczenia jednego gracza.
Moim zdaniem granie oparte na AI będzie możliwe dopiero wtedy, gdy infrastruktura fizyczna wykona ogromny skok naprzód, aby sprostać dodatkowym wymaganiom obliczeniowym i sieciowym.
Na ten komentarz inny fan odpowiada bardzo interesującą refleksją: o ile tworzenie rozgrywki w trybie dla jednego gracza jest trudne, ale osiągalne, tak produkcje spod znaku multiplayer trafiłyby już na metaforyczną ścianę. Potrzebny byłby bowiem „konsensus w czasie rzeczywistym między dwoma różnymi LLM-ami [dużymi modelami językowymi – przyp. red.], które generowałyby odmienne wyniki na różnych maszynach w sieci”.
Przed sztuczną inteligencją zatem jeszcze bardzo długa i wymagająca droga. Nie zmienia to jednak faktu, że już odgrywa ona sporą rolę w procesie produkcji gier (np. przy tworzeniu assetów) i najprawdopodobniej już tak zostanie.
Dziękujemy za przeczytanie artykułu.
Ustaw GRYOnline.pl jako preferowane źródło wiadomości w Google
1
Autor: Danuta Repelowicz
Hiszpańskie serce i japońska dusza. Absolwentka filmoznawstwa ze szczególną słabością do RPG-ów i bijatyk. Miłośniczka wiedzy tajemnej, nauk o kosmosie, musicali i wulkanów. Dorastała na Onimushy, Tekkenie i Singstarze. Wcześniej związana z serwisem GamesGuru, pisze i tworzy od najmłodszych lat. Prywatnie także wokalistka i wojowniczka Shorinji Kempo stopnia 4 Kyu. Specjalizuje się w narratologii i ewolucji postaci. Świetnie porusza się też po tematyce archetypów i symboli. Jej znakiem rozpoznawczym jest wszechstronność, a jej ciekawość często prowadzi ją w najdziksze ostępy umysłu i wyobraźni.
GRYOnline.pl:
tvgry.pl:
