Testujemy wersję alfa Planet Explorers! Kosmiczny Minecraft z dużą ilością elementów RPG - Strona 2

Kosmiczny Bob Budowniczy

Możliwość zmiany otoczenia oraz dowolność w budowaniu wieloplatformowych obiektów stanowi niezaprzeczalną zaletę Planet Explorers. Nasze inżynierskie zachcianki ogranicza wyłącznie wyobraźnia, więc wybudować można dosłownie wszystko. Marzysz o cichym domku w środku lasu? Chcesz zamieszkać w potężnym zamczysku? Nic prostszego! Świat konstruujemy z różnych figur przestrzennych, a liczba komponentów jest więcej niż zadowalająca. Przyswojenie mechanizmu budowy nie powinno przysparzać najmniejszych problemów, gdyż został zaprojektowany w sposób intuicyjny, przejrzysty i bardzo wygodny. Ułatwia to przede wszystkim praca kamery, którą możemy przełączyć i w sposób swobodny „szybować” nad głową naszego bohatera, zaglądając w miejsca, które z poziomu kierowanej postaci zdawały się nieosiągalne. Sam proces konstrukcji gmachów wygląda niemal identycznie jak w popularnej grze Minecraft. Nie jest bowiem tajemnicą, że autorzy inspirowali się produkcją studia Mojang. Widać to nie tylko w przypadku, gdy chcemy zabawić się w Boba Budowniczego. Zapożyczenia dostrzeżemy również w wyglądzie i sposobie działania interfejsu.

Szklane domy jak u Żeromskiego.

Meblowanie domów z kolei bliższe jest serii The Sims z zastrzeżeniem, że ilość dostępnego wyposażenia jest nieporównywalnie mniejsza w porównaniu do popularnego symulatora życia codziennego firmy Maxis. Do swoich budowli w Planet Explorers możemy przemycić lustra, szafy, łóżka, a nawet fantazyjne krzesła. W grze istnieje nawet pewne szczątkowe nawiązanie do zaspakajania fizycznych potrzeb.

Wiąże się to z survivalową częścią rozgrywki. Osadnik do pełnego „szczęścia” potrzebuje określonej ilości energii, która w grze przybrała formę staminy. Jej niedobór lub ubytek powoduje przemęczenie, co spowalnia ruchy postaci. Kurczenie się słupka energii jest proporcjonalne do wysiłku i czasu trwania poszczególnych aktywności. Jeżeli, na przykład, nasza aktywność ogranicza się do ciągłego przemieszczania, pasek staminy będzie zmniejszał się wolniej, niżeli w przypadku zatargu z potworami lub innymi mieszkańcami planety. Sen regeneruje w znacznym stopniu ubytek energii, lecz wiąże się z przespaniem znacznej części doby, a jak wiadomo czas to pieniądz, a w przypadku Planet Explorers, czas to mięso. Jeżeli nie chcemy tracić czasu na tak przyziemne potrzeby jak sen, z pomocą przychodzą różnego rodzaju specyfiki spożywcze, które możemy nabyć od innych kolonistów lub samodzielnie wytworzyć.

Z łóżka możemy korzystać zawsze i wszędzie. Mieści się w kieszeni.

Samodzielna produkcja przedmiotów staje się nieodłącznym procesem survivalowym gry, pozwalając tym samym poczuć się jak MacGyver. Za wykonane misje dostajemy gotowe obiekty lub receptury, z których możemy „udziergać” różnego rodzaju komponenty i specyfiki. Oczywiście, aby wytworzyć dany produkt, musimy posiadać w swoim plecaku odpowiednie materiały. O ile na początku rozgrywki odnalezienie tulipanów lub kwiatów lotosu nie jest wymagającym zajęciem, o tyle w późniejszej zabawie graczowi przyjdzie szukać rzadkich jaszczurzych żeber, minikukurydz lub czipów. Proces tworzenia jest bardzo rozbudowany, a sama hierarchia wytwarzania przedmiotów często skomplikuje nam życie. Będziemy musieli zdecydować, na który przedmiot lepiej poświęcić w pocie czoła zdobyte elementy, a niejednokrotnie przyjdzie nam własnoręcznie konstruować jeden ze składników, potrzebny do wytworzenia kolejnego. W przygodach planetarnych kolonistów crafting jest jedną z głównych sił napędowych gry. Nie wystarczy stworzenie pistoletu, aby móc zabijać przeciwników. Potrzebne będą jeszcze naboje, a te, jak wiadomo, nie rosną na drzewach i trzeba je z czegoś wyprodukować. Prochu potrzebnego do stworzenia pocisków również nie wyczaruje się z powietrza. Proces produkcyjny wymarzonego przedmiotu jest mechanizmem czasochłonnym, wymagającym przyjrzenia się każdemu składnikowi z osobna.