Combat Mission: Beyond Overlord PC

Recenzja 10 stycznia 2001, 17:41

Przebieg gry został podzielony na dwie tury. W pierwszej wydajemy rozkazy naszym oddziałom, w drugiej zaś trwającej 60 sekund obserwujemy jak są one wykonywane. System ten jest doprawdy genialnym rozwiązaniem odwiecznego dylematu twórców-strategów, polegającego na wyborze pomiędzy rozgrywką turową, a rozgrywką w czasie rzeczywistym, ponieważ łączy w sobie największe z ich zalet świetnie imitując akcję toczącą się w czasie rzeczywistym, jednocześnie dając nam czas do przemyślenia swoich posunięć. Na polach bitew spotkamy się z prawie wszystkimi typami jednostek lądowych jakie brały udział w wojnie, co samo w sobie nie jest może czymś niezwykłym, ale nie widziałem jeszcze żadnej strategii, która mogła by się poszczycić tak wiernym i realistycznym odtworzeniem parametrów całej dostępnej broni. Dotyczy to zarówno broni używanej przez piechotę jak i wozów opancerzonych i czołgów, przy których odwzorowaniu wzięto pod uwagę nie tylko grubość pancerza ale także stopień jego nachylenia z każdej strony pojazdu, dzięki czemu nieraz ujrzycie jak pocisk wystrzelony z bazooki przez waszego piechura mający uciszyć na zawsze uciążliwy czołg odbija się od niego rykoszetem. Aby zobrazować Wam jeszcze jedną z podstawowych różnic między poszczególnymi typami broni jaką niewątpliwie jest jej zasięg, wyobraźcie sobie sytuację, w której stroną aliancką atakujecie przyczółek broniony przez niemiecką drużynę składającą się z siedmiu żołnierzy, uzbrojonych w trzy karabiny MP44, dwa MP40, jeden pistolet Mauser i jeden ciężki karabin maszynowy MG42 LMG. Kiedy alianccy żołnierze znajdą się w odległości 500 metrów od celu zostaną zasypani przez grad pocisków z MG42, następnie w odległości około 375 metrów włączy się MP44, a jeżeli dojdą do 250 to MP40. Na koniec jeżeli znajdą się w odległości poniżej 100 metrów to usłyszycie jeszcze wystrzały z Mausera. Podobnie mój szacunek budzi sztuczna inteligencja jaką zostali obdarzeni zwykli żołnierze. Ich zachowanie jest bardzo naturalne i racjonalne (np. gdy nagle podczas marszu znajdą się pod ostrzałem nie czekają na naszą reakcję tylko sami starają się odczołgać w okolice drzew lub budynków, równocześnie odpowiadając ogniem), oczekujcie więc, że gdy wydacie rozkaz ostrzału odległego o 300 metrów celu zignorują go i będą strzelać do znajdującego się w odległości 25 metrów, zagrażającemu bezpośrednio ich życiu oddziału piechoty. To samo odnosi się do taktyki wrogich wojsk. Sami przekonacie się, że komputer w tej grze jest wymagającym przeciwnikiem, nie zachowuje się schematycznie jak niekiedy ma to miejsce w konkurencyjnych produktach, ale cały czas nieźle kombinuje próbując nas zaskoczyć niespodziewanymi manewrami. Nieraz gdy poczujemy się panami sytuacji, nagle okaże się, że na naszym skrzydle niespodziewanie pojawił się pluton wrogiej piechoty wsparty dwoma czołgami i całe nasze zwycięstwo legnie w gruzach.