Najciekawsze materiały do: Soldier of Fortune

Eh co tu dużo gadać jedna z najlepszych gier w jakie grałem w życiu, a na pewno najlepsza strzelanka. Miałem do tej gry taki śmieszny ruski dubbing... i te niezapomniane postaci .. Jacek, Jastrząb i ten typek z centrum dowodzenia. A i pamiętam moją ulubioną broń chyba Srebrny Pazur. Chyba żadna gra FPP nie wywołała we mnie takich emocji jak SoF1.

Uuuuuu, tej gry się nie da zapomnieć. Wiecznie ży2wa.

Epicka i najlepsza część serii SoF. :)

Kolejna stara, ale genialna gra. Jak ktoś ma problemy uruchomić ją na nowych systemach, to wystarczy pobrać moda z tej stronki. Mod nie tylko rozwiązuje sprawę kompatybilnośći np z Windows Vista, 7, 8, 8.1 ale dodaje między innymi wsparcie dla monitorów panoramicznych.

http://sof1.megalag.org/widescreen/

Gra zaliczona po paru latach. Przyznam że właśnie parę lat temu znacznie bardziej mi się podobała, ale dzisiaj wydaje się trochę już archaiczna i zaczyna nużyć w mniej więcej w połowie. Każda misja jest schematyczna i powtarzalna i polega tylko i wyłącznie na eliminowaniu kolejnych hord przeciwników, którzy różnią się tylko wyglądem w poszczególnych misjach.
Minusem dużym jest też częste respawnowanie się przeciwników w niektórych misjach. Są takie sytuacje, że kiedy wcześniej oczyści się okolice z przeciwników i idzie dalej, to odradzają się błyskawicznie za plecami gracza i atakują. Jak gra się na wyższym poziomie trudności, to często okazuje się to zgubne i trzeba zaczynać albo od wcześniejszego zapisu, albo od nowa.
Przydałoby się troszkę urozmaicić singla wprowadzając dwie, trzy misje skradankowe, lub dodać możliwość pokierowania jakimiś pojazdami od czasu do czasu. Tak niestety trochę przypomina Serious Sama, a gra w klimatach najemników powinna być troszkę jednak bardziej urozmaicona.
Wydaje mi się że Project IGI, który też wyszedł w 2000 roku jest jednak lepszy i wymaga kombinowania aby zaliczyć misje.
Dopiero druga częśc Soldier Of Fortune bardziej spełniła oczekiwania i nie była już taka nużąca po jakimś czasie.
Mimo wszystko jak na tamte czasy była to gra rewolucyjna pod pewnymi względami. Strzelanie w głowę czy kończyny z shotguna, czy ciężkim karabinem maszynowym powoduje ich odpadnięcie.
Graficznie już wtedy była troszkę przestarzała, bo na rynku był już wtedy id Tech 3, ale widać ze twórcy albo nie wykupili wcześniej licencji, albo prace już były tak zaawansowane, że opóźniłoby to znacznie premierę gry.

Edit: Grałem na poziomie trudności challenging, gdzie są tylko dwa zapisy w ciągu misji i faktycznie jest to poziom wymagający. Jak będzie chcieli grać na tym poziomie, to od razu ostrzegam że będziecie nienawidzić snajperów! Strzelają cholernie celnie i wystarczą tylko dwa strzały (mając nawet pełne zdrowie i pełny pasek kamizelki kuloodpornej) i padniecie trupem!
Niestety czasami są poukrywani i wejście np na bardziej otwarty teren, zakończy się natychmiastowym zgonem!
Najgorzej jest wtedy, jak snajperzy odradzają się za plecami, wtedy nie będziecie mieli żadnych szans, jeśli w tym czasie walczycie z innymi przeciwnikami!
Jest też poziom trudności ''unfair'' ale to już jest masakra i jest on przeznaczony dla prawdziwych hardcorów! Przeciwników jest mnóstwo i respawnują się tak często, że nawet nie zdąży się czasami przeładować magazynka i padnie się martwym na glebę! Udało mi się zaliczyć na tym poziomie pierwsza misję, ale później sobie darowałem.

dupa tylko krew nic ciekawego

pamiętam jak rypałem w to mając chyba z 10 lat może mniej :P u kumpla na pierwszym pececie ;d fajna gierka brutalna dość jak na tamten czas

Kto nie grał w SoF, ten nie może uważać się za fana gatunku FPS. Gra, która wyznaczyła dalszy kierunek rozwoju tego gatunku. Typowa, pierwszoosobowa strzelanka, gdzie trup ściele się gęsto, a krew tryska wszędzie. W tle fabuła stanowiąca tło dla naszych "złych" rzeczy. Prosta, genialna, niesamowicie grywalna. Grafika już jest przestarzała, ale klimat!!!

Gra z początku zrobiła na mnie wrażenie lubię grać czasem w stare fps'y przy piwku na najtrudniejszym poziomie trudności. Ogólnie ciekawy klimacik poziom w Tokio, pierwszy tak brutalny ale zarazem dający satysfakcję fps. Taki wstęp przed Return to the Castle Wolfenstein. Jednak wielki minus za respienie się przeciwników czasem potrafią dosłownie pojawić się na oczach gracza, rozumiem że za plecami jak nie widzę co i tak w wielu momentach jest wkur**ające ale żeby centralnie przed postacią. Jedyny element w którym twórcy dali dupska że tak powiem. Lubię ciężki poziom trudności ale żeby w rafinerii snajper którego nawet nie mogę zobaczyć przez jakąś mgłę mnie zabijał na jeden strzał to trochę przegięcie. Typowa gra za małolata gdzie każdy chwilę pobiegał po mapie pobawił się w znęcanie nad zwłokami i odstrzeliwaniem kończyn i wracał do tibi, diablo albo ,,hirołsów"

Soldier of Fortune to gra FPS wydana w 2000 roku. SOF przybliża gracza do krwiożerczej rzeczywistości. Prowadzimy walki w terrorystami w prawdziwymn świecie i realistycznym uzbrojeniem. Pracujemy dla tajnej rządowej agencji zatrudniającej najemników do rozwiązywania problemów bezpieczeństwa światowego. Witamy w świecie międzynarodowego terroryzmu :)
Gameplay. Zaczynamy przygodę w metrze, a później ścigamy terrorystów w pociągu. Historia naszych poszukiwań kolejnych skradzionych głowic nuklearnych poprowadzi nas do między innymi Rosji, Serbii, Japoni, Iraku, Sudanu i Niemiec. Lokacje wydają się dość autentyczne. Chociaż w większości poziomy są liniowe to na każdym doświadczamy zwrotów akcji. Niezależnie od tego czy jedziemy pędzącym pociągiem, infiltrujemy zaawansowaną technologicznie korporację czy też wędrujemy po zamarzniętej rosyjskiej bazie na Syberii czujemy się jak w filmie. Mamy do dyspozycji okoła tuzina śmiercionośnych broni od klasycznego noża bojowego poprzez pistolety, strzelbę, karabin snajperski, broń maszynową, wyrzutnie rakiet, bronie z tłumikiem, pakiety plastiku z detonatorami, granaty ogłuszające aż po miotacz ognia. Pomocnym wyposażeniem są gogle noktowizyjne. Dzięki zastosowaniu techniki Gore Zones udało się osiągnąć wyjątkowo realistyczne efekty reakcji na postrzał. Przeciwnicy pozbawieni głowy, odstrzelone kończyny latające w powietrzu czy same korpusy uderzające o ścianę. Ilość krwi i efekty gore w tej grze są naprawdę zdumiewające. Gra jest chyba nawet bardziej krwawa i brutalna niż sam Doom 1993 i Blood 1997. Zespół deweloperów dzięki dynamicznemu tempu nadał SoF kinowy charakter. Istnieje miernik hałasu podobny do tego w Thief. Gdy zrobimy więcej hałasu przyciągamy więcej wrogów. Na każdym poziomie znajduje się kilka ulepszeń. Wzmocnienia w SoF ograniczają się do granatów, C4, zbroi czy pakietu zdrowia. Trochę zawodzi stuczna inteligencja wrogów, która jest znacznie lepsza w sequelu. Z grą jest pewien problem, że mniej więcej w połowie zaczynać nudzić. Jest wiele sporo lepszych FPSów, które powstały wcześniej w latach 90', a miodnością, grywalnością, stylem i swoim wyrazistym charakterem zjadają na śniadanie pierwsze Soldier of Fortune więc nie wszystko poszło tu tak jak powinno.
Grafika i udźwiękowienie. Gra powstała na zmodyfikowanym enginie na którym wyprodukowano Quake 2. Dodano w niej 32-bitowy kolor i poprawiono oświetlenie. Na premierę prezentowała się nieźle, ale wymagała dość mocnych podzespołów mimo, że nie była w czołówca najładniejszych gier 2000 roku. Gra zawiera 26 stref w modelach postaci, aby stworzyć realistycznie obrzydliwe rany balistyczne. Wszystko to jest niezwykle niepokojące i jednocześnie niezwykle intrygujące, ponieważ jest to pierwszy przypadek użycia tego typu modelu obrażeń w strzelance, a przy każdym oddanym strzale daje niesamowity, ale chorobliwie satysfakcjonujący efekt. Efekt trafienia w głowę, odstrzelenia rąk czy nóg jest zrobiony doskonale. Gra jest jedną z pierwszych, gdzie zostawaly ślady na śniegu. Niezłe wrażenie robi ścieżka dźwiękowa. Rosnąca skala muzyki idealnie wpasowuje się w nastrój gry, a zespół dźwiękowy wykonał świetną robotę utrzymując muzykę w tle tam, gdzie powinna i używając jej do akcentowania akcji na ekranie. To właśnie ta dbałość o szczegóły efektów dźwiękowych i muzyki w grze naprawdę dodaje realizmu i wciągającego charakteru temu tytułowi, a także dodaje trochę dodatkowego napięcia.
Podsumowanie. Stworzenie gry tak realistycznie brutalnej jak SoF, gdzie walczymy z ludźmi, a nie potworami wymagało sporo odwagi. Nie ma wątpliwości, że to jedna najkrwawszych i najbardziej brutalnych gier FPS jakie kiedykolwiek powstały i choć nie przepadam za perwersyjną ultraprzemocą, gdzie zabija się ludzi ta gra potrafi sprawiać frajdę. Tryb dla pojedynczego gracza to długa seria niezwykle intensywnych strzelanin. Gra się dość fajnie mimo że, tępi wrogowie to niewiele więcej niż sztywne wieżyczki wypełnione dżemem truskawkowym, a fabuła jest na tyle cienka, że można ją w zasadzie olewać. Najlepsze gry studia Raven Software to:
Heretic 1994, Hexen 1995, Hexen II 1997, Heretic II 1998, Soldier of Fortune 2000, Soldier of Fortune II 2002, Jedi Knight II: Jedi Outcast 2002, Jedi Knight: Jedi Academy 2003 więc swoje najlepsze czasy mają dawno za sobą. Odpowiedzialni są też za remaster kultowej strzelanki Call of Duty 4: Modern Warfare 2007, który pojawił się w 2016 roku, ale skrytykowano słabą optymalizacje tego odświeżenia.
https://www.youtube.com/watch?v=L2l2ribdFp0&ab_channel=Levan