The Gunk

Jestem chyba jedną z niewielu osób, którym spodobał się zwiastun tej nowej gry Naughty Dog, „Intergalactic: The Heretic Prophet” (choć w samą grę pewnie nie zagram, o ile w dalekiej przyszłości się ona nie ukaże na PC). Wspominam o tym tylko dlatego, że uruchamiając „The Gunk” uderzyło mnie podobieństwo zawiązania fabuły tej gry z tym, co widziałem na znienawidzonym przez wielu zwiastunie dzieła twórców „Uncharted”. Tutaj też wcielamy się w awanturniczą kobietę, która ląduje niewielkim stateczkiem na małej, obcej planecie. Było chyba zresztą jeszcze kilka takich gier, prawda?W każdym razie – tutaj akurat nasza protagonistka, Rani, nie jest sama, towarzyszy jej partnerka imieniem Becks oraz robot imieniem CuRT. Ponadto jej misją nie jest odnalezienie jakiegoś międzygalaktycznego łotra, a wyciągnięcie się z biedy i z głębokich długów poprzez znalezienie czegoś, co może mieć jakąś wartość handlową. No, a przynajmniej na początku tak to wygląda.„The Gunk” urzeka przede wszystkim swoją oprawą graficzną – akcja toczy się na obcej, pełnej grzybów i dziwnych roślin planecie, na której uświadczyć możemy wielu urokliwych widoków. Mechanicznie i fabularnie jest już nieco bardziej ubogo, ale nic w tym złego, to bowiem niewielka przygoda, która wcale nie musi mieć wielu rozbuchanych mechanizmów. Główna opowieść z kolei ma wiarygodnie nakreśloną protagonistkę i jej towarzyszkę, a ich relację śledzi się z przyjemnością. Główna nić fabularna jednak, mimo dobrego poczucia eksploracji i wartościowego morału pro-ekologicznego, niczym nie zaskakuje i nie pozostawia po sobie większego wrażenia.To gra, która budzi bardzo wiele bardzo różnych skojarzeń – „Tomb Raider”, seria „Trine”, nawet ten niedawny film Pixara pt. „Dziwny świat”. Pod względem rozgrywki przypomina chyba jednak przede wszystkim stare, dobre platformówki z czasów szóstej generacji konsol, takie jak chociażby rodzima seria o Kangurku Kao, niedawno zresztą odnowiona. Bardzo dobrze, że takie gry jeszcze powstają, nie tylko dlatego, że stanowią przyjemne oderwanie od dzisiejszych tytułów wysokobudżetowych, ale też dlatego, że przypominają nam, co niegdyś nam się w grach tak bardzo podobało – mechanizmy, które z powodzeniem przetrwały próbę czasu.

3h40m Nudne jak flaki z olejem, monotonna rozgrywka Nudne etapy platformowe, zagadki łatwe i nudne Nudna fabuła i postaci Nudne dialogi Czasami muzycznie jest spoko Grafika bardzo ładna, szczególnie w momencie gdy otoczenie nabiera kolorów, ale modele postaci obrzydliwe i spadki wydajności Gra o kosmicznym ssaniu przez prawie 4 godziny. Dobrze że gra krótka, ale mogłaby być o 3 godziny krótsza.

Kontra Ogrodnika polega na absolutyzmie moralności w kwestii ekologii, a zbywa modalność działania. Świat jest relacyjny, nie samoistny. Poza tym gra-usypiacz, zwłaszcza pod kątem muzyki i pętli rozgrywki.

Może być, niby pięć godzin, ale miałem wrażenie, że z 10-15. Niestety trochę przynudza bo prawie cały czas robimy to samo, szczególnie ostanie 2-3 rozdziały. Relaksująca gra z przesłaniem. Kasy nie warta, ale w Pasie można spróbować.