Deus Ex: Bunt Ludzkości - E3 2010 - Strona 3

Dalej bohater eliminuje po cichu kilku przeciwników, zachodząc ich od tyłu. Dostaje się dzięki temu do komputera w pomieszczeniu ochrony, z którego jest w stanie wyłączyć roboty strażnicze, otworzyć drzwi i poczytać czyjeś maile (docelowo będzie też opcja napuszczenia robotów i wieżyczek na wroga). Sekwencja ta przypomina mi trochę Conviction, takie proste skradanie bez specjalnych udziwnień.

Bohater bierze do ręki kuszę. Rety, to już chyba piąta gra na E3, w której ktoś pokazuje tą broń – mamy kandydata na Glutoplazmę 2010! Ale na serio: kusza działa całkiem zabawnie, bo trafiony nią przeciwnik zostaje przybity za głowę do ściany niczym w Painkillerze. Kawałek dalej widzimy inny rodzaj ataku z ukrycia – ogłuszenie. Jak się później dowiedziałem, przechodzenie gry bez zabijania kogokolwiek (poza bossami) ma mieć wpływ na zakończenie, choć oczywiście w niejasny jeszcze sposób. Mary zaprzeczyła jednak, że chodzi o klarowny system moralności czy reputacji.

…podobnie zresztą jak ludzie kochający ataki z ukrycia.

Bohater znajduje w jednej szafce poszukiwane materiały wybuchowe. Idziemy dalej – tym razem używając kombinezonu z funkcją niewidzialności. Skradanie się w nim jest już całkiem komfortowe, przeciwnicy nie mają żadnych szans, nawet jeśli patrzą prosto na nas. Wspinamy się na dach jednego z budynków, tylko po to, by wskoczyć do środka przez szybę i powybijać przeciwników efektowną umiejętnością spowolnienia czasu połączonego z atakiem obszarowym.

Dalej następuje klasyczna strzelanina z użyciem karabinu. Bohater korzysta z trybu widzenia, który pozwala mu dostrzegać przeciwników przez ściany (bardzo podobne do gadżetu, który Sam Fisher dostaje pod koniec Conviction).

Do sali wpada czteronożny mech, który jako żywo przypomina tego z uniwersum Ghost In the Shell. Jest świetnie animowany – przed każdym atakiem rozkłada się i składa niczym Transformer. Ostatecznie jednak jego rozmaite ataki nie wygrywają z argumentem w postaci wyrzutni rakiet (z rakietami namierzającymi ciepło – co jest ulepszeniem broni wcześniej kupionym przez bohatera). Jego eksplozja wznieca mnóstwo kurzu i budzi do życia efektowną grę świateł.

Podkładamy ładunki – okazuje się, że licznik został źle ustawiony i eksplozja następuje od razu. Rannego bohatera dopada banda półmechanicznych przygłupich zakapiorów. Ale walki z nimi już nie widzimy, bo na tym kończy się prezentacja.

Podsumowując: zobaczyliśmy kilka różnych stylów rozgrywki, możliwość podejmowania wyborów zarówno w sferze fabularnej (dialogi, rozwiązywanie problemów), jak i gameplayowej (sposoby eliminacji przeciwników, skradanie się przeciwstawione otwartej walce). Dowiedzieliśmy się o istnieniu systemu ulepszeń bohatera i przekonaliśmy, że produkt od strony graficznej nie powala, ale oferuje w pełni akceptowalny poziom jak na rozbudowany, niekonwencjonalny tytuł action RPG. Zanosi się na to, że profanki nie będzie – wręcz przeciwnie!

Krzysztof „Lordareon” Gonciarz