Najciekawsze materiały do: Dead Island 2

W recenzji na innym portalu przeczytałem:
Przeciwnicy skalują się razem z twoim poziomem A planowałem zakup :( W poprzednie gry tej serii grałem krótko ze względu na to cholerne skalowanie. Nie czułem rozwoju postaci. Miałem nadzieję, że inni zrobią to lepiej. Nie zrobili .

Faktycznie nie wysilili się przy tym ostatnim bossie. Zakończenie również urwane. Mimo tego grało się świetnie. Zero błędów czy wywalania do pulpitu. Czekam na kontynuację. Mocne 8.

https://youtu.be/JVL3iEFlb_M

Lubiłem grać w Dead Island i nawet ukończyłem go kilka razy ale to było już X lat temu.

Co mi się nie podoba w DI2 i mocno irytuje od samego początku czyli prezentacja bohaterów wszyscy to pajace i zero powagi. Już wiedziałem na starcie, że fabuła będzie słabiutka i mało angażująca. Gra jest targetem jakiś 12 letnich dzieci żeby się tym jarali ale OK po wybraniu bohatera z grona pajaców przyszła pora na rozgrywkę.

Ubicie zwykłego zombiaka to z 10-15 uderzeń. Nawet 2 ręcznym toporem po użyciu najsilniejszego ataku zombiakowi spadła czapka serio?

Mapki są małe i klaustrofobiczne ale najgorsze to respawn zombie czyli czyścimy pomieszczenie, robimy rundkę wkoło domu i wracając w tym samym miejscu pojawiają się zombie. Leżą tak samo czy wychodzą z tych samych miejsc. O ile w DI, DL i DL2 nie miałem z tym problemu bo mapa była duża więc często bywaliśmy w różnych miejscach. Lepszym wyjściem byłoby jakby respawn pojawiał się po resecie czy ponownym wejściu do gry.

Rozwój postaci to karty tarota? omg. W tych nowych grach rozwój postaci zalicza taki regres, że masakra jakby gracze byli z roku na rok coraz głupsi i nie potrafili stworzyć bardziej skomplikowanego builda.

Nie będę porównywał czy DI 2 lepsze od DL 2 bo uważam obie te gry za zje....

Zgodnie z moimi oczekiwaniami najsłabszym elementem gry okazał się system (braku) rozwoju postaci, czyli durne karty. Na szczęście nie są one losowe, a z góry znane (grze, nie graczowi). Po przejściu gry, ukończeniu odpowiednich questów i podniesieniu kart z odpowiednich miejsc, lub otrzymaniu ich za odpowiednie wyzwania, będziemy wiec zawsze mieć dostępne do wyboru te same karty. Jedyny wyjątek to bodajże dwie karty unikalne dla postaci, ale nie zmieniają one znacząco rozgrywki, podobnie jak wybrana postać. W ogóle nie podobało mi się zmuszanie gracza na start do wybierania postaci, w sytuacji gdy gracz nie ma pojęcia co oznaczają statystyki, na które patrzy.
No ale mniejsza z tym, wracając do systemu kart – większość kart jest praktycznie bezużyteczna i nie wprowadza nic ciekawego do gry. Te w miare przydatne to proste bonusy na zasadzie więcej obrażeń lub tradeoffy na zasadzie więcej dmg ale mniej staminy.
Są też karty typu autofagia, których możemy mieć max 3, a które dodatkowo wpływają na poziom „autofagii”, czyli w praktyce zwiększają dmg ale zmniejszą staminę po raz kolejny.
Nic oryginalnego, nic ciekawego.
Graficznie bardzo ładnie momentami, zwłaszcza w ciągu dnia. Niestety wydajność mocno lata na 3070, między 144 a 70 fps. Po dopasowani ustawień graficznych i obniżeniu tekstur z ultra do high miałem dużo mniej stutteringu, niestety fpsy nadal lubiły sobie latać, zwłaszcza gdy było dużo ciał, krwi i ognia/elektryczności na ekranie.
Gameplay loop nadal bardzo proste. Chodzimy głównie po ziemi i nawalamy zombiaki kilkoma typami broni. Czasem jest prosta sekwencja platformowa, trzeba wskoczyć oknem albo przejść po deskach, ale DL2 toto nie jest. Niektóre typy broni są z góry skazane na porażkę, ponieważ mają za mały dmg, za mały zasięg lub są za wolne. Sprawia to, ze połowa broni trafia od razu do plecaka do sprzedania/zezłomowania i po kilku godzinach gry, gdy już je przetestujemy, nie bawimy się dalej w próbowanie ich.
Początkowo miałem bardzo krytyczną opinię o grze. Oczekiwałem otwartego świata, a zamiast tego dostałem latanie w te i we w te przez łączniki między mapami. Potem odblokowała się szybka podróż, ale latania wcale nie było mniej, przez natłok questów pobocznych. Gdybym chciał to mógłbym jeszcze kilkanaście godzin poświęcić na latanie z poradnikiem z yt i szukanie gdzie jest zombiak z kluczem do sejfu. Ano właśnie – sejfy. W grze znajdujemy sejfy, do których klucze dostajemy dużo później. Gdy popchniemy fabułę do przodu to w okolicy pojawi się zombiak z kluczem. Niestety nie jest on nigdzie oznaczony, czasem spotykamy go przypadkiem na drugim końcu miasta, więc bez poradników praktycznie nie da się wszystkiego pootwierać. Co gorsza, klucze nie znikają po otwarciu, przez co pod koniec gry mamy kilkadziesiąt kluczy w inventory i nie wiemy, które są już użyte, a które nie. Nie wiemy też za bardzo który klucz jest do którego sejfu – jest to niby opisane na kluczu, ale ten opis niewiele daje bo mapa jest mało czytelna i przykładowo opis, że to klucz do sejfu w knajpie X nic ci nie powie, skoro nie wiesz gdzie ta knajpa jest, bo nie ma jej na mapie.
Ponadto inventory ograniczone jest do 8 slotów głównych (klawisze 1-8) i 8 dodatkowych (taki jakby plecak). Czyli można mieć tylko 16 broni na raz. No tak średnio bym powiedział. Większość gry latałem z 2-3 broniami dystansowymi i 2-3 broniami melee. Czyli już na start miałem zajęte 6 z 16 slotów. Nie było sensu trzymać więcej „dobrych” broni, nie było też sensu ich naprawiać, bo co chwilę levelujemy i broń podnosimy coraz lepszą. Niestety level scaling całkowicie zabija sensowność inwestowania w upgrade broni na wczesnym etapie. Jeżeli coś nam się spodoba to ewentualnie możemy to schować do szafki a potem zrobić wyrównanie poziomu. Ale taniej wyjdzie zrobić taką broń od nowa na tej samej bazie, jeżeli podniesiemy przysłowiową rurę kilak poziomów wyższą.
Ciekawym pomysłem są dodatkowe efekty na broni: osłabienie (pozwala nam odzyskiwać energię), krwawienie, prąd, ogień, kwas. Głupotą jest natomiast, że niektóre zombie są odporne na niektóre typy obrażeń. Tak, obrażeń, a nie efektów! Bo nie miałbym nic przeciwko temu, żeby bagniak był odporny na kwas, a zombie owinięty drutem kolczastym byłby odporny na krwawienie (chociaż to głupota), ale dlaczego takim zombiakom nie jesteśmy w stanie W OGÓLE zadać obrażeń tym typem broni? Nie wiem. Widocznie naboje kwasowe magicznie odbijają się od nich, w przeciwieństwie do zwykłych nabojów. Podobnie bejsbol nabity gwoździami magicznie nie robi obrażeń, ale taki zwykły drewniany nieulepszony (lub elektryczny lub ognisty) – już tak :D
Narzekam, narzekam, ale prawda jest taka, że w grze zrobiłem wszystkie questy poboczne i misje na zaginionych ludzi. Powiedziałbym, że to 100% gry, ale są jeszcze durne wyzwania typu otwórz 25 sejfów czy zabij 1000 zombie, które dają drobne ulepszenia dmg, hp czy staminy. Ale po prostu nie chce mi się tracić na to czasu. Wolałbym normalny rozwój postaci przez level up, a nie nudne wyzwania.
Aha, jeszcze tak odnośnie level up – daje to tylko zwiększenie hp i podniesienie poziomu dropionych broni. Ponadto dostajemy dodatkową kartę lub slot na kartę. I tyle. Poziom wrogów też rośnie więc używając tej samej broni robimy mniej dmg, dopóki nie wyrównamy jej do obecnego poziomu, a wtedy znowu wrogowie padają na 3-4 hity, z wyjątkiem mocniejszych odmian, którym trzeba szybko ucinać ręce (w większości przypadków to najsłabszy element gwarantujący lepszy drop).
Mamy kilka rzędów (typów) kart, w każdym rzędzie po kilka slotów (finalnie, bo najpierw zaczynamy od 1). Skończyłem grę na maksymalnym, 30 poziomie nie robiąc żadnych aktywności marnujących czas. Po prostu latałem od questa do questa. Już w okolicach 80% ukończenia wbiłem maksymalny level, więc ostatnie misje (w tym te, które wpadają dopiero po ukończeniu wątku głównego) robiłem tylko dla funu z gry i zdobycia legendarnych broni, które są nagrodami w niektórych questach. Szkoda tylko, że nie jest to podane z góry i większość questów nagradza kaszanką.
Podsumowując - Dying Light 2 to jednak klasa wyżej. Tutaj "fajny" jest tylko system walki, ale gra jest ogólnie nijaka i bez szans na dalszy rozwój, z wyjątkiem DLC z 1 nowym obszarem, które zostało już zapowiedziane. A tak to tylko jakieś głupie skiny do coopa i bronie.
P.S. Jeszcze odnośnie trwałości broni i broni palnej. W broni palnej magazynek zapełnia się od nowa sam po zmianie lokacji, ale jak przeładujecie broń to tej straconej amunicji już wam nie uzupełni. Na szczęście amunicja leci z zombie w dobrych ilościach, ale nie hurtowych. Nawet mając broń o 4-5 typach amunicji trzeba będzie czasem przejść na bejsbol. Zużycie broni występuje i zużywają się one szybko, nawet te najwyższej jakości. Przy czym szybko oznacza kilkadziesiąt uderzeń. Już po 1/4 gry zombie się ignoruje i walczy tylko z mocniejszymi (+ szwendaczami które przyjdą gdy walczymy z większymi) więc ta trwałość nie przeszkadza. Znajdujemy też dużo niebieskich i fioletowych broni, więc nawet nie zdążamy zużywać tego co mamy, gdy już wpadają kolejne bronie. Nie ma sensu trzymać się jednej-dwóch dobrych, ulepszonych, bo zaraz wbijemy poziom i ich dmg nie będzie już tak atrakcyjny.

Daję ocenę wyższą, niż moje pierwsze wrażenia z gry. Na pewno wygląda bardzo ładnie i chodzi całkiem dobrze (tylko z jakiegoś powodu gra lubiła się crashować w ekwipunku). Charakter gry nawet nie próbuje być poważny i jest nastawiony na zabawę. Szybko odkryłem, że walka jest bardzo prosta i śmierć, choć rzadka to nie ma konsekwencji. Wrogowie są przewidywalni, więc łatwo robić perfekcyjne bloki, dlatego na tym oparłem mój build. Mimo niewielkiej głębi, to gra mnie wciągnęła. W pewnym momencie pojawiła się broń palna, ale w sumie bardzo rzadko czułem potrzebę korzystania z niej. Pod koniec pojawiają się mocniejsi przeciwnicy, ale nasza postać też jest coraz potężniejsza. W systemie z kartami najbardziej przeszkadzało mi, że nie mogę np. korzystać z bloku i uniku, bez zmiany kart. Fabuła choć mało poważna okazała się zaskakująca.