EyeToy: AntiGrav

Sama dyscyplina jest kolejną wariacją na temat latającej deski snowboardowej albo deskorolki (jak w filmie „Powrót do przyszłości 2”). Na pięciu dostępnych trasach ( pełnych skrótów i wielu innych czekających na odkrycie niespodzianek ( wykonujemy różne triki, zbieramy bonusy bądź też ścigamy się z komputerowymi przeciwnikami. A wszystko w otoczeniu błyszczącej i mieniącej się barwami tęczy scenografii miasta przyszłości ( z fantazyjnymi drapaczami chmur i ulicami pełnymi antygrawitacyjnych pojazdów.

Przełomowość gry kryje się jednak gdzie indziej: w integracji żywego człowieka z wirtualnym światem, którą zapewnia niecodzienny sposób kierowania zawodnikiem na ekranie. Otóż sterujemy nim za pomocą ułożenia oraz ruchów głowy, a z czasem także ramion. Ustawiona na telewizorze kamera obserwuje położenie i układ ciała, wyznaczając na tej podstawie prędkość i kierunek lotu naszego bohatera. Jeśli więc na przykład grający ugnie trochę kolana i twarz znajdzie się niżej, deska popędzi z większą prędkością. Oczywiście przechylenie głowy w lewo lub w prawo, spowoduje skręt w tę samą stronę. Do tego dochodzą podskoki i ruchy rękoma, gdy trzeba będzie dosięgnąć i strącić określone obiekty. Także rozbudowany system powietrznych tricków opiera się w dużej mierze na wymachiwaniu ramionami w określonym rytmie.

Możliwych kombinacji jest sporo, zwłaszcza kiedy odkryjemy mechaniczne skrzydła, umożliwiające swobodne latanie w przestworzach, a więc poruszanie się w przestrzeni trójwymiarowej także w górę i w dół. Rozgrywka zresztą szybko się komplikuje, wymagając wykonywania mniej lub bardziej złożonych sekwencji ruchowych, co nierzadko będzie wymagać od gracza sporej sprawności i dobrej kondycji fizycznej. No i umiejętności śmiania się z siebie samego, podczas wykonywania dziwnych wygibasów przed ekranem.

Zaś aby wszystko przebiegało w odpowiednim tempie, twórcy ze studia Harmonix ( specjalizującego się przecież w grach muzycznych („Frequency”, „Amplitude”, „Karaoke Revolution”) ( zadbali o właściwą oprawę audio. Ścieżka dźwiękowa, wyprodukowana przez Apollo 440, tworzy więc klimatyczną mieszankę tanecznego klubowego techno z elementami drum’n’bassu i dynamicznej, elektrycznej muzyki gitarowej.

Autor opisu gry: Anna Gidyńska