Just Cause - przed premierą - Strona 2

- Jesteś bardzo pewny siebie...

- Cicho! Ukraińcy z Deep Shadows zrobili grę komputerową, nazywając ją Boiling Point: Road to Hell. Opowiedzieli w niej bajeczkę o człowieku, który trafia do Południowej Ameryki w poszukiwaniu córki. Temat wdzięczny, ale co oni mogli wiedzieć o tamtejszych realiach? Dlatego postanowiliśmy otworzyć w Szwecji studio Avalanche i zrobić coś podobnego, ale znacznie ciekawszego. Po cichu, nie informując nikogo, skontaktowaliśmy się z CIA, namawiając ich do współpracy. Dlatego tu jesteś – musisz nam opowiedzieć, jak wygląda praca agenta w południowoamerykańskich realiach. Wystarczy, że pochwalisz się swoim ostatnim zadaniem. Zrozumieliśmy się?

- Oczywiście, mnie dwa razy powtarzać nie trzeba. Co konkretnie chcesz wiedzieć?

- Wszystko!

- Dobra, dobra, spokojnie. W CIA dorobiłem się przezwiska człowiek-rewolucja. Jestem trochę jak James Bond z jedną, ale poważną różnicą – moje zadania są prawdziwe. Ostatnio wysłano mnie na wyspę zwaną San Esperito. Cele takie jak zawsze, czyli obalić system i pomóc w zaprowadzeniu demokratycznych rządów. Mam nadzieję, że jasne jest dla ciebie, dlaczego za każdym razem tak na tym zależy rządowi Stanów Zjednoczonych? Tym razem problemem, oprócz despotycznego, samozwańczego El Presidente Salvadora Mendoza, mogła się okazać rzekomo posiada przez niego i narkotykowe kartele broń masowego rażenia. Agencja dała mi wolną rękę. Działając pod przykrywką mogłem nawiązać współpracę z opozycją, wojskiem, policją, kartelami narkotykowymi. Mojego szefa nie interesowało to, czy wzniecę powstanie, czy doprowadzę do wojny domowej – dla niego zawsze liczy się tylko efekt końcowy – rząd zmieniony na taki, który będzie działać z cichym przyzwoleniem USA.

Dopłynę tam, gdzie chcę.

- Mam uwierzyć, że to takie proste? Gdzieś w tym musi być jakiś haczyk. Nikt nie narzuca ci sposobu działania?

- Podczas takiej misji mam jakieś pomniejsze zadania, ale do celu brnę własnymi metodami. Na San Esperito życie ma niską wartość, a prawo wyznacza przemoc. Kto się nie podporządkuje, ten zginie. Nawiązując kontakty z jedną siłą polityczną zawsze muszę pamiętać, że pogarsza się moja opinia w oczach konkurentów.

- To chyba nie jest szczególnie bezpieczne?

- Tak, problem polega na tym, że nie ryzykuję, iż przeciwnicy przestaną mówić mi „dzień dobry” na ulicy – to gra o śmierć, dużo rzadziej życie. Robię to, co mi się podoba, zabijam jak chcę i kogo chcę. Nieustannie ścigam i jestem ścigany. Mój ziemski byt to nieustanna zabawa, w której nie ma wygranych – tu chodzi tylko o przemoc, pieniądze i władzę.