The Gunk

Gra do skończenia w kilka godzin, można ją nazwać przyjemnym doświadczeniem. Graficznie jest bardzo dobrze, widoki są prześliczne. Muzycznie jest w porządku, nie uświadczymy tu jakiegoś niesamowitego soundtracku, ale trafi się kilka odprężających ścieżek dźwiękowych. Fabularnie dość wciąga, chcemy wiedzieć, co się za chwilę wydarzy. Minusikiem jest miejscami taka sobie optymalizacja i gdzieniegdzie mogą pojawić się bugi. Tak poza tym, to polecam wypróbować za darmo z Game Passa i samemu się przekonać. Ogólnie polecam :)

Pograłem około półtorej godziny. Dosyć mnie wynudziła, chociaż lubię gry adventure z otwartym światem.

Fabularnie jest niezbędne minimum, oczekiwałbym jednak więcej. Nie pokazują się żadne cele do osiągnięcia. Po prostu czyścimy kolejne zakamarki, zbieramy zasoby, idziemy dalej. Żeby wykorzystać zasoby wracamy do bazy, co na minimalnie dalszym etapie było męczące.

Wkurzało też momentami to, że świat jest rzekomo dosyć otwarty, masa skał dookoła, wiele roślin. A jak próbujemy wskoczyc na skałę, to na jednej staniemy, z innej się ześlizgniemy, na innej lekko zbugujemy bo włączy się animacja spadania i trzrba poczekać aż postać spadnie, bo nic nie da się zrobić. Przez cześć roślin przenikniemy żeby zbadać zakamarki, na innych się zatrzymamy, bo stoją jak skały. Wskoczyc się da tylko na klify oznaczone żółtą farbą, co nie było do końca wyjaśnione na początku. Dosyć frustrujące.

Finalnie dostajemy bardzo liniową grę z odtwórczymi, niewymagającymi zadaniami - usunąć szlam i zebrać surowce.

Na początku filozofia gry niezbyt do mnie przemawiała : sprzątnie tytułowego The Gunk na jakiejś planecie. Eeeee...
Jednak gra za darmo w XGPU wiec pobrałem uruchomiłem i przepadłem. Skończyłem nad ranem.
Wciaganie the gunk bardzo satysfakcjonujące i relaksujacce i do tego proste zagadki logiczne.
Oczywiście widac drobne elementy , któe mogły by być zrobione lepiej jak animacja twarzy postaci, styl i realizacja moze sie podobać lub nie, ale bez przesady to bardzo kolorowa prawie bajkowa gra, animacje nie są tak rewelacyjne jak w Kena ale jednak to The gunk wciagnał mnie a w Kena odpadłem po godzinie-półtorej z nudów.

To czego moge się przyczepić to brak polskiej lokalizacji

Jestem chyba jedną z niewielu osób, którym spodobał się zwiastun tej nowej gry Naughty Dog, „Intergalactic: The Heretic Prophet” (choć w samą grę pewnie nie zagram, o ile w dalekiej przyszłości się ona nie ukaże na PC). Wspominam o tym tylko dlatego, że uruchamiając „The Gunk” uderzyło mnie podobieństwo zawiązania fabuły tej gry z tym, co widziałem na znienawidzonym przez wielu zwiastunie dzieła twórców „Uncharted”. Tutaj też wcielamy się w awanturniczą kobietę, która ląduje niewielkim stateczkiem na małej, obcej planecie. Było chyba zresztą jeszcze kilka takich gier, prawda?
W każdym razie – tutaj akurat nasza protagonistka, Rani, nie jest sama, towarzyszy jej partnerka imieniem Becks oraz robot imieniem CuRT. Ponadto jej misją nie jest odnalezienie jakiegoś międzygalaktycznego łotra, a wyciągnięcie się z biedy i z głębokich długów poprzez znalezienie czegoś, co może mieć jakąś wartość handlową. No, a przynajmniej na początku tak to wygląda.
„The Gunk” urzeka przede wszystkim swoją oprawą graficzną – akcja toczy się na obcej, pełnej grzybów i dziwnych roślin planecie, na której uświadczyć możemy wielu urokliwych widoków. Mechanicznie i fabularnie jest już nieco bardziej ubogo, ale nic w tym złego, to bowiem niewielka przygoda, która wcale nie musi mieć wielu rozbuchanych mechanizmów. Główna opowieść z kolei ma wiarygodnie nakreśloną protagonistkę i jej towarzyszkę, a ich relację śledzi się z przyjemnością. Główna nić fabularna jednak, mimo dobrego poczucia eksploracji i wartościowego morału pro-ekologicznego, niczym nie zaskakuje i nie pozostawia po sobie większego wrażenia.
To gra, która budzi bardzo wiele bardzo różnych skojarzeń – „Tomb Raider”, seria „Trine”, nawet ten niedawny film Pixara pt. „Dziwny świat”. Pod względem rozgrywki przypomina chyba jednak przede wszystkim stare, dobre platformówki z czasów szóstej generacji konsol, takie jak chociażby rodzima seria o Kangurku Kao, niedawno zresztą odnowiona. Bardzo dobrze, że takie gry jeszcze powstają, nie tylko dlatego, że stanowią przyjemne oderwanie od dzisiejszych tytułów wysokobudżetowych, ale też dlatego, że przypominają nam, co niegdyś nam się w grach tak bardzo podobało – mechanizmy, które z powodzeniem przetrwały próbę czasu.

The Gunk - recenzje graczy