Mandragora: Whispers of the Witch Tree

Zaliczona. Nie ukrywam, że mocno mnie wciągnęła. Grałem kilka dni po kilka godzin więc możliwe, że te 30-40h nabiłem. Walki są wymagające. Elementy platformowe średnio dopracowane. System rozwoju postaci bardzo złożony i wydaje mi się, że niepotrzebnie. Gra nie oferuje aż tak dużo by gracz potrzebował dziesiątki współczynników. Wspomnieć trzeba, że twórcy trochę okłamali kupujących i pisali o trybie game+, a okazało się, że na razie go w grze nie ma. Świat jest pełen sekretów i skarbów do odkrycia, a mapa całkiem spora. Moja postać na końcu gry miała 80 poziom. Nie używałem magii i pakowałem tylko w siłę i obronę zwykłego rycrza. Tak czy inaczej. To solidna produkcja na wiele godzin. Jak ktoś lubi metroidvanie z wymagającą walką to warto. Miło, że gra została wydana po polsku. Jakby ktoś chciał zagrać w podobną grę i bardziej mroczniejszą to polecam Vigil: The Longest Night.

Moim zdaniem, gra ma sporą wadę.
Od początku gram magiem ognia, po osiągnięciu 25 poziomu można dobrać drugą klasę, gra nawet o tym nie informuje, problem w tym, że wybierając drugą magiczną klasę, np. magię żywiołów nie można się pomiędzy nimi przełączać w locie bo można na raz mieć tylko jeden relikt, w moim przypadku, relikt ognia, więc jeśli chcę zmienić klasę to nie tylko muszę zmienić relikt ale usunąć też wszystkie przypisane umiejętności i dodać nowe z drugiej klasy a myślałem, że po to są dwa zestawy ... Gdybym to wiedział wcześniej to wybrałbym klasę wojownika jako drugą bo ona nie ma reliktu.

Nakręciłem się na Mandragorę trochę po zachwytach Ryslawa, miałem lekkiego kaca po świetnym Prince of Persia i starutkim ale nadal świetnym Metroidzie samus returns na 3DS, więc będąc w ciągu Metroidvaniowym zakupiłem Mandragorę od razu na premierę i powiem szczerze, że mam mieszane odczucia, gra jest napewno wybitna jeżeli chodzi o klimat, grafikę, styl graficzny. Niestety pod każdym innym jest o klasę niżej jeżeli nie gorzej od wybitnych metroidwanii jak wyżej wymieniony PoP czy Metroid. Jestem przy ostatnim Bossie i to co tu się dzieje to jakaś masakra, najgorsze i najtańsze zagrywki z Soulslikow jakie można sobie wyobrazić aby wydłużyć sztucznie czas gry. Mega irytujący koleś, który praktycznie każdym atakiem zbija z pół paska życia i oczywiście spamuje atakami jak szalony, walka która wymaga bardzo dobrego unikania ataków i korzystania z tych wszystkich umiejętności a postać rusza się jak wóz z węglem i nie ma tu mowy o lekkości i responsywnosci postaci jak z popa, dodam że gram lekkim buildem z obciążeniem około 50 procent więc nawet nie chce wiedzieć jak jest przy większym obciążeniu. Oczywiście ognisko specjalnie daleko i wymaga jazdy winda, włażenia po drabinach żeby dostać się do bossa, serio ? Zajmuje to może z 30 sekund ale jest mega irytujące. Akurat w kwestii ognisk to jest norma i poza paroma wyjątkami kluczowe walki są oddalone od ogniska, tylko po to żeby wydłużyć grę a przy okazji wkurzyć gracza. Ostatni etap przed ostatnim bossem to zalew najtańszych zagrywek żeby zatrzymać gracza, narzygane pełno przeciwników najbardziej irytujących i pełen przegląd i recykling mini bossów których trzeba pokonać żeby pójść dalej, brakowało chyba tylko tego szczura wielkiego, który się pojawił chyba kilkanaście razy przez całą grę. Gra faktycznie oczarowuje oprawa i klimatem ale dobrze by jej zrobiło jeżeli by ją trochę skondensowali i skrócili.
Aha no i próbowałem grać mieczem i tarcza żeby sobie parować ale niestety nie ma to najmniejszego sensu, chyba, że chcecie sobie wydłużyć walki z bossami jeszcze bardziej, o ile przy szeregowych przeciwnikach coś tam się da parować i przeciwnicy mają ataki które można sparować tak bossowie mają niewiele takich ataków i większość z nich wymaga rolkowania lub skoku, kucniecia więc kończy się to tym że biegamy z tą tarcza bez sensu i nic kompletnie nie daje obniżając tylko obrażenia, które zadajemy. Wytrzymałem tak chyba jakoś do połowy gry i potem zmieniłem na miecz dwuręczny.

Ogólnie nie jestem fanem gier typu side-scroll, ale fakt, że ta gra ma swoją głębię i walka nie jest "papierowa", to postanowiłem wypróbować ten souls-like. Choć gra nie jest jakoś bardzo wymagająca, to wciąga jej eksplorowanie. Wady to irytujące miejscami etapy platformowe, oraz dziwny balans jeśli chodzi o craftowanie (trzeba dużo farmić, żeby odblokować kolejny poziom sklepu). System drzewek umiejętności nie przypadł mi do gustu. Nie chciało mi się kombinować i skupiłem się na wojowniku i tylko odblokowałem możliwość korzystania z ognistych umiejętności. Dodam też że podwójny skok powinien być wcześniej dostępny. W swojej klasie to solidna pozycja, ale na tle innych nowości w tym roku, to przeciętna gra.

Mandragora: Whispers of the Witch Tree - recenzje graczy