Resident Evil Code: Veronica X

Mam wrażenie jakby przez to że przy tytule tegoż Residenta nie widnieje cyfra zwiastująca że jest to pełnoprawna kontynuacja serii, to wiele osób mogło kompletnie pominąć tę grę kierując swoją uwagę ku innym pełnoprawnym odsłonom głównej linii gier spod szyldu Resident Evil.Całe szczęście, że nie należę do tej grupy i dane mi było ograć CODE: Veronica, bo jest zdecydowanie warta zapoznania się z nią, zwłaszcza jeśli jest się fanem klasycznych trzech pierwszych części.Klasyczna - właśnie to słowo najlepiej obrazuje to czego można się po niej spodziewać. W przeciwieństwie do poprzedniego RE3 nie mamy tutaj próby wprowadzania nowych rozwiązań do rozgrywki czy kładzenia większego nacisku na akcję, wręcz przeciwnie: gra pomija możliwości wprowadzone w poprzedniczce i wraca do tych znanych z dwóch pierwszych części. Jedyną znaczącą zmianą jest kamera która ze statycznej stała się dynamiczna, poruszając się w konkretnych lokacjach razem z graczem. Poza tym gameplay to stary dobry Resident ze swoim gromadzeniem zapasów, łamigłówkami, maszynami do pisania, klimatycznym soundtrackiem, zmutowanymi oponentami i niestety(mimo upływu lat) drewnianym, śmiesznym w swojej nieudolności voice actingiem.To co może wydawać się nietypowe to długość gry - zdecydowanie większa niż w swoich poprzedniczkach. Jest to o tyle zaskakujące, że podczas gry 2 razy można odnieść błędne wrażenie, że jesteśmy blisko zakończenia i już zaraz ukażą nam się napisy końcowe, po czym raczeni jesteśmy zwrotem akcji.I tutaj dochodzimy do bardzo dobrze skonstruowanej fabuły która uzupełnia fakty znane nam dotychczas jednocześnie zaopatrując w nowe informacje ze świata gry. Są to kolejne puzzle do układanki przedstawione przy użyciu powiązanego z organizacją Umbrella rodu Ashfordów, mającego swoją siedzibę na wyspie z której przyjdzie nam szukać ucieczki.Struktura gry wygląda podobnie jak w poprzedniczkach, jednak nie ma tutaj takiej dowolności w wyborze protagonisty. Pomijając krótki epizod z postacią drugoplanową mamy w grze 2 etapy: pierwszy przechodzimy jako Claire, drugi w głównej mierze jako Chris. Wspomniany brak dowolności jest nam wynagradzany w pełni spójnymi, dobrze dopiętymi wątkami obu postaci, a więc w gruncie rzeczy nie ma tego złego...Dodatkowo warto wspomnieć o tym, że graficznie jak na swój wiek gra wygląda naprawdę nieźle oraz o nawiązaniu do korzeni w postaci repliki dworu z Resident Evil 1.Co w takim razie na minus oprócz wspomnianego voice actingu? Podobnie jak w trójce brakuje mi tego co w dwóch pierwszych częściach robiło robotę: napiętego, wręcz klaustrofobicznego poczucia zagrożenia jakie w połączeniu z muzyką biło zwłaszcza z posiadłości w RE1, ale także z posterunku w RE2. Oczywiście nie jest to pod tym względem tak rozmyte jak w trzeciej części, są tu momenty jak chociażby w pałacu Alfreda czy prywatnej rezydencji, jednak jest to zdecydowanie rzadsze.Dorzuciłbym jeszcze 2 aspekty które mogą uwierać:-Brak możliwości zwiększenia poziomu trudności-Sterowanie - o ile na klawiaturze poruszanie postacią nie stanowi większego problemu, o tyle w przypadku kontrolera PS2 jest ono zbyt nieintuicyjne i żeby je opanować przyda się kilkadziesiąt minut praktyki. Reasumując, po raz kolejny mamy do czynienia z bardzo mocnym reprezentantem gatunku, pozycja warta polecenia zwłaszcza ludziom którym do gustu przypadły klasyczne Residenty, także tym którzy po Nemesis czuli zawód ponieważ w przypadku CODE: Veronica X oferowana nam jest po prostu lepsza część. Gra mimo że nie najlepsza w serii to godna miana ostatniego klasycznego Residenta.