Minute of Islands

Główną zaletą "Minute of Islands" nie jest jej fabuła oddająca wewnętrzne zmagania nieco psychicznie zaburzonej protagonistki, jak chyba chcieliby tego twórcy tej gry. Jej najmocniejszą stroną i tak naprawdę chyba jedynym powodem, by w to dziełko zagrać, jest tego oprawa graficzna. Szczegółowe, śliczne rysunki, na jakie składa się archipelag stanowiący świat gry stanowią dzieła sztuki, od których trudno oderwać wzrok. Czuć tu chyba równie silne inspiracje Moebiusem i kreską francuskiego komiksu co w "Sable", a te są u mnie zawsze mile widziane. Ta gra to przede wszystkim wizualna uczta i tak trzeba się na nią nastawić.A fabuła? Ano fabuła jest, i to nawet całkiem strawna, nie powiem. Jasne, gra indie eksplorująca problemy i trudności psychiczne poprzez czy to projekt poziomów, czy dialogi i napotykane postacie, czy też mechanizmy rozgrywki jest już cliché, i "Minute of Islands" nawet nie próbuje odkryć koła na nowo. Mo, nasza protagonistka, to postać ambiwalentna i nie zawsze budząca naszą sympatię, nawet jeżeli rozumiemy, z czego wynika jej nastawienie do świata i ludzi wokoło. Jej osobista podróż jest jednak moim zdaniem zajmująca jedynie o tyle, że pozwala nam się przemieszczać z wyspy na wyspę, odkrywać nowe, piękne miejsca (zżerana przez grzyby nekropolia!) i poznawać nowe postacie. Zwieńczenie tej historii jest co prawda nieco nieoczywiste, a później optymistyczne, ale i tak nie jest to nic, co wprawiłoby mnie w jakiś wielki zachwyt.Mechanizmy rozgrywki... też są, nawet jeśli bardzo prymitywne. To w gruncie rzeczy prościutka plarformówka, w której przyciężkie sterowanie bywa frustrujące, gdy wymaga się od nas większej precyzji. No i mam wrażenie, że niektóre poziomy (wizje Mo) są tu dodane tylko po to, by wydłużyć czas produkcji."Minute of Islands" nie jest zatem w żadnym razie tak głębokie, na jakie się stylizuje, ale to nie szkodzi. Gdzie autorzy tekstu się aż tak nie popisali, graficy nadrobili to z nawiązką swoją spektakularną pracą.