Graliśmy w The Bureau: XCOM Declassified - Mass Effect w latach sześćdziesiątych - Strona 3

Charakterystyczne tarcze znamy już z XCOM: Enemy Unknown.

Wszystkie umiejętności w The Bureau aktywujemy na wywoływanym spacją ekranie taktycznym, który nie zatrzymuje całkowicie czasu jak w Mass Effekcie, ale bardzo mocno go spowalnia. System jest prosty w obsłudze i można go opanować stosunkowo szybko, choć trzeba przyzwyczaić się do pewnych dziwacznych rozwiązań. Dobrze obrazuje to zdolność ostrzału artyleryjskiego – po jej użyciu gracz przejmuje kontrolę nad kamerą i przesuwa ją w wybrane miejsce, by wskazać, gdzie ma nastąpić uderzenie. Nie byłoby w tym nic irytującego, gdyby nie fakt, że nie jest ona w stanie przeniknąć przez przeszkody naturalne i osłony. W rezultacie, jeśli nasz podopieczny ostrzeliwuje kogoś z piętra i chce wyznaczyć znajdujący się poniżej cel ataku, kamera musi najpierw „zejść” po schodach. Durne. Autorzy nie pomyśleli też, żeby tego typu zdolności ograniczać w zależności od tego, gdzie aktualnie przebywamy. Wspomniany ostrzał da się przeprowadzić w wojskowym bunkrze głęboko pod ziemią, a artyleria trafia w punkt, mimo że od powierzchni odgradza ją betonowy sufit i kilkanaście metrów gleby.

Ekran taktyczny. To tutaj odpalamy wszystkie umiejętności.

The Bureau mocno odwołuje się do uniwersum znanego ze strategicznej serii XCOM. Fabuła na początku kręci się wokół substancji zwanej elerium, a do walki oddelegowane zostają popularne rasy obcych: Sectoidy czy Mutony. Gra zapożycza też pewne elementy z niedawnego Enemy Unknown, np. osłony symbolizowane są przez tarcze, dokładnie takie jak w ostatnim tytule studia Firaxis Games.

Walka w dziele 2K Marin sprawia sporą satysfakcję, choć duża w tym zasługa wysokiego stopnia trudności – w The Bureau gra się zupełnie inaczej, gdy startujemy z niższego poziomu i nie musimy tak wiele uwagi poświęcać taktyce. Cieszy też spory nacisk położony na fabułę, w bazach zawsze można zamienić z kimś kilka zdań i poszerzyć naszą wiedzę o aktualnej sytuacji. Na uwagę zasługuje także różnorodny wystrój lokacji i ogólnie pojęty klimat. Osadzenie rozgrywki w latach sześćdziesiątych to strzał w dziesiątkę – podobały mi się zarówno stosowne do epoki stroje bohaterów, jak i stojące na ulicach wynalazki amerykańskiej motoryzacji. Zmaganiom towarzyszy świetna muzyka Schymana (wszystkie odsłony cyklu BioShock) i spora liczba licencjonowanych hiciorów sprzed kilkudziesięciu lat. Dobry setting to podstawa i w tej kwestii autorzy naprawdę przyłożyli się do roboty.

Lata sześćdziesiąte pełną gębą.

Drobne błędy techniczne i wspomniane wyżej kwiatki nie psują obrazu gry – biorąc pod uwagę, że mieliśmy do czynienia z nieukończoną wersją prasową, The Bureau na miesiąc przed premierą znajduje się w znakomitej formie. Można mieć małe zastrzeżenia do technicznej strony oprawy wizualnej, ale ma ona też swój specyficzny urok – ziarnisty filtr i ciepłe, pastelowe barwy zdają egzamin. Wielkiego hitu raczej z tego nie będzie, jednak XCOM Declassified ogólnie robi przyzwoite wrażenie. Z pewnością nie jest to produkt skazany na pożarcie i niejednego z Was, którzy już dawno postawili na nim krzyżyk, po kilkudziesięciu minutach zabawy zmusi do zweryfikowania opinii. Tak przynajmniej było w moim przypadku.