Might & Magic: Heroes VI - już graliśmy! - Strona 3

Na naszą reputację wpłyną również mniejsze decyzje, takie jak puszczenie wolno lub też nie uciekających przeciwników czy nawet częstotliwość używania umiejętności specjalnych przypisanych konkretnej ścieżce. Wszystko to razem nada zabawie ciekawy RPG-owy posmak i powinno pomóc graczom w głębszym zaangażowaniu się w opowieść. Jednocześnie jest to wciąż gra strategiczna, dlatego autorzy zaoferują sporą swobodę. Punkty obydwu ścieżek zdobywane będą niezależnie od siebie i nie musimy koncentrować się tylko na jednej z nich. Można będzie swobodnie łączyć moce z obu i jedynym wymogiem jest posiadanie konkretnej liczby punktów danego rodzaju.

W drugiej części imprezy mogłem własnoręcznie wypróbować grywalną wersję Might & Magic: Heroes VI. Autorzy udostępnili prolog, w którym wcieliłem się w samego Sławoja. Był on sprzymierzeńcem Orków, co zostało wykorzystane jako pretekst do najechania jego ziemi. Misja ta to wprowadzenie w mechanizmy rozgrywki, dlatego najpierw musiałem rozbudować własny zamek, wynająć dodatkowego bohatera, wznieść portale transportujące, a na końcu przepędzić z własnych włości wrogie jednostki, pokonując trzech dowódców. Całość była dosyć liniowa, choć autorzy zapewnili, że jest to podyktowane samouczkową naturą mapy i pozostałe misje pozwolą na znacznie większą swobodę. Twórcy nie porwali się na zrewolucjonizowanie mechanizmów rozgrywki i wciąż jest to klasyczna turówka zbudowana na fundamentach trzeciej części. Gra oparła się nawet panującej obecnie modzie na heksy i zachowała podział mapy bitewnej na kwadraty. Uproszczeniu uległ natomiast system surowców i ich liczba zredukowana została do czterech.

Ludzie z Black Hole sporo czasu poświęcili wytłumaczeniu, dlaczego zdecydowali się na taki krok. Uznali, że ten cykl nie jest turową wersją Settlersów i zawsze koncentrował się na wojnie, a nie na budowaniu. Do tego spory nacisk położony ma zostać na multiplayer oraz tworzone przez użytkowników poziomy, a mapy jest nieporównywalnie łatwiej zbalansować, gdy nie trzeba mieć na uwadze wielu różnorodnych surowców. Warto wspomnieć, że nowym i wyjątkowo istotnym minerałem będą kryształy powstałe z krwi smoków przelanej podczas Wojen Starożytnych.

Prolog zaoferował ponadto próbkę systemu reputacji. W połowie mapy natknąłem się na orka, który porwał siostrzeńca Gerharta. Mogłem podążyć Ścieżką Łez i wynegocjować obietnicę wypuszczenia chłopca lub też posłuchać Ścieżki Krwi i odbić go siłą. Ciekawym zadaniem pobocznym było natomiast gromadzenie fragmentów zbroi skradzionej z lokalnej krypty. Im więcej elementów tego zestawu zdobyłem, tym mocniej oddziaływały te będące już w moim posiadaniu. Kampania ma oferować sporo tego typu artefaktów. Interesująco wyglądało też starcie z przypominającym olbrzymią pajęczycę bossem. Przywoływała ona na pole bitewne duchy, które następnie pożerała, odnawiając swoje siły życiowe. Nadawało to potyczce sporą dynamikę, bo nie wystarczyło jedynie skoncentrowanie swoich ataków na głównym potworze. Zamiast tego konieczne było rozproszenie jednostek i pilnowanie, by żaden z upiorów nie dał rady podejść do maszkary.