16 godzin w grze dziennie i problemy ze snem - legenda CS:GO o swojej karierze

Zawsze słyszy się o tym od osób trzecich, ale ja chcę wiedzieć z pierwszej ręki: jak naprawdę wyglądało przechodzenie na zawodowstwo? Ile czasu poświęciłeś na grę, zanim osiągnąłeś status „semi-pro”? A potem jak ciężko pracowałeś, by zostać zawodowcem? Czy kiedykolwiek myślałeś, żeby dać sobie z tym spokój?

Zajęło mi to LATA, zanim stałem się naprawdę kimś. Dla tych, którzy nie wiedzą, zacząłem grać w CS-a w betach, więc jeszcze kiedy był świeżo wydany! Ale to było około czasów „jeden-szóstki” i chyba w okolicach 2006 roku poczułem, że jestem przyzwoity w tej grze. Zacząłem wtedy trenować w nowy sposób – oglądałem wiele rozgrywek i dem, żeby lepiej ją zrozumieć.

Miałem ten dziwny i denerwujący harmonogram, co do którego wydaje mi się, że dzisiaj jest normą, a wcześniej nie był:

• Deathmatche (przez co najmniej 2 godziny przed i po, w sumie 4) – jeśli nie miałem na nie ochoty, wybierałem trening z botami.
• Trening z drużyną (ok. 6 godzin).
• Oglądanie demek do 1-2 godzin dziennie – pamiętajcie, że w tych czasach nie było YouTube'a czy kogoś, kto dałby nam szybszy sposób na zrobienie tego za pomocą programów itp.
• „PUGs” [mecze na zewnętrznych serwerach - dop. red.] – kilka godzin.
• Trenowanie „retake’ów” [odbijanie bombsite’ów – dop. red.] z przyjaciółmi.

I to było w zasadzie to, co robiłem w tamtych czasach. Grindowałem każdego dnia, bez żadnych przerw, przez wiele lat [...].

Powiedziałbym, że spędzałem około 16 godzin na trening; faktycznie miałem problemy z zasypianiem już wtedy, tak jak i teraz.

Chociaż obecnie jest już o wiele lepiej.